Όπως γράφει ο Φαληρεύς στην «Καθημερινή», σε άρθρο με τίτλο «Αρχηγός χωρίς ακολούθους;» «ο Χάγκεν Φλάισερ ούτε έχει, ούτε φιλοδοξεί να αποκτήσει θέση στελέχους στο «Ποτάμι» του Σταύρου (το επίθετο περιττεύει). Η διευκρίνιση θεωρήθηκε απαραίτητη, καθώς το όνομα του γνωστού ιστορικού περιελήφθη στον κατάλογο προσωπικοτήτων που ανέγνωσε ο Σταύρος κατά την επίσημη παρουσίαση του κόμματός του, με αποτέλεσμα να δοθεί η εντύπωση ότι μετέχει ενεργά στη δραστηριότητα του κόμματος. Η ανάμειξή του, όμως, δεν υπερέβη – και ούτε πρόκειται να υπερβεί, όπως επισημαίνει ο ίδιος- το επίπεδο της μεταφοράς γνώσης γύρω από το θέμα του αναγκαστικού κατοχικού δανείου, το οποίο ο Χ. Φλάισερ γνωρίζει εις βάθος (ως εκ τούτου, παρακαλούνται θερμά οι φοιτητές του καλού καθηγητού να κόψουν το σχετικό δούλεμα. Εντάξει;). Το συγκεκριμένο περιστατικό αποστασιοποίησης από το «Ποτάμι» είναι το δεύτερο, μετά τον συγγραφέα Ωγκύστ Κορτώ, και με κάνει να υποψιάζομαι ότι η προσέλκυση ονομάτων ίσως αποδειχθεί το μεγαλύτερο εμπόδιο που θα πρέπει να υπερβεί το «Ποτάμι». Μέχρι τώρα είχαμε συναθροίσεις προσωπικοτήτων, οι οποίες, ελλείψει ηγεσίας, δεν τολμούσαν να παρουσιαστούν ως κανονικά κόμματα. Μήπως, αναρωτιέμαι, έχουμε τώρα κόμμα και αρχηγό, χωρίς προσωπικότητες; Διότι ξεκινώντας το κόμμα με τον αρχηγό, λύνεις μεν ένα βασικό πρόβλημα, δημιουργείς όμως ένα άλλο: Ποιος δέχεται να στρατευθεί υπό τον Σταύρο, έστω κι αν είναι ο «Σταύρος» κι όχι ένας οποιοσδήποτε Σταύρος; Αν επιβεβαιωθεί η υποψία μου θα έχουμε, ει μη τι άλλο, μια ενδιαφέρουσα αντιστροφή του υποδείγματος που ίσχυε ως τώρα…»
dexiextrem