έμπνευση Βενιζέλου, το χαράτσι μέσω της ΔΕΗ, αλλά οι φορολογούμενοι βρίσκονται μπροστά σε εκκαθαριστικά τέρατα που ακόμη και το ακίνητο να πουλήσουν δεν πρόκειται να τον ξεπληρώσουν.
Ε, αυτός είναι και ο σκοπός. Να κατασχέσουν ότι ακόμη έχει μείνει στην ιδιοκτησία των Ελλήνων. Η ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών περί αναγνώρισης λαθών, που οφείλονται σε «σφάλματα και παραλείψεις εκ μέρους των φορολογουμένων και σε στρεβλώσεις του νόμου», είναι καθαρά προσχηματική και εξυπηρετεί απόλυτα το σχέδιο της κυβέρνησης και των δανειστών.
Επέβαλαν σε ορισμένες περιπτώσεις εξωπραγματικούς φόρους για να έρθουν να διορθώσουν δήθεν αυτά, αλλά επί της ουσίας να εφαρμόσουν εξαντλητικούς φόρους για την πλειονότητα των πολιτών. Πρόκειται σαφώς για συνέχεια του «χαρατσιού» της ΔΕΗ και με στόχευση όχι την ελάφρυνση των φορολογικών βαρών, αλλά την επιβολή και νέων.
Αυτό φαίνεται άλλωστε από το ποσό που έχει προϋπολογιστεί να εισπραχθεί από τον ΕΝΦΙΑ. Είναι 3,2 δισ. ευρώ. Ότι και να γίνει αυτό το ποσό, όπως έχει συμφωνηθεί με την τρόικα, πρέπει να μπεί στα ταμεία ανεξάρτητα αν θα φορολογηθούν χωράφια στην περιφέρεια με τιμές Ψυχικού, Εκάλης ή Κολωνακίου και αν θα επιβάλουν φόρο στα κοτέτσια και τις καλύβες.
Στο υπουργείο Οικονομικών γνωρίζουν άριστα τα περιουσιακά στοιχεία του καθενός, προετοιμάζουν τον ΕΝΦΙΑ για περίπου ένα χρόνο και θα έπρεπε να μην γίνουν… λάθη. Το ότι αυτό συμβαίνει και μάλιστα μέσα στο καλοκαίρι προφανώς και κάτι δείχνει.
Πόσο μάλλον όταν θεωρείται δεδομένο πώς οι πολίτες θα κληθούν να πληρώσουν κανονικά τις πρώτες δόσεις των «φουσκωμένων» εκκαθαριστικών και, όποιες μειώσεις υπάρξουν, θα τους «πιστωθούν» στα τέλη του 2014 ή… του χρόνου, με συμψηφισμό που θα μειώνει επόμενες δόσεις ή τον ΕΝΦΙΑ του 2015.
Μπορεί λοιπόν να «γλύτωσαν» τα χωράφια των αγροτών, καθώς ο φόρος που πληρώνουν είναι γενικά μικρότερος έναντι των εραχικών σχεδιασμών, αλλά επιβλήθηκε «συμπληρωματικός φόρος» που οδηγεί μέχρι και σε δεκαπλασιασμό του φόρου στα «εντός οικισμού» χωράφια και δεν μειώθηκε, επιπλέον, το βάρος στα αστικά ακίνητα.
Ο συνδυασμός των αλλαγών αυτών, που υιοθετήθηκαν στα τέλη του 2013, «ήρθε και έδεσε» με τις αδυναμίες καταγραφής των αγροτεμαχίων και την έλλειψη σωστών τιμών υπολογισμού της αξίας των ακινήτων, τα οποία ήταν γνωστό πως αποτελούσε την "αχίλλειο πτέρνα" του εγχειρήματος για την επιβολή φόρου στα μη αστικά ακίνητα.
Αντί όμως να μπει ένας χαμηλός φόρος ανά τετραγωνικό μέτρο γης, όπως σχεδιαζόταν, ακολουθήθηκαν λύσεις όπως ο συμπληρωματικός φόρος. Έτσι, για τις περιοχές εκτός αντικειμενικού προσδιορισμού των αξιών ακινήτων, οι τιμές σε χωριά και μικρούς οικισμούς «πήραν φωτιά», γιατί η εφορία τις άντλησε από γειτονικές περιοχές μεγαλύτερης αξίας.
Ουσιαστικά οι τιμές «αστικοποιήθηκαν» και οι επιβαρύνσεις πολλαπλασιάστηκαν με την επιβολή του συμπληρωματικού φόρου.