Όταν το 1983 ο ΟΗΕ καθιέρωνε τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Καταναλωτή στις 15 εκάστου Μαρτίου, δεν φανταζόταν πως στην Ελλάδα του 2014, αυτό πλέον δεν θα είχε καμία ουσιαστική αξία...
Γιατί πώς να «γιορτάσεις», όταν με την πολιτική που ακολουθείται από πλευράς της σημερινής συγκυβέρνησης, η διαρκώς συρρικνούμενη αγοραστική δυνατότητα των καταναλωτών στις ανελαστικές δαπάνες για τα ελληνικά νοικοκυριά, θα αντικατόπτριζε την καθίζηση των εισοδημάτων μισθωτών και συνταξιούχων αλλά και την υψηλή ανεργία.
Δεκατρία χρόνια πίσω, στα επίπεδα του 2001, έχει επιστρέψει το μέσο κατά κεφαλήν διαθέσιμο εθνικό εισόδημα, υπό το βάρος της πολυετούς ύφεσης, της δραματικής συρρίκνωσης των αποδοχών σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, τις απανωτές αυξήσεις των φόρων και την εκρηκτική αύξηση της ανεργίας.
Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, είναι ο καλύτερος μάρτυρας προς απόδειξη των ισχυρισμών μου.
Τα οικονομικά μεγέθη όμως, αν και απαραίτητα, δείχνουν μόνον τη μία πλευρά του προβλήματος, μιας και η άλλη, (και σημαντικότερη κατά την άποψή μου), είναι αυτή της χαμένης ελπίδας και του ανύπαρκτου οράματος, για το Λαό μας.
Το φως στο τούνελ σιγοσβήνει αντί να γίνεται όλο και πιο ορατό, μιας και οι μηχανοδηγοί της συγκυβέρνησης, έχουν προ πολλού απολέσει την νόμιμη άδεια οδήγησης και παραμένουν παρανόμως στο τιμόνι της αμαξοστοιχίας που ονομάζεται Ελλάδα.
Η αλλαγή τους, (και κυρίως η αλλαγή της πολιτικής τους), είναι κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη, αν θέλουμε να φτάσουμε σώοι στον τερματικό σταθμό.
Γρηγόρης Δεσύπρης
Γραμματέας Σχέσεων Κοινωνίας – Κόμματος / Νέα ΜΕΡΑ