Παραζαλισμένη και αποκαμωμένη η ελληνική κοινωνία από την
αδιάκοπη λυσσαλέα επιδρομή, “απασχολημένοι” εκείνοι που καλούνται να
της παράσχουν ενημέρωση και, βολεμένοι να..παίρνουν αποφάσεις μονίμως πίσω από ασφυκτικά κλειστές πόρτες, εκείνοι που αυτοπροσδορίστηκαν αυτάρεσκα “διασώστες” της, αδυνατούν ή αρνούνται να δουν το προφανές: Πως ό,τι διακυβεύεται τούτη την ώρα με αφορμή ή πρόσχημα το Κυπριακό -κουραστικά επαναλαμβάνουμε- καμία απολύτως σχέση δεν έχει με την οριστική διευθέτηση του πολιτικού προβλήματος, καμία απολύτως σχέση δεν έχει με “προκοπή”, καλύτερες συνθήκες για τους κληρονόμους της τραγωδίας του ’74 κ.λπ.-κ.λπ.
Πρόκειται για την -μάλλον …αναμενόμενη- εξέλιξη ενός ακόμη καλά οργανωμένου σχεδίου, για ν’ ανακατευθεί η τράπουλα στην περιοχή της Μεσογείου, με κοστολογημένα οφέλη για τους εμπνευστές του σχεδίου. Όταν βρέθηκαν αντιμέτωποι με το δημοψήφισμα του αείμνηστου Παπαδόπουλου, την απόφαση μιας ισχυρής οικονομικά Κύπρου που είχε οριοθετήσει ΑΟΖ και είχε ήδη προχωρήσει σε όλες τις απαιτούμενες ενέργειες (παρά τις παραινέσεις της Αθήνας των Σημίτη και Παπανδρέου για το αντίθετο) αντελήφθησαν πως η μόνη πρόσφορη οδός για την υλοποίηση των σχεδίων τους ήταν το… “Δόγμα του Σοκ”.
Είναι πολλές οι συμπτώσεις για να πιστέψει και ο πλέον αφελής ότι η κατάρρευση της Κυπριακής Οικονομίας μέσω των Τραπεζών (φυσικά…) προηγήθηκε των σημερινών αποφάσεων Αναστασιάδη για επανέναρξη της διαδικασίας των συνομιλιών με τους Τουρκοκύπριους, παρότι τίποτα δεν έχει αλλάξει σε σχέση με τις τουρκικές επιδιώξεις, οι οποίες φαίνεται να συμπίπτουν -άλλη μια… σύμπτωση- με εκείνες της Ουάσιγκτον, αλλά και των Βρυξελλών.
Την ίδια ώρα που η Αθήνα σιχτίριζε (κυριολεκτικά) την προοπτική οριοθέτησης ΑΟΖ, επέτρεπε δόλια την χάραξη γκρίζων ζωνών με αφορμή ή άλλοθι τα Ίμια, που αξιοποίησε για μίζες στους εξοπλισμούς και, άφηνε εκτός χάρτη το Καστελλόριζο, οι ανά την υφήλιο κοιλιόδουλοι διεθνιστές, χάραζαν τις επόμενες γραμμές πάνω στον χάρτη. Βρήκαν, χωρίς να ψάξουν ιδιαιτέρως εκείνους που θα προσφέρονταν ασμένως να παραστήσουν τον “λογικό υποτακτικό”, που δεν θα’χε πρόβλημα με την ιστορία του, την υστεροφημία του, το ανάθεμα του κόσμου, το αύριο που θα εξασφάλιζε στα παιδιά του… Και προχώρησαν, χωρίς αιδώ, χωρίς δεύτερη σκέψη.
Δεν λέμε ότι είναι εύκολο ν’ αντισταθείς στην βουλιμία όλων εκείνων που έχουν την δυνατότητα να καθορίζουν το παρόν και το μέλλον των λαών. Θα ήταν όμως γόνιμη πρόκληση, για τους εκάστοτε “λογικούς υποτακτικούς”, να το επιχειρούσαν. Να το αποτολμούσαν… Αντί για τα βαλάντια στο παντελόνι, σε κάποια off shore, στην Ελβετία ή όπου αλλού, να επιχειρούσαν στοιχειωδώς να κάνουν την δουλειά τους. Να κάνουν -εν ολίγοις- ό,τι και οι “δανειστές” μας, τους οποίους για το μόνο που δεν μπορεί να τους κατηγορήσει κανείς, είναι ότι δεν κάνουν για τους ίδιους και τους πολίτες που τους εμπιστεύθηκαν, σωστά την δουλειά τους.
http://armynews.gr/?p=15425