 |
| Πολ Κρούγκμαν: Γκαφατζής ή εισπράκτορας; |
Από τον Νάσο Τσαγκανέλη.
Έσπασαν διεθνώς τα μούτρα τους
και συνεχίζουν
να μιλούν για ελληνικό κραχ
Πέφτουν συνεχώς έξω. Διαπομπεύονται.
Εντούτοις, δεν εννοούν να κάνουν πίσω.
Συνεχίζουν, τα «λερωμένα» νόμπελ τους
να (μας) λερώνουν…
Να σορτάρουν ελληνικό κραχ. Μετά μανίας…
Και πότε;
Μετά τα καταρρακτώδη διεθνή χαστούκια που τους καταμελάνιασαν.
Στο εύλογο ερώτημα γιατί αυτοξεμπροστιάζονται…
Η απάντηση λογικής λέει…
Ότι δεν μπορεί οι κύριοι αυτοί να είναι γκαφατζήδες.
Προφανώς, έχουν ανομολόγητους λόγους.
Δείχνουν, «συμβεβλημένοι εισπράκτορες». Τελάληδες, με το αζημίωτο…
Κοινώς, νόμπελ και πτυχία λάσπης. «Ευυπόληπτοι» (ως πότε;) μεγαλοψεύτες.
Που φτιάχνουν «εύκρατο κλίμα» υπέρ αυτών που μονίμως κερδίζουν!!!
Όμως.
Τους καταξευτέλισαν, οι «άσωτοι
Έλληνες» (όπως τους χλεύαζαν) όλους τους μεγαλόσχημους παλιάτσους που
επί 4 χρόνια τους «έκλειναν θέσεις» στην κόλαση…
Διέσυραν, οι «σπάταλοι Έλληνες» νομπελίστες (τύπου Κρούγκμαν)
και βαρύγδουπες αυθεντίες (τύπου Ρουμπινί)
που τους έβλεπαν τριτοκοσμικούς ζητιάνους…
Τους πέταξαν κατάμουτρα την ΑΝΑΤΡΟΠΗ του 2013!
Την απίστευτη μείωση στο 2,1% του ελλείμματος (με σφραγίδα Eurostat)
από το τερατώδες 16% του 2010!!!
Που αυτομάτως έθεσε εκτός αγορών τη χώρα μας.
(Θυμίζω, ότι το Σύμφωνο Σταθερότητος ορίζει το 3% ως δίχτυ ασφάλειας.
Που και σήμερα υπερβαίνουν πολλές χώρες της Ευρωζώνης.
Όχι, όμως η Ελλάδα που αιματοκυλίστηκε και έχει πέσει πολύ κάτω
από το απαγορευμένο όριο.)
Από όλους αυτούς τους ακριβοπληρωμένους χατζατζάρηδες που ακόμα δεν τους πήραν πίσω τα νόμπελ και δεν τους έσκισαν τα πτυχία…
Αυτός που ξεπέρασε κάθε όριο είναι
ο Πολ Κρούγκμαν ο Αμερικανός «νομπελίστας», κεντρικός αρθρογράφος της
«New York Times» –της μεγαλύτερης εφημερίδας του κόσμου.
Τρεις φορές, ΕΠΕΣΑΝ ΕΞΩ («τρις εις θάνατον») οι βαρύγδουπες «οικονομικές του προβλέψεις» τη τελευταία 5ετία!!!
Τρεις φορές, με σκυφτό κεφάλι ζήτησε ΕΓΓΡΑΦΩΣ δημόσια συγνώμη!!!
Ικέτευσε, συγχωροχάρτι. Αντί, να επιστρέψει (αν υπήρχε στάλα συνείδησης)
το ΞΕΠΕΣΜΕΝΟ Νόμπελ του στην Ακαδημία της Στοκχόλμης.
Πρώτος, προσωπικός «τιτανικός»…
Υπερασπιζόταν, με πύρινη αρθρογραφία το ιστορικό (όπως, το αποκαλούσε) άνοιγμα στη στεγαστική πολιτική από τη Γουόλ Στριτ.
«Ευλογούσε», τα περιβόητα ομόλογα στέγης.
Και προεξοφλούσε:
«Το οικονομικό θαύμα της ελεύθερης αγοράς ΘΑ ΣΤΕΓΑΣΕΙ όλους τους Αμερικανούς»(!!!)
Η γιγαντιαία φούσκα έσκασε.
Οι ουρανοξύστες χρηματοαπληστίας κατέρρευσαν…
Η Γουόλ Στριτ γονάτισε…
Η Λίμαν Μπρόδερς –«ολόκληρο κράτος»- χρεοκόπησε…
Τα γουέστερν ξαναζωντάνεψαν…
Οι σερίφηδες πέταγαν με τις κλωτσιές έξω από τα σπίτια τους εκατομμύρια Αμερικανούς…
Ήταν, απλώς, «περαστικοί ιδιοκτήτες» για τη ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΑΤΗ που γνώρισε πρόσωπο με πρόσωπο ο Αιώνας!
Ο «νομπελίστας», ενώπιος ενωπίω, με την ανθρωπιστική τραγωδία που συνέπραξε ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ… Ψέλλισε, «συγνώμη»!!!
Δεν παραιτήθηκε από το Νόμπελ. Που ΛΕΡΩΣΕ η αρθρογραφία του υπέρ των κερδοσκόπων -των «μαιμούδων» ομολόγων…
Δεν έπαψε έστω από ντροπή να γράφει. Και ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ να κάνει και προβλέψεις…
Δεύτερος, προσωπικός «τιτανικός»…
Από την πρώτη στιγμή της κρίσης σήκωσε μαύρη σημαία κατά Ελλάδας.
Στο πρώτο στάδιο, προφήτευε
μανιωδώς σαν υπερβεβαία τη χρεοκοπία της χώρας. Και ειρωνευόταν τους
δανειστές ότι πετάνε λεφτά «σε βαρέλι χωρίς πάτο»…
Στο δεύτερο στάδιο, λυσσομανούσε ότι θα εξωπεταχθεί η Ελλάδα χωρίς δικαίωμα έφεσης από την Ευρωζώνη.
Χρεώθηκε, και πρόβλεψη με ημερομηνία λήξης «του γάμου Ελλάδας-ευρώ»…
Έσπασε, ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ τα μούτρα του.
Ξαναικέτεψε, συγνώμη.
Προς μεγάλη τέρψη των άλλων αρθρογράφων που ΤΟΝ ΧΛΕΥΑΖΑΝ, νύχτα-μέρα, στα δικά τους γραπτά…
Τρίτος, προσωπικός «τιτανικός»…
Απόλυτος, και ο νέος κατεξευτιλισμός του με την Κύπρο.
Πρόταξε, το μοχθηρό επιχείρημα ότι είναι η Μεγαλόνησος μολυσματικός βραχίονας της ελληνικής κρίσης στην Ευρωζώνη.
Έγραψε: «ΣΤΟΙΧΗΜΑΤΙΖΩ, άμεση έξοδο της Κύπρου από το ευρώ»!!!
Έχασε, το στοίχημα.
Ξαναζητιάνεψε συγνώμη.
Και δεν έπεσαν οι διπλανοί ουρανοξύστες στο κεφάλι του…
Και ξανακτύπησε. Αμετανόητος, αδιόρθωτος.
Έγραψε στην “New York Times”:
«Όποιος συγκρίνει τις ΗΠΑ με την Ελλάδα πληγώνει το δολάριο ως αποθεματικό νόμισμα.»
«Απαιτώ –συνέχισε- να πάψουν οι κραυγές ότι είμαστε έτοιμοι να μετατραπούμε σε Ελλάδα».
Και το ερώτημα:
Θα βρεθεί, επιτέλους, κάποιος να σταματήσει –ΝΑ ΠΑΨΕΙ- αυτόν
τον γραφικό διεθνή τελάλη της συμφοράς, μια ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ δεν ξέρει
πως, που και πότε να σταματήσει;
Ως εδώ, με το νόμπελ-φούσκα!
http://www.nasostsaganelis.gr