Μιχαλης Γαυγιωτακης
Αλήθεια ερωτείται κάποιος. Δεν υπάρχει θεός σ’ αυτό το τόπο? Υπάρχει μέρα χωρίς ανατροπές αδικίες προκλήσεις και πράξεις πολιτικών που να μη διεγείρουν την ήσυχη υπομονή μας και τον φυλακισμένο μας θυμό?Ανυπαρξία πολιτικής βούλησης και..
ανικανότητα της κυβέρνησης συνθέτουν το πάζλ του πολιτικού μας συστήματος αδυνατώντας συγχρόνως να γεφυρώσει το ανεκπλήρωτο κενό μεταξύ των προσδοκιών της λαϊκής μάζας και των δυνατοτήτων που έχει. Δυνατότητες που περιορίζονται στο να διατηρούνται αξιώματα και φιλοδοξίες μιας μειοψηφίας που εξυπηρετεί την ευημερία των αριθμών και όχι των ανθρώπων. Αριθμοί που δεν έχουν θετικό πρόσημο στις κατώτερες κοινωνικές και μεσαίες τάξεις, στην πραγματική οικονομία, αλλά αντιθέτως επιφέρουν πλεόνασμα στις τσέπες διαφόρων επιτήδειων τσογλανιών αυγατίζοντας το πλούτο που σκοπίμως απέκρυψαν και φυγάδευσαν σε ξένες πολιτείες.
Να τιμωρήσεις ποιόν, και ποιόν να σωφρονίσεις όταν το σύστημα το ίδιο ανίκανο να εφαρμόσει τους νόμους που το ίδιο έχρισε, καλύπτει και προστατεύει τη μειοψηφία της λεγόμενης ‘’ελίτ των πλουσίων, των τζακιών, της ΄΄ελιτ΄΄ των κληρονόμων και των δακτυλιδιών. Ο σύγχρονος δημοκρατικός ΄΄ελιτισμός΄΄ εισβάλει στη κοινωνία διανέμοντας πόρους και παροχές κατά το δοκούν με άνισο και ανάλγητο τρόπο και διάθεση. Διάθεση που δίνεται απλόχερα σε αυτούς που εμείς οι ίδιοι επιλέξαμε κατά ένα μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας με τη καθολική μας ψήφο, αποδεχόμενοι παράλληλα την πελατειακή αντίληψη της πολιτικής που εφαρμόζεται. Μια πελατειακή εξάρτηση που μας καθιστά συνυπεύθυνους συντηρώντας μια παράδοση ότι η πολιτική είναι ενασχόληση που αφορά μόνο τους πολιτικούς, τους αρίστους, τους καλύτερους τους λίγους.
Μοντέλο δημοκρατίας μιας κοινωνίας που αρέσκεται να υπακούει σε θεωρίες μιας ορθολογικής επιλογής της πολιτικής κάνοντας τον εκλογικό ανταγωνισμό λαϊκό παζάρι συμφερόντων εκλέγοντας πάντα την ΄΄ελιτ΄΄ που θα κυβερνήσει το τόπο.
Μοντέλο διακυβέρνησης που υπακούει στους νόμους της ζούγκλας στους νόμους της ΄΄αλεπούς΄΄ από τη μια που κυβερνά με Πανουργιά και μεθοδεύσεις, και τους νόμους των ΄΄λιονταριών΄΄ από την άλλη που κυβερνά μέσω του εξαναγκασμού και της ασκούμενης ψυχολογικής και οικονομικής βίας.
Μοντέλο εξουσίας με πίστη και πρακτική διακυβέρνησης που αναφέρεται στις προ- συνταγματικές και προ- δημοκρατικές κοινωνίες του παρελθόντος με άρωμα αυταρχισμού δίνοντας παράλληλα τη γεύση ότι η εξουσία είναι αποκλειστικό αριστοκρατικό προνόμιο. Προνόμιο που καπηλεύεται τη δύναμη του χρήματος εξιστορώντας αστόχαστα τουρκικές ορολογίες και συνειρμούς <τσογλανιού> υποχρεώνοντας παράλληλα τους υποτελείς του σε τυφλή υπακοή και διαταγές.
Οι μάσκες έπεσαν, ο λαός ξύπνησε και οι ανατροπές που έρχονται θα είναι πραγματικές χωρίς αναστολές και χάρη. Ανατροπές που το ίδιο το σύστημα από τις ρίζες του ξέθαψε για να αμυνθεί στην ίδια του την ύπαρξη. Η συγκατάθεση της κοινωνίας των πολιτών για τη νομιμοποίηση αυτών των αυταρχικών προσωπικοτήτων δεν θα δοθεί αυτή τη φορά και δεν θα αφήσει τόπο σε καθεστώτα που τείνουν να καταπατούν στοιχειώδη δικαιώματα και κυρίως τη νοημοσύνη των ανθρώπων.
Ο λαός δεν επαναστατεί ούτε πολιτικά ούτε κοινωνικά ούτε πολιτισμικά διότι απλά δεν θέλει να αντικαταστήσει εσάς αλλά ούτε και να σας συμπληρώσει. Θα φύγετε μόνοι σας γιατί δεν έχετε τίποτα άλλο να δώσετε και το κυριότερο δεν πείθετε αλλά και δεν έχετε πλέον δικαιολογίες για τα πεπραγμένα σας που τόσα χρόνια αδέξια ανακόλουθα αδίκως διαχειριστήκατε.