Να είμαστε ειλικρινείς! Ο μνημονιακός χώρος οφείλει ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Γιάνη Βαρουφάκη. Επιτέλους, κάποιος είπε την αλήθεια! Ότι επί πέντε χρόνια το λεγόμενο αντιμνημονιακό μπλοκ έλεγε χοντροκομμένα ψέματα, αλιεύοντας στα θολά νερά τις ψήφους των αγανακτισμένων και πληγέντων πολιτών από τη λιτότητα.
Αν υπήρχε από το 2010 ένα εθνικό σχέδιο για την έξοδο από την κρίση, τότε τα μνημόνια θα ήταν αυτή τη στιγμή παρελθόν και η χώρα θα είχε επιστρέψει στην κανονικότητα. Αλλά αυτό δεν συνέβη. Σήμερα βρισκόμαστε για άλλη μια φορά αντιμέτωποι με τα φαντάσματα που οι ίδιοι δημιουργήσαμε. Ο διάλογος δεν ξεκίνησε το 2010 επειδή δεν το θέλησε ο Γιώργος Παπανδρέου. Αλλά ούτε και ο Αντώνης Σαμαράς τον επεδίωξε στη συνέχεια. Φοβόντουσαν το διάλογο...
Είναι καιρός να αφήσουν όλοι κατά μέρους τους εγωισμούς και να συζητήσουν. Ας πάρει την πρωτοβουλία ο Αλέξης Τσίπρας. Είναι ένας νέος άνθρωπος και μπορεί πιο εύκολα να αποδείξει ότι κουβαλάει πράγματι μία άλλη κουλτούρα.
Δεν θα μπούμε τώρα στη διαδικασία να εξετάσουμε ποιος έφταιξε λιγότερο και ποιος περισσότερο. Η πατρίδα μας βρίσκεται σε τόσο δύσκολο σημείο που όλα αυτά δεν έχουν την παραμικρή σημασία. Αν όμως ο κ. Βαρουφάκης συμφωνεί με το μνημόνιο σε ποσοστό 67%, δεν μπορώ να δω τι είναι εκείνο που μας εμποδίζει να το εφαρμόσουμε. Σε αυτό τουλάχιστον το ποσοστό!
Να πούμε και τη μεγαλύτερη αλήθεια! Ο κ. Βαρουφάκης έχει δίκιο σε αρκετά πράγματα! Ή αλλιώς, δεν έχει άδικο σε όλα! Δεν θα καθίσουμε εδώ να συζητήσουμε για το ντύσιμό του και για το αν μπορεί να πέσει θύμα του ναρκισσισμού του. Μας ενδιαφέρει η ουσία! Το μνημόνιο είναι μία συμφωνία με τους δανειστές. Οι βασικές αρχές του μνημονίου, οι απαιτήσεις για μεταρρυθμίσεις, είναι σωστές. Οι οριζόντιες περικοπές και η επιδρομή σε συντάξεις και μισθούς δεν ήταν απαίτηση των δανειστών, αλλά επιλογή του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Οι δανειστές ζήτησαν ένα οικονομικό αποτέλεσμα και οι κυβερνήσεις πρόσφεραν ανεργία, διάλυση του ιδιωτικού τομέα και περικοπές μισθών και συντάξεων. Κι αυτά δεν είναι καινούργια πράγματα, έχουν γραφτεί άπειρες φορές.
Αυτό που λείπει από τη χώρα είναι ένα νέο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης. Ένα σχέδιο για την επόμενη ημέρα. Η ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης και ο επαναπροσδιορισμός των στόχων είναι προτεραιότητες υψίστης σημασίας. Να σας δώσουμε ορισμένα παραδείγματα! Τα περιθώρια ανάπτυξης του τουρισμού είναι σημαντικά. Η χώρα μπορεί να φιλοξενήσει πολλούς περισσότερους τουρίστες απ΄ ότι σήμερα. Χρειάζονται όμως επενδύσεις σε ξενοδοχεία. Οι επενδυτές υπάρχουν! Εκείνο που λείπει είναι ο σχεδιασμός και η οργάνωση! Ένα σχετικό θέμα είναι και εκείνο των εξοχικών κατοικιών στα νησιά, το οποίο έχει και εθνικό ενδιαφέρον πέρα από το οικονομικό αντικείμενο. Για όλα αυτά χρειάζεται συνεννόηση με τις τοπικές κοινωνίες, με τους επιχειρηματικούς φορείς, χρειάζονται στη συνέχεια οι αναγκαίες νομοθετικές παρεμβάσεις.
Επίσης, μιλάμε για την ανεργία και πως θα την καταπολεμήσουμε. Αν η προηγούμενη κυβέρνηση είχε δεχτεί τις προτάσεις των βιομηχάνων για το κόστος ρεύματος θα είχαν δημιουργηθεί περισσότερες από 70.000 θέσεις άμεσες εργασίας και άγνωστο πόσες έμμεσες. Δεν ήταν η τρόικα εκείνη που απέρριψε το σχέδιο.
Αυτά είναι μόνο δύο παραδείγματα. Μπορούμε να μιλάμε ώρες ολόκληρες. Η χώρα είναι διαλυμένη από άκρη σε άκρη, όχι λόγω του μνημονίου, μην τρελαθούμε. Ας μην ξεχνάμε ότι το μνημόνιο είχε έρθει επειδή η χώρα είχε χρεοκοπήσει!
Μιλάμε για καινοτόμες προτάσεις και κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας. Για παράδειγμα, στον χώρο της αγροτικής παραγωγής έχει να δημιουργηθεί κάτι καινοτόμο από την εποχή που ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου ίδρυε την Αγροτική Τράπεζα! Είμαστε ελλειμματικοί μέχρι και σε σκόρδα! Από που να ξεκινήσει κανείς και που να τελειώσει...
ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΑΥΡΙΔΗΣ
Το βασικότερο βήμα που χρειάζεται να γίνει είναι να αλλάξει η νοοτροπία του πολιτικού συστήματος. Να πάψει το σύστημα αυτό να είναι πάτρωνας συμφερόντων και να αναπαράγει επιχειρηματικά μοντέλα που συναντά κανείς μόνο σε υπανάπτυχτες χώρες με αυξημένα ποσοστά εγκληματικότητας. Δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη με διαφθορά στο δημόσιο τομέα και με εθνικούς πρωταθλητές. Όσα λεφτά κι αν πέσουν σε μία αγορά που λειτουργεί όπως η ελληνική, το αποτέλεσμα θα είναι ανύπαρκτο για την κοινωνία. Θα είναι σαν να πετάει κανείς νερό σε ένα πηγάδι δίχως πάτο και να έχει την απαίτηση να το ξαναβρεί...
Εδώ υπάρχει κι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον θέμα με τη διαφθορά και τις γερμανικές εταιρείες, αλλά αυτό δεν είναι παρά ένα κλάσμα της πραγματικότητας. Το έχουμε θίξει και πρόσφατα και Ορθώς αυτή η σημαντική πτυχή μπήκε στην συζήτηση. Αλλά δεν είναι αυτή η διαφθορά στην Ελλάδα. Ή καλύτερα δεν είναι μόνο αυτή.
Ζούμε σε μία χώρα που εδώ και χρόνια βρίσκεται στον αυτόματο πιλότο. Από τύχη και μόνο δεν μας έχουν συμβεί μεγαλύτερα δεινά από αυτά που έχουμε ήδη αντιμετωπίσει. Ζούμε σε μία χώρα εικονικής πραγματικότητας. Για να γίνουμε μία κανονική χώρα χρειάζεται να αρχίσουμε να θυμόμαστε τις βασικές αξίες της ζωής, όπως είναι η εργασία. Χρειάζεται ένα νέο παραγωγικό μοντέλο, πολύς μόχθος και επιμονή στον διάλογο.
Είναι καιρός να αντιμετωπίσουμε τα φαντάσματά μας. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε στο τέλος να τα νικήσουμε και να κλείσουμε τους σκοτεινούς φακέλους του παρελθόντος μας. Δεν ξέρω αν ο κ. Βαρουφάκης θα τα καταφέρει. Αλλά γι αυτό που έκανε χτες του λέμε ένα μεγάλο "ευχαριστώ". Με τη δήλωσή του για το μνημόνιο άρχισε να ξηλώνει το αντιμνημονιακό πουλόβερ. Κι αυτό είναι ένα σημαντικό πρώτο βήμα για να αρχίσουμε να βλέπουμε τα πράγματα με έναν άλλο τρόπο. Με τον μοναδικό τρόπο που μπορεί να μας βγάλει από αυτή την κρίση.
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr