Μιχαλης Γαυγιωτακης
Είναι γεγονός και όχι διαπίστωση, δεν είναι φαινόμενο ούτε κρούσμα, δεν είναι ιός που χρίζει καραντίνα, είναι μια μάστιγα που καταστρέφει ψυχές και όχι σώμα, είναι μάστιγα σύγχρονης κοινωνίας που εξελίσσεται ως τη μεγαλύτερη ακόμη και απ’ αυτήν των ναρκωτικών. Είναι η ...φτώχεια και η πείνα που τρώει τα σωθικά της κοινωνίας που καθημερινά μετρά πληγές από κατεστραμμένα νοικοκυριά ανεκπλήρωτα όνειρα παιδιών, περιουσίες και κόποι μιας ζωής, και δυστυχώς θανάτους συμπολιτών μας.Άνθρωποι της διπλανής πόρτας που μέχρι χθες αντάλλασες τη καλημέρα και σήμερα κλεισμένοι στον εαυτό τους από ντροπή χάνονται βυθισμένοι στην απεραντοσύνη της εγκατάλειψης ενός ανήμπορου κι’ αδύναμου κράτους πρόνοιας όπως καταχρηστικά επικαλούνται και διαχειρίζονται οι σημερινοί κυβερνώντες.
Καθημερινά περιστατικά συμπολιτών μας που βλέπουμε που ακούμε αλλά και τόσα άλλα που κρύβονται είτε ηθελημένα είτε προσχηματικά. Καθημερινά φαινόμενα άπειρου πόνου και δυστυχίας που αποτυπώνουν το σύνολο της κοινωνίας που δείχνει ακόμα να κρατιέται σε συνοχή χάριν της αλληλεγγύης που μοιράζεται μεταξύ μας, βοήθειας που δίνεται χωρίς δισταγμό και τυμπανοκρουσίες. Είναι η αλληλεγγύη που μας χαρακτηρίζει σαν λαό σαν έθνος, εθνιστές και όχι εθνικιστές, ανθρωπιστές και όχι ρατσιστές, αγνοί πατριώτες και όχι φανατικοί σοβινιστές.
Ένα έθνος που έχει αποτινάξει αντιλήψεις που ευδοκίμησαν στο πέρασμα των χρόνων σε άλλα κράτη της Ευρώπης όπου ο φτωχός θεωρούνταν αξιολύπητος η’ κακότυχος, ο δυστυχής που πάντα τύγχανε περίθαλψης στα διάφορα άσυλα. Αντιλήψεις που εύλογα τολμώ να γράψω ότι συγκρίνονται με τη σημερινή πραγματικότητα βλέποντας ότι η κοινωνική πολιτική που εφαρμόζεται στην κατά τα άλλα φιλελεύθερη κοινωνία που ζούμε έχει αντικατασταθεί με τη θρησκευτική φιλευσπλαχνία των ενοριών της εκκλησίας, των συσσιτίων των Δήμων, των ασύλων και με τις ευγενικές δωρεές και ελεημοσύνες των πλουσίων.
Κοινωνικό κράτος ώρα μηδέν που αδιαφορεί στο σύστημα που υπηρετείται έχοντας αντικατασταθεί με το υποκειμενικό συναίσθημα της αλληλεγγύης. Αλήθεια ποιές ανθρώπινες αντοχές δεν εξαντλούνται όταν η γενναιοψυχία η ευπρέπεια η αξιοπρέπεια μας ληστεύεται καθημερινά με τόσα παραδείγματα ? Ποιο σύστημα μπορεί να κρατηθεί όρθιο όταν οι πολίτες στερούνται τη χαρά της ελευθερίας και της αυτοκυριαρχίας των ?
Εγκλωβισμένη η κυβέρνηση ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί νομοθετώντας αυτά που πιστεύει ότι το 2014 θα αποδώσουν καρπούς βελτιώνοντας την οικονομία εξυπηρετώντας το χρέος, δημιουργώντας ανάπτυξη πνίγοντας την ανεργία και τελευταία προσφέροντας την ευμάρεια σε όλους μας. Μάλλον ο πρωθυπουργός μας εννοεί την ευημερία των αριθμών των σκανδάλων, των μιζών και των χιλιάδων ονομάτων που ερμητικά φοροσωπαίνουν στις περίφημες λίστες. Όποια πέτρα κι’ αν σηκώσεις κάποια μίζα ξεπροβαίνει . Μπουχτίσαμε από μίζες και η δυσοσμία της διαφθοράς μα ζάλισε. Μπορούμε να συνέρθουμε διαπιστώνοντας ότι τελικά δεν ήταν απλώς ένα κρυολόγημα η’ στραμπούληγμα αυτό που υπεστήκαμε αλλά ήταν αρθριτικά και ο πόνος έχει δυστυχώς κυριεύσει κάθε αδύναμο ιστό της κοινωνίας αλλά κυρίως το πολιτικό πολιτισμό και το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Το πολιτικό σύστημα της χώρας νόσησε και νοσήσαμε και εμείς γιατί ιδιωτεύσαμε ξεχνώντας το πολίτη μέσα μας διαμορφώνοντας περιβάλλον ατομικισμού, βολέματος, κουβαλώντας το τίτλο του ιδιώτη και όχι του πολίτη του καθήκοντος και της ευθύνης.
Είναι καιρός να επαναπροσδιορίσουμε την ιδιότητα του πολίτη αποκτώντας ξανά το ενδιαφέρον της ενασχόλησης μας με τα κοινά ως το βασικότερο χαρακτηριστικό της ατομικής μας ύπαρξης. Ενασχόληση που να καθορίζει τη σχέση του καθ’ ενός με το κράτος, μια σχέση επαναστατική με αρχές αξίες για συνταγματική πραγματική Δημοκρατία. Πολιτική επανάσταση όχι με βιαιότητες όχι με πραξικοπήματα αλλά με τη συμμετοχή όλων σε λαϊκά ψηφίσματα για αλλαγή του υπάρχον πολιτικού συστήματος και αντικατάστασης της άρχουσας «Ελίτ». Κοινωνική επανάσταση ενάντια στη νέα τάξη πραγμάτων της οικονομικής ολιγαρχίας , των ανισοτήτων και της παντελώς ανύπαρκτης κοινωνικής Δικαιοσύνης
«καλή κοινωνία είναι η «δίκαιη» κοινωνία» όπως πίστευαν οι πολιτικοί στοχαστές της αρχαιότητας στα χρόνια του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη. Κοινωνική Δικαιοσύνη με ηθικές αρχές για δίκαιη κατανομή του πλούτου και του εισοδήματος αντικαθιστώντας τις αδικίες και κατανέμοντας το «ποιος πρέπει να παίρνει τι» .Δικαιοσύνη όχι να εξειδικεύεται μόνο σε όρους νομικής αλλά και σε νόμους της ίδιας της κοινωνίας επιτρέποντας την ηθική αιτιολογημένη κατανομή των ποινών και των ανταμοιβών. Για αυτή τη Δικαιοσύνη πρέπει να επαναστατούμε σήμερα, αυτή που λείπει από το υπάρχον πολιτικό μας σύστημα, την απονομή των υλικών και κοινωνικών ανταμοιβών μας ανεξαρτήτως πολιτικής και κοινωνικής θέσης και τάξης.
Ίσες ευκαιρίες με όρους ισότητας, αξιοκρατία να δίνει την ώθηση και ενθάρρυνση στους πολίτες να συνειδητοποιήσουν τις φυσικές τους ικανότητες και κυρίως στους ταλαντούχους και ικανότερους συμπολίτες μας στο μέγιστο δυνατό.
Η πατρίδα μπορεί όταν οι πολίτες της δεν μένουν αδρανείς, η ιστορία μας γεμίζει θάρρος, μη περιμένετε και μη πιστεύετε σε κάθε είδηση «μεσσιανισμού», Ο Ηγέτης είναι η ΄΄ψυχη΄΄ του Έλληνα, η ψυχή που πνίγει τη σκλαβιά , Ο Ηγέτης που φέρνει επανάσταση στις συνειδήσεις των ανθρώπων..