Έγραφε το Antinews τον Μάρτιο του 2010: “…Με δόλια «ανικανότητα» εξωθούν τη χώρα σε διακηρυγμένη χρεοκοπία που θα χρεώσουν στη ΝΔ…Με διάχυτο τον κίνδυνο χρεοκοπίας απαλείφουν από τη συλλογική μνήμη τα...
ανομήματα της διακυβέρνησης 1981-2004 και κυρίως την ευθύνη του ΠΑΣΟΚ για την πρωτογενή δημιουργία του χρέους. Με άλλοθι την «οικονομική χρεοκοπία» επιβάλλουν μείωση της εθνικής κυριαρχίας...
Στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό πριμοδοτούν τυχόν διασπαστικές κινήσεις της Ντόρας Μπακογιάννη, ώστε να καταστεί αδύνατη μελλοντική εκλογική συσπείρωση της ΝΔ, τέτοια που να διεκδικεί την εξουσία. Μιλώ για το τέλος του δικομματισμού. Με την κατεδάφιση του ενός από τα κόμματα εξουσίας και την όδευση σε τυχοδιωκτικές κυβερνήσεις συνεργασίας, με σταθερό πρωτεύοντα εταίρο το ΠΑΣΟΚ. Μια «Νέα Μεταπολίτευση», όχι όπως την διακηρύσσει ο κ. Σαμαράς. Μια «Νέα Μεταπολίτευση» άλλης κοπής, συστημικής…”
Και ακολουθούσε η εκπληκτική προφητεία για τον κ. Σαμαρά: “Εάν όλα αυτά υλοποιηθούν σύμφωνα με τις επιδιώξεις τους, ακόμα και να σε κάνω αύριο, με «μαγικό ραβδί», πρωθυπουργό δεν θα μπορέσεις να κάνεις τίποτα από την πολιτική ατζέντα που έχεις σήμερα…” (εννοούσαμε την αντιμνημονιακή ατζέντα και το υπόλοιπο πρόγραμμα με το οποίο ο κ. Σαμαράς είχε αναδειχτεί αρχηγός της ΝΔ)
«Η Ιστορία είναι σαν την απατημένη σύζυγο, δεν ξεχνάει και στο τέλος σ’ εκδικείται για ό,τι έκανες!» έγραψε κάποτε ο Κώστας Ροδινός. Και κατά τα φαινόμενα μας …εκδικήθηκε. Γιατί όσα προβλέπαμε ως καταστροφικά τότε, έγιναν στην συνέχεια και συνεχίζουν να γίνονται σήμερα πραγματικότητα.
“Η καθεστωτική πολιτική του ΠΑΣΟΚ αντιπαλεύετεαι μόνο με κοινωνικό μέτωπο…” έγραφε το Antinews την ίδια περίοδο. Λίγοι όμως θα περίμεναν το 2010 ότι το 2014 θα έβρισκε τη Νέα Δημοκρατία να ασκεί καθεστωτική πολιτική μαζί με το ΠΑΣΟΚ, στην ίδια μάλιστα κυβέρνηση. Έχοντας απέναντί τους εν δυνάμει το μέτωπο όλης της κοινωνίας.
Κατάφεραν έτσι η διαπλοκή και το «σύστημα ΠΑΣΟΚ» να κάνουν τη ΝΔ συνένοχο στο έγκλημα.
Αυτός ο δικομματικός συνασπισμός εξουσίας λειτουργεί κυρίως ως όχημα διάσωσης αυτού που αποκαλείται “σύστημα”, το οποίο προσφέρει αφειδώς την στήριξη του στο κυβερνητικό εγχείρημα, προσπαθώντας να διασώσει την προνομιακή και παρασιτική θέση του, μετακυλώντας το κόστος των μέτρων στα κορόιδα.
Ναι, αλλά η κυβέρνηση Σαμαρά έσωσε την χώρα από το χείλος της καταστροφής και σταθεροποίησε την Ελλάδα ανακτώντας τη χαμένη της αξιοπιστία, θα πει κάποιος. Πως το έκανε όμως; Με ανάπτυξη και διαρθρωτικές αλλαγές του σάπιου κράτους της μεταπολίτευσης που έφτιαξε το ΠΑΣΟΚ και ενίσχυσε η ΝΔ, ή με “εσωτερικό κανιβαλισμό” , όπως σωστά τον χαρακτήρισε ο Ν. Αργεάδης; Και ποιος σταθεροποιήθηκε; Η Ελλάδα, ή η πίστη των δανειστών ότι η παρούσα κυβέρνηση θα συνεχίσει την καταστροφική πολιτική τους για να μας δανείζουν;
Στις προηγούμενες εκλογές η διαδικασία ψήφισης των νέων μέτρων οδήγησε σε μια πρώτη δραματική ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού. Νέα κόμματα εμφανίστηκαν στην Βουλή (ΧΑ, ΑΝΕΛ), το ΠΑΣΟΚ σχεδόν εξαφανίστηκε, η δύναμη της ΝΔ μειώθηκε δραματικά, ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε αξιωματική αντιπολίτευση.
Η λογική υποδεικνύει ότι το ίδιο θα συμβεί και στις νέες εκλογές. Με την ανεργία να κτυπά και νέο ρεκόρ κάθε μήνα, τους νεόπτωχους να αυξάνουν, τον κόσμο να καίγεται στα σπίτια του επειδή δεν έχουν ρεύμα, την κοινωνία να αποσαθρώνεται και το νόμο της ζούγκλας να επικρατεί, τις τελευταίες ελπίδες να καταρρακώνονται.
Δεν ξέρουμε αν ανησυχούν στο Μαξίμου, αλλά είναι γεγονός ότι τα εκδοτικά, τραπεζικά και επιχειρηματικά συμφέροντα ανησυχούν και μάλιστα πολύ από την ογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια σε συνδυασμό με τα παρακάτω δεδομένα:
Πρώτον, από την δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ
Δεύτερον, από την διάλυση του ΠΑΣΟΚ και την πλήρη απαξίωση του Βενιζέλου.
Τρίτον, από τη νέα άνοδο της Χρυσής Αυγής, παρά τις προφυλακίσεις και τις αποκαλύψεις
Τέταρτον, από την πλήρη αδυναμία των αστικών κομμάτων όχι μόνο να επηρεάσουν τις κοινωνικές εξελίξεις, αλλά να διατηρήσουν τις σημερινές τους δυνάμεις.
Με βάση αυτά τα δεδομένα το «σύστημα» σχεδιάζει μια ευρείας κλίμακας ….αναπαλαίωση για να διασωθεί!
Πως θα γίνει αυτό; Καταρχήν με μια νέα Κεντροαριστερά στην οποία φιλοδοξούν να μετεξελιχθεί η “Κίνηση των 58″, η ελληνική “Ελιά”. Δεύτερον με ένα νέο κόμμα στο χώρο της ΝΔ που θα έχει κεντροδεξιά-εκσυγχρονιστικά και πατριωτικά χαρακτηριστικά. Επομένως, θα χωράνε μέσα όλα τα «ορφανά» από τα δεξιά, μέχρι το ΠΑΣΟΚ και πιο …αριστερά! Τον πυρήνα του νέου κόμματος εννοείται ότι θα αποτελέσουν τα στελέχη που βρίσκονται πολύ κοντά στον Αντώνη Σαμαρά και είναι της απόλυτης εμπιστοσύνης του.
Εννοείται ότι το …κόμμα αυτό όταν δημιουργηθεί θα έχει την αμέριστη συμπαράσταση των νταβατζήδων και της διαπλοκής και σχεδόν του συνόλου της οικονομικής νομενκλατούρας!
Θέλουμε να ελπίζουμε ό,τι αυτά δεν απηχούν τις προθέσεις του Αντώνη Σαμαρά. Όχι τουλάχιστον του Σαμαρά που ξέραμε εμείς. Γιατί αυτό δεν θα είναι νέο κόμμα! Θα είναι ένα σχήμα για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του συστήματος που με αγωνία αναζητά όχημα να διασωθεί. Αυτό το σχήμα δεν θα είναι το νέο και ριζοσπαστικό που διακήρυξε ο Σαμαράς. Θα είναι η αναπαλαίωση του παλιού.
Θυμηθείτε επίσης ότι αν έχει αποδειχθεί κάτι τα τελευταία χρόνια είναι η ανικανότητα του “συστήματος” να προβλέψει και επιβάλει καταστάσεις. Θυμηθείτε τι έγινε με την πρώτη προσπάθεια του Βενιζέλου να γίνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Θυμηθείτε την βαρειά ήττα της Ντόρας και την επικράτηση του Σαμαρά στον εσωκομματικό αγώνα της ΝΔ.
Για όλα αυτά, η άποψή μας παραμένει σταθερή και αναλλοίωτη, η ίδια που υποστηρίξαμε όταν στηρίξαμε την εκστρατεία Σαμαρά για την ηγεσία της ΝΔ: Μόνο ένα νέο πατριωτικό κόμμα, μια νέα και μεγάλη Κεντροδεξιά μπορεί να αποτελέσει τον πόλο συσπείρωσης του χειμαζόμενου λαού. Ένας νέος Πατριωτικός Συναγερμός που θα σταθεί στο πλευρό των «αθώων» του αίματος. Που θα διαρρήξει τους δεσμούς με το αμαρτωλό παρελθόν και θα οδηγήσει σταθερά τη χώρα στις απαραίτητες βαθιές δομικές αλλαγές, χωρίς τις οποίες είναι αδύνατον αυτή να ορθοποδήσει είτε με ευρώ είτε με δραχμή, είτε με μνημόνιο είτε χωρίς μνημόνιο, είτε μέσα στην Ευρώπη είτε εκτός. Αυτή η νέα Κεντροδεξιά δεν μπορεί παρά να είναι ταυτόχρονα βαθιά πατριωτική και λαϊκή επειδή εκτός των άλλων οφείλει να συσπειρώσει τις μεγάλες μάζες της λαϊκής δεξιάς που χάθηκαν το 2009 με τις μεσαιοχωρίτικες αντιλήψεις και τώρα με την συγκυβέρνηση και το μνημόνιο.
Το θεωρείτε αδύνατο;
Πόσοι, εκτός από έναν στενό πυρήνα, πίστευαν τον Σεπτέμβριο του 2009 ότι σε δυο μήνες ο Σαμαράς θα γινόταν αρχηγός της ΝΔ;
FactorX