Γράφει ο Νίκος
Χριστοδουλόπουλος
Το «Σύνδρομο της Μαντάμ Σουσούς» είναι ο τρόπος ζωής
πολλών συμπατριωτών μας, που έχει τις ρίζες του στη δεκαετία του 1940, όταν ο
χαρισματικός της σάτιρας Δημήτρης Ψαθάς (1907–1979) εμπνεύστηκε τη... συγγραφή του
έργου η "Μαντάμ Σουσού" και στο οποίο παρουσιάζεται μία φτωχή και ονειροπαρμένη
γυναίκα που ήθελε να ζει μέσα στα πλούτη και τη χλιδή, προβαίνοντας σε
ασύλληπτες και ευτράπελες γραφικότητες.
Από το όνομα της ηρωίδας του Δ. Ψαθά, της Μαντάμ Σουσούς, προήλθε και ο όρος «Σουσουδισμός», που ως συμπεριφορά των νεοελλήνων δημιούργησε τις κατάλληλες προϋποθέσεις για τη γενική κατάπτωση σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής και οικονομικής ζωής της χώρας.
Οι περισσότεροι από τους συμπατριώτες μας θέλαμε δύο ή και τρία αυτοκίνητα (αυτό το εξέθρεψε η πολιτεία με τα μονά - ζυγά και οι τράπεζες με τα "αυτοκινητοδάνεια"), μετά θέλαμε μεζονέτα, πισίνα , σκάφος, εξοχικό, σπίτι στο χωριό, δύο ή τρία κινητά κ. ο. κ. με αποτέλεσμα, με τη βοήθεια και των τραπεζών με τις συνεχείς χορηγήσεις διαφόρων ειδών δανείων, οι Έλληνες και οι Ελληνίδες, να επιδίδονταν σε αγώνα «δανειακού» και "δανεικού" φαινομενικά πλουτισμού και τεχνικής ευμάρειας η οποία μετά την εμφανισθείσα οικονομική κρίση αποκαλύφθηκε σε όλο της το μεγαλείο.
Το «Σύνδρομο της Μαντάμ Σουσούς» έχει επεκταθεί τα τελευταία χρόνια και στους πολιτικούς μας, με λίγες μόνο φωτεινές εξαιρέσεις καθώς επίσης και στα πολιτικά κόμματα, ιδιαίτερα τα λεγόμενα "μικρά" που ανάλογα με την εκλογική δύναμη που τους έδωσε ο λαός, δεν δικαιολογείται μια τέτοια υπερφίαλη στάση, έναντι των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα μας, τόσο στα εθνικά όσο και στα οικονομικά προβλήματα.
Η ιδεοληψία ότι μπορούν να διαφεντεύουν τη πολιτική ζωή, να έχουν στο «τσεπάκι» τις λύσεις και να εκφράζονται επί παντός επιστητού, πολλές φορές λέγοντας κατά το κοινώς λεγόμενο σαχλαμάρες ή τη μια μέρα να λένε το ένα και την άλλη το άλλο, κατά το κοινώς λεγόμενο κυβιστήσεις (κωλοτούμπες), παραβλέποντας ότι υπάρχουν σε αυτή τη χώρα σκεπτόμενοι άνθρωποι που έχουν και μυαλό και μνήμη.
Έτσι με το να εμφανίζονται οι εκπρόσωποί τους συχνά στα ΜΜΕ, και να εκφράζουν απόψεις επί των προβλημάτων που ταλαιπωρούν τον ελληνικό λαό, ανάλογα με την περίσταση, επαγγέλλονται διαφορετικές λύσεις και εισηγούνται προτάσεις που οι σημερινές τους αντίκεινται στις χθεσινές ή προχθεσινές ή ακόμη σε άλλες περιπτώσεις, είναι παντελώς ανεφάρμοστες ή και αντίθετες με τα καταστατικά των κομμάτων τους, και απλά λέγονται για να «χαϊδεύουν» τα αυτιά των τηλεθεατών και ακροατών και έτσι προσπαθούν να εμφανίζονται ως οι νέοι σωτήρες του τόπου.
Ποιος δεν θυμάται ότι όλοι σχεδόν οι εθνοπατέρες μας, τάσσονται κατά της βουλευτικής ασυλίας, αλλά όταν έρχεται η ώρα της ψηφοφορίας στο κοινοβούλιο, σύσσωμοι σχεδόν, ψηφίζουν κατά της άρσης της ασυλίας συναδέλφων τους και μάλιστα για αδικήματα, που δεν έχουν σχέση με την άσκηση των βουλευτικών καθηκόντων τους.
Ποιος δεν θυμάται επίσης, ότι αρχηγός μικρού πολιτικού κόμματος, και με περισσή έπαρση και λόγο επί παντός επιστητού, για να δικαιολογήσει το ΝΑΙ στο μνημόνιο, έχει πει δύο ή τρεις εκδοχές, για να δικαιολογήσει τη στάση του κόμματός του, όταν είδε ότι οι ψηφοφόροι του άρχισαν να τον εγκαταλείπουν;
Ή ποιος δεν θυμάται προεκλογικά τον πρωθυπουργό της χώρας μας Αντώνη Σαμαρά να διατυμπανίζει τα αντίθετα από όσα εφαρμόζει από το καλοκαίρι του 2012 ή τον Γιώργο Παπανδρέου με το περίφημο σύνθημα «ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ», αλλά δεν μας έλεγε ότι εννοούσε ότι τα λεφτά ήταν στις τσέπες μας και ήθελε να μας τα πάρει, για να ξεπληρώσει τα δάνεια που είχαν πάρει οι προκάτοχοί του και οι σύντροφοι του στο ίδιο κόμμα και ότι η πρόθεσή του ήταν να πάει στο ΔΝΤ και στο ΜΝΗΜΟΝΙΟ;
Έτσι όμως ήλθαν τα ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΤΟΧΗΣ ΚΑΙ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ και τα μεσοπρόθεσμα, μας προσγείωσαν στη πραγματικότητα και έτσι οι "μαντάμ Σουσούδες", σιγά-σιγά αποκαλύπτονται και τα πράγματα θα αρχίσουν να μπαίνουν στη θέση τους.
Από το όνομα της ηρωίδας του Δ. Ψαθά, της Μαντάμ Σουσούς, προήλθε και ο όρος «Σουσουδισμός», που ως συμπεριφορά των νεοελλήνων δημιούργησε τις κατάλληλες προϋποθέσεις για τη γενική κατάπτωση σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής και οικονομικής ζωής της χώρας.
Οι περισσότεροι από τους συμπατριώτες μας θέλαμε δύο ή και τρία αυτοκίνητα (αυτό το εξέθρεψε η πολιτεία με τα μονά - ζυγά και οι τράπεζες με τα "αυτοκινητοδάνεια"), μετά θέλαμε μεζονέτα, πισίνα , σκάφος, εξοχικό, σπίτι στο χωριό, δύο ή τρία κινητά κ. ο. κ. με αποτέλεσμα, με τη βοήθεια και των τραπεζών με τις συνεχείς χορηγήσεις διαφόρων ειδών δανείων, οι Έλληνες και οι Ελληνίδες, να επιδίδονταν σε αγώνα «δανειακού» και "δανεικού" φαινομενικά πλουτισμού και τεχνικής ευμάρειας η οποία μετά την εμφανισθείσα οικονομική κρίση αποκαλύφθηκε σε όλο της το μεγαλείο.
Το «Σύνδρομο της Μαντάμ Σουσούς» έχει επεκταθεί τα τελευταία χρόνια και στους πολιτικούς μας, με λίγες μόνο φωτεινές εξαιρέσεις καθώς επίσης και στα πολιτικά κόμματα, ιδιαίτερα τα λεγόμενα "μικρά" που ανάλογα με την εκλογική δύναμη που τους έδωσε ο λαός, δεν δικαιολογείται μια τέτοια υπερφίαλη στάση, έναντι των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα μας, τόσο στα εθνικά όσο και στα οικονομικά προβλήματα.
Η ιδεοληψία ότι μπορούν να διαφεντεύουν τη πολιτική ζωή, να έχουν στο «τσεπάκι» τις λύσεις και να εκφράζονται επί παντός επιστητού, πολλές φορές λέγοντας κατά το κοινώς λεγόμενο σαχλαμάρες ή τη μια μέρα να λένε το ένα και την άλλη το άλλο, κατά το κοινώς λεγόμενο κυβιστήσεις (κωλοτούμπες), παραβλέποντας ότι υπάρχουν σε αυτή τη χώρα σκεπτόμενοι άνθρωποι που έχουν και μυαλό και μνήμη.
Έτσι με το να εμφανίζονται οι εκπρόσωποί τους συχνά στα ΜΜΕ, και να εκφράζουν απόψεις επί των προβλημάτων που ταλαιπωρούν τον ελληνικό λαό, ανάλογα με την περίσταση, επαγγέλλονται διαφορετικές λύσεις και εισηγούνται προτάσεις που οι σημερινές τους αντίκεινται στις χθεσινές ή προχθεσινές ή ακόμη σε άλλες περιπτώσεις, είναι παντελώς ανεφάρμοστες ή και αντίθετες με τα καταστατικά των κομμάτων τους, και απλά λέγονται για να «χαϊδεύουν» τα αυτιά των τηλεθεατών και ακροατών και έτσι προσπαθούν να εμφανίζονται ως οι νέοι σωτήρες του τόπου.
Ποιος δεν θυμάται ότι όλοι σχεδόν οι εθνοπατέρες μας, τάσσονται κατά της βουλευτικής ασυλίας, αλλά όταν έρχεται η ώρα της ψηφοφορίας στο κοινοβούλιο, σύσσωμοι σχεδόν, ψηφίζουν κατά της άρσης της ασυλίας συναδέλφων τους και μάλιστα για αδικήματα, που δεν έχουν σχέση με την άσκηση των βουλευτικών καθηκόντων τους.
Ποιος δεν θυμάται επίσης, ότι αρχηγός μικρού πολιτικού κόμματος, και με περισσή έπαρση και λόγο επί παντός επιστητού, για να δικαιολογήσει το ΝΑΙ στο μνημόνιο, έχει πει δύο ή τρεις εκδοχές, για να δικαιολογήσει τη στάση του κόμματός του, όταν είδε ότι οι ψηφοφόροι του άρχισαν να τον εγκαταλείπουν;
Ή ποιος δεν θυμάται προεκλογικά τον πρωθυπουργό της χώρας μας Αντώνη Σαμαρά να διατυμπανίζει τα αντίθετα από όσα εφαρμόζει από το καλοκαίρι του 2012 ή τον Γιώργο Παπανδρέου με το περίφημο σύνθημα «ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ», αλλά δεν μας έλεγε ότι εννοούσε ότι τα λεφτά ήταν στις τσέπες μας και ήθελε να μας τα πάρει, για να ξεπληρώσει τα δάνεια που είχαν πάρει οι προκάτοχοί του και οι σύντροφοι του στο ίδιο κόμμα και ότι η πρόθεσή του ήταν να πάει στο ΔΝΤ και στο ΜΝΗΜΟΝΙΟ;
Έτσι όμως ήλθαν τα ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΤΟΧΗΣ ΚΑΙ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ και τα μεσοπρόθεσμα, μας προσγείωσαν στη πραγματικότητα και έτσι οι "μαντάμ Σουσούδες", σιγά-σιγά αποκαλύπτονται και τα πράγματα θα αρχίσουν να μπαίνουν στη θέση τους.
Ας
ελπίζουμε ότι επιτέλους ο ελληνικός λαός θα αποκτήσει ισχυρή μνήμη και
δεν θα πέσει ξανά, ενόψει των επερχόμενων εκλογικών αναμετρήσεων, θύμα
των κατά καιρούς σουσουδιζόντων πολιτικών, για το καλό πρωτίστως της
Ελλάδας και δευτερευόντως για τα ίδια συμφέροντα!