Το σύνδρομο των «αυτοεπιβεβαιούμενων προσδοκιών» και ο κίνδυνος προσγείωσης στη σκληρή πραγματικότητα. Γράφει ο Τειρεσίας.
Όποιος επιχειρήσει να μιλήσει αυτόν τον ....
καιρό με το Μέγαρο Μαξίμου,
σίγουρα δεν χρειάζεται λεφτά για …ψυχολόγο. Το κλίμα στο πρωθυπουργικό
γραφείο είναι “ζεν”. Όλοι συγχαίρουν όλους και από κοινού περιμένουν
έναν ορυμαγδό θετικών εξελίξεων στο μέτωπο της οικονομίας, από τώρα έως
το τέλος Απριλίου, που θα αλλάξει το κλίμα συνολικά.
Κάποιος θα πρέπει να τους έχει μιλήσει για το σύνδρομο
των “αυτοεπιβεβαιούμενων προσδοκιών”. Δεν εξηγείται αλλιώς. Γιατί
αρχίζουν να πιστεύουν ότι αν λένε και ξαναλένε ότι “όλα καλά θα πάνε”,
στο τέλος, θα… πάνε. Ούτε για διαφήμιση της “θετικής ενέργειας” να τους
είχαν προσλάβει.
Μόνο που κάποια στιγμή κινδυνεύουν να
πέσουν από το συννεφάκι και να προσγειωθούν στην σκληρή πραγματικότητα.
Και τότε, σίγουρα, θα χρειασθούν την βοήθεια ψυχολόγου. Από τη στιγμή
που έφτασαν να λένε ότι οι βουλευτές της ΝΔ και κυρίως του ΠΑΣΟΚ, εκεί γύρω στα μέσα Μαρτίου, θα τρέξουν να ψηφίσουν το νόμο για την αποκρατικοποίηση της Eurobank, βρίσκονται στον κόσμο τους.
Γιατί, όπως έλεγε κορυφαίος τραπεζίτης στον “Τειρεσία” μεσοβδόμαδα, “δεν γεννήθηκε ακόμα ο νόμος που θα επιτρέπει στο δημόσιο να πουλά φθηνότερα απ’ ό,τι αγόρασε“.
‘Η ακόμα και αν …γεννήθηκε, δεν ψηφίστηκε. Και αυτό αποτελεί κοινή
συνείδηση σε όποιον ανταλλάξει μια – δυο κουβέντες (δεν χρειάζονται
περισσότερες) με μέλη των Κοινοβουλευτικών Ομάδων των δύο κομμάτων που
στηρίζουν την κυβέρνηση.
Κατά συνέπεια, θα πρέπει να θεωρείται
δεδομένο ότι το ένα από τα success stories που περιμένουν στο Μαξίμου,
θα αργήσει. Και το πιθανότερο είναι ότι δεν θα έρθει ποτέ. Τώρα, αν και
τα υπόλοιπα έχουν την ίδια βασιμότητα να κάνουν κάποια στιγμή την
εμφάνιση τους, τότε την έχουμε, πραγματικά, άσχημα.http://papaioannou-giannis.net