Μπάχαλο επικράτησε για ακόμα μία φορά στη Βουλή σε μια συζήτηση που θα έπρεπε να αναζητηθεί το μίνιμουμ της συναίνεσης σε μια κρίσιμη φάση για τη χώρα και το μέλλον της στην ευρωζώνη
.
Τα περιθώρια έχουν εξαντληθεί, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι.
Οι κομματικές σκοπιμότητες αδικούν τη χώρα, η πολιτική τάξη αδικεί την πατρίδα μας και κυρίως τους πολίτες αυτής της χώρας που αγωνιούν. Αυτούς που είναι άνεργοι αλλά και αυτούς που δουλεύουν και δεν ξέρουν αν στο τέλος του μήνα θα πληρωθούν. Το θέμα είναι να προχωρήσουμε μπροστά με ομαλές πολιτικές συνθήκες, πολιτικής και κοινωνικής συναίνεσης. Την ώρα που θα έπρεπε να κινητοποιηθούν όλες οι πολιτικές δυνάμεις η ολομέλεια της βουλής μετατράπηκε σε «πεδίο μάχης».
Χάος, φωνές και απίστευτοι χαρακτηρισμοί και αποχωρήσεις. Μάλιστα, η Πρόεδρος της Βουλής αν και εκλέχθηκε με ρεκόρ ψήφων κατάφερε να στρέψει εναντίον της μεγάλη πλειοψηφία των βουλευτών μεταξύ των οποίων είναι και ΣΥΡΙΖΑίοι, οι οποίοι στο παρασκήνιο δεν κρύβουν τη δυσαρέσκεια τους για τη συμπεριφορά της.
Η κ. Κωνσταντοπούλου που θα μπορούσε να δημιουργήσει συνθήκες συναίνεσης πράττει το αντίθετο δυναμιτίζοντας το κλίμα. Η πολιτική ένταση πολλές φορές θυμίζει μετεμφυλιακή περίοδο αλλά δεν είναι μόνο η συμπεριφορά των κομμάτων είναι όλη αυτή η τραγική εικόνα που μεταδίδει σήμερα το ελληνικό Κοινοβούλιο και κάνει τον απλό πολίτη να απομακρύνεται από αυτό αηδιασμένος.
Δεν συνειδητοποιούν ότι με τις εκφράσεις τους και τη συμπεριφορά τους απαξιώνουν όχι μόνο τον ρόλο τους αλλά διχάζουν την κοινωνία; Η Ελλάδα βρίσκεται στην άκρη του γκρεμού, φλερτάρει με το κενό και ο ελληνικός λαός κάνει τεράστιες θυσίες για να βγει η χώρα από την κρίση. Και την ώρα που περιμένει απαντήσεις και συνεννοήσεις η πολιτική ηγεσία της χώρας δείχνει το χειρότερο πρόσωπο της.
Φαίνεται ότι τίποτα δεν αλλάζει στη χώρα, ίσως για αυτό δεν καταφέραμε να γίνουμε ένα κανονικό σύγχρονο Ευρωπαϊκό κράτος. Γυρίζοντας πίσω το χρόνο, μετά την απελευθέρωση, ο νομπελίστας ποιητής Γιώργος Σεφέρης θα επιστρέψει στην Ελλάδα θα νιώσει νέες απογοητεύσεις, που θα τις εκφράσει μ' ένα μοναδικό τρόπο, γράφοντας στο ημερολόγιό του στα τέλη του 1945:
«...η βλακεία, η εγωπάθεια, η μωρία και η γενική αναπηρία της ηγετικής τάξης στη σημερινή Ελλάδα σε φέρνει στην ανάγκη να ξεράσεις, είμαι βέβαιος πως τούτοι οι ελεεινοί δεν αντιπροσωπεύουν τη ζωντανή Ελλάδα, δεν αντιπροσωπεύουν τίποτε και υπάρχουν άγνωστοι, πολλοί που δεν ξέρουν, αλλά που αξίζουν...».
Λόγια που πιθανόν να θυμίζουν και το σήμερα. Η έγνοια του Σεφέρη για το μέλλον αυτού του τόπου μεταφερόταν και στην ποίησή του, που άλλωστε κέρδισε και το βραβείο Νόμπελ το 1963:
«Οπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει/παραπετάσματα βουνών αρχιπέλαγα γυμνοί γρανίτες/το καράβι που ταξιδεύει το λένε Αγωνία 937».
Και το καράβι «Αγωνία 937» , η Ελλάδα δεν έχει απαγκιάσει ακόμα σ' ένα λιμάνι...
http://newpost.gr/