ΦΕΛΝΙΚΟΣ
Στις 29 Νοεμβρίου 2009 ο Αντώνης Σαμαράς εξελέγη Πρόεδρος της Νέα Δημοκρατίας. Φαβορί ήταν η Ντόρα Μπακογιάννη. Δεύτερος στις προτιμήσεις των μελών και οπαδών
του κόμματος, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ήταν ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο οποίος όμως τελικά δεν έθεσε υποψηφιότητα τασσόμενος υπέρ του Σαμαρά. Όπως και τότε έτσι και τώρα, έξι χρόνια μετά, στις 29 Νοεμβρίου 2015, θα ξέρουμε ποιός θα είναι ουσιαστικά ο διάδοχος του Σαμαρά αφού ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης επελέγη να ασκεί χρέη Προέδρου μέχρι να εκλεγεί ο νέος αρχηγός της συντηρητικής παράταξης. Το γεγονός ότι έδωσε τη μάχη των εκλογών ως επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν τυχαίο καθώς ο Αλέξης Τσίπρας, συνυπολογίζοντας προφανώς και τις έκτακτες συνθήκες που επικρατούσαν στη Ν.Δ, προκήρυξε εκλογές ένα μήνα μετά το διορισμό Μεϊμαράκη, από τον Σαμαρά, στην ηγεσία του κόμματος.
Δεν ξέρω αν στη Ν.Δ. επέλεξαν τυχαία την ημερομηνία εκλογής του νέου Προέδρου της, πάντως το γεγονός ότι αυτή είναι η 29η Νοεμβρίου μόνον συνειρμούς προκαλεί και υπενθυμίζει αφενός ότι το αουτσάϊντερ (Σαμαράς) επικράτησε του φαβορί (Μπακογιάννη) και αφετέρου πως το τιμόνι του κόμματος δόθηκε σε έναν καθαρόαιμο δεξιό πολιτικό και όχι σε μια φιλελεύθερη κεντρώα, η οποία μάλιστα ήταν και θυγατέρα του Κώστα Μητσοτάκη. Σημειώνουμε απλώς ότι η πρώτη ψηφοφορία θα γίνει την 22α Νοεμβρίου, αλλά όλοι θεωρούν σίγουρο πως η εκλογή θα γίνει, εκτός φυσικά συνταρακτικού απροόπτου, στο δεύτερο γύρο.
Θα συμβεί και τώρα το ίδιο; Θα χάσει το φαβορί, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, που εκτός από προσωρινός αρχηγός έχει και την υποστήριξη του Κώστα Καραμανλή, ο οποίος ως ανιψιός του ιδρυτή της παράταξης, πρώην αρχηγός της και πρώην πρωθυπουργός διαθέτει ισχυρά ερείσματα στην κοινοβουλευτική ομάδα και τον κομματικό μηχανισμό; Θα ηττηθεί για μια εισέτι φορά ένας εκπρόσωπος της οικογένειας Μητσοτάκη, ο Κυριάκος που είναι και ο εκπρόσωπος της κεντρώας και νεοφιλελεύθερης τάσης στη Νέα Δημοκρατία; Θα κερδίσει ένα αουτσάϊντερ, ο Άδωνις Γεωργιάδης ή μήπως ο νεαρός και ολιγότερον γνωστός Απόστολος Τζιτζικώστας, όπως δείχνουν στην πλειονότητά τους οι διαδικτυακές ψηφοφορίες; Είναι πρόωρο να το πει κάποιος.
Το βέβαιο πάντως είναι πως στην κοινωνία, και όχι στον κομματικό μηχανισμό της Ν.Δ. το προβάδισμα φαίνεται να το έχει ο Απ. Τζιτζικώστας. Προφανώς επειδή είναι νέος, άφθαρτος, επικοινωνιακός -κάτι ιδιαίτερα σημαντικό στην εποχή της εικόνας που ζούμε- κυρίως όμως επειδή δίνει την εντύπωση ότι θα τολμήσει να συγκρουστεί με το κομματικό κατεστημένο, όπως έκανε και στις περιφερειακές εκλογές όταν κατέβηκε ως "αντάρτης" στην Κεντρική Μακεδονία και κέρδισε με το εντυπωσιακό 71% τον επίσημο υποψήφιο της Ν.Δ. Γιάννη Ιωαννίδη. Και φυσικά επειδή στην κοινή γνώμη ή καλύτερα στο λαϊκο φαντασιακό εμφανίζεται ως ο επικρατέστερος να κερδίσει τον Αλ. Τσίπρα. Αυτό ίσως, προσώρας τουλάχιστον, είναι το μεγάλο πλεονέκτημα του Τζιτζικώστα. Τα κόμματα, και ιδιαίτερα τα μεγάλα, είθισται να επιλέγουν για αρχηγό αυτόν που θεωρούν πως μπορεί να τους εξασφαλίσει πιό εύκολα την πρόσβαση στο γκουβέρνο. Το έκανε η Ν.Δ. με τον Σαμαρά, τον Καραμανλή το νεότερο ακόμη και τον Μητσοτάκη και το ΠΑΣΟΚ με τον Κ. Σημίτη και τον Γ. Παπανδρέου.
Το βέβαιο πάντως είναι πως στην κοινωνία, και όχι στον κομματικό μηχανισμό της Ν.Δ. το προβάδισμα φαίνεται να το έχει ο Απ. Τζιτζικώστας. Προφανώς επειδή είναι νέος, άφθαρτος, επικοινωνιακός -κάτι ιδιαίτερα σημαντικό στην εποχή της εικόνας που ζούμε- κυρίως όμως επειδή δίνει την εντύπωση ότι θα τολμήσει να συγκρουστεί με το κομματικό κατεστημένο, όπως έκανε και στις περιφερειακές εκλογές όταν κατέβηκε ως "αντάρτης" στην Κεντρική Μακεδονία και κέρδισε με το εντυπωσιακό 71% τον επίσημο υποψήφιο της Ν.Δ. Γιάννη Ιωαννίδη. Και φυσικά επειδή στην κοινή γνώμη ή καλύτερα στο λαϊκο φαντασιακό εμφανίζεται ως ο επικρατέστερος να κερδίσει τον Αλ. Τσίπρα. Αυτό ίσως, προσώρας τουλάχιστον, είναι το μεγάλο πλεονέκτημα του Τζιτζικώστα. Τα κόμματα, και ιδιαίτερα τα μεγάλα, είθισται να επιλέγουν για αρχηγό αυτόν που θεωρούν πως μπορεί να τους εξασφαλίσει πιό εύκολα την πρόσβαση στο γκουβέρνο. Το έκανε η Ν.Δ. με τον Σαμαρά, τον Καραμανλή το νεότερο ακόμη και τον Μητσοτάκη και το ΠΑΣΟΚ με τον Κ. Σημίτη και τον Γ. Παπανδρέου.
Αυτό το γνωρίζουν και οι αντίπαλοί του Τζιτζικώστα και γι' αυτό προσπαθούν, κυρίως ο Μεϊμαράκης, να δώσουν τη μάχη επί της διαδικασίας της εκλογής και όχι επί της ουσίας. Αντί να συζητούν για τις ιδέες, το σχέδιο και τις προτεραιότητες ενός εκάστου για τη χώρα και τη συντηρητική παράταξη τσακώνονται για τον αριθμό των καλπών που θα στηθούν, για τα έξοδα που θα χρειαστούν να γίνουν, για το αντίτιμο της συμμετοχής των εκλογέων, για το ποιά κομματική ομάδα στηρίζει ποιόν, για το αν θα ψηφίσουν μόνον τα μέλη ή με ποιόν τρόπο και οι φίλοι του κόμματος, ποιός μπορεί να εγγυηθεί καλύτερα την ενότητα και ποιός μπορεί να ασκήσει καλύτερα τα αντιπολιτευτικά κοινοβουλευτικά του καθήκοντα. Ειδικά το τελευταίο είναι και ουσιαστικό επειδή ο Απ. Τζιτζικώστας δεν είναι βουλευτής και, λόγω της ιδιότητας του Περιφερειάρχη, έχει κώλυμα εκλογιμότητας μέχρι το 2019. "Δεν είναι δυνατόν", λένε και ορθά, "ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να απουσιάζει από τις κοινοβουλευτικές μάχες και ιδιαίτερα από τις αντιπαραθέσεις με τον πρωθυπουργό". Επίσης, λένε, "τι θα γίνει αν οι εκλογές γίνουν νωρίτερα; Θα έχουμε έναν αρχηγό, ο οποίος μέχρι το 2022 δεν θα μπορεί να είναι βουλευτής;" Σωστά και τα δύο μόνον που και τα δύο έχουν απαντήσεις. Και μάλιστα ενδέχεται το κώλυμα να αποδειχθεί και πλεονέκτημα για τον Τζιτζικώστα.
Ας δούμε πως και γιατί. Πρώτον, αν οι εκλογές γίνουν πριν το 2019 και τις κερδίσει η Ν.Δ. δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Ο Τζιτζικώστας, εφόσον είναι αυτός ο αρχηγός, θα ορκιστεί ως εξωκοινοβουλευτικός πρωθυπουργός. Η κοινοβουλευτική ομάδα θα ορίσει έναν επικεφαλής της για να μεταβεί στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας προκειμένου να λάβει την εντολή σχηματισμού κυβερνήσεως. Αυτός θα αρνηθεί την εντολή και θα υποδείξει ως πρωθυπουργό τον Τζιτζικώστα. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι υποχρεωμένος να το δεχθεί. Ο Τζιτζικώστας θα ορκιστεί πρωθυπουργός, θα σχηματίσει κυβέρνηση και θα ασκεί πλήρως τα καθήκοντά του και στο Μαξίμου και στη Βουλή. Το μόνο που δεν θα μπορεί να κάνει, όπως άλλωστε και οι εξωκοινοβουλευτικοί υπουργοί, είναι να ψηφίζει. Ουδέν λοιπό πρόβλημα ως προς το πρώτο κώλυμα. Εξυπακούεται, πως αν η Ν.Δ. χάσει τις εκλογές μπορεί, αν θέλει, ν' αλλάξει τον αρχηγό της.
Πάμε τώρα στο δεύτερο και πιο ουσιαστικό πρόβλημα: της παρουσίας Τζιτζικώστα στη Βουλή μέχρι να γίνουν οι επόμενες εκλογές. Παρά τα όσα λέγονται ένας εξωκοινοβουλευτικός αρχηγός θα μπορούσε να έχει παρουσία στη Βουλή. Συνταγματολόγοι, αλλά και κοινοβουλευτικοί με πείρα και γνώση του Κανονισμού της Βουλής, μεταξύ των οποίων και ένας πρώην Πρόεδρος της Βουλής, με τους οποίους συνομίλησα είναι κατηγορηματικοί: Συνταγματικό κώλυμα δεν υφίσταται και η εφαρμογή του Κανονισμού της Βουλής υπόκειται κατά βάσιν σε πολιτικές ερμηνείες και κριτήρια. Εάν τα κόμματα συμφωνήσουν μπορούν να επιτρέψουν σε έναν εξωκοινοβουλευτικό αρχηγό και ιδιαίτερα όταν αυτός είναι αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να παρίσταται και να λαμβάνει κατ' εξαίρεσιν το λόγο στις εκτός ημερησίας διάταξης σε επίπεδο αρχηγών συνεδριάσεις. Στις συνεδριάσεις δηλαδή που κατά μείζονα λόγο ενδιαφέρει η αντιπαράθεση μεταξύ των αρχηγών καθώς τις υπόλοιπες φορές αυτά τα καθήκοντα τα ασκούν οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι. Εάν λοιπόν Πρόεδρος στη Ν.Δ. εκλεγεί ο Τζιτζικώστας μπορεί να ορίσει τρεις κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους και να υποβληθεί αίτημα στο οποίο να συμφωνήσουν τα κόμματα για τις κατ' εξαίρεσιν παρουσίες του ιδίου στην Ολομέλεια. Θα είναι δύσκολο στα άλλα κόμματα να αρνηθούν, και ιδιαίτερα στο κυβερνόν, τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς τυχόν άρνησή του θα μπορούσε να εκληφθεί και ως φόβος του Τσίπρα, για τον Τζιτζικώστα.
Μάλιστα, οι συνομιλητές μου υποστηρίζουν πως μπορεί να υπάρξει και άρθρο ή ερμηνευτική διάταξη στον Κανονισμό της Βουλής για το τι γίνεται σε περίπτωση που ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ή ενός άλλου κοινοβουλευτικού κόμματος δεν φέρει την ιδιότητα του βουλευτή. Εξάλλου, λένε, ο Κανονισμός της Βουλής δεν είναι θέσφατο, διαπλάθεται και, με πολιτικές αποφάσεις, προσαρμόζεται στις εξελίξεις και τα νέα δεδομένα που προκύπτουν στο πολιτικό παιχνίδι. Φέρνουν δε ως παράδειγμα την περίπτωση Ρέντσι στην Ιταλία, ενώ επισημαίνουν πως η δυαρχία στα κόμματα είναι μιά τάση που ειδικά στο δυτικό κόσμο είναι δείγμα εκσυγχρονισμού και καλύτερης λειτουργίας των κομμάτων.
Μάλιστα, οι συνομιλητές μου υποστηρίζουν πως μπορεί να υπάρξει και άρθρο ή ερμηνευτική διάταξη στον Κανονισμό της Βουλής για το τι γίνεται σε περίπτωση που ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ή ενός άλλου κοινοβουλευτικού κόμματος δεν φέρει την ιδιότητα του βουλευτή. Εξάλλου, λένε, ο Κανονισμός της Βουλής δεν είναι θέσφατο, διαπλάθεται και, με πολιτικές αποφάσεις, προσαρμόζεται στις εξελίξεις και τα νέα δεδομένα που προκύπτουν στο πολιτικό παιχνίδι. Φέρνουν δε ως παράδειγμα την περίπτωση Ρέντσι στην Ιταλία, ενώ επισημαίνουν πως η δυαρχία στα κόμματα είναι μιά τάση που ειδικά στο δυτικό κόσμο είναι δείγμα εκσυγχρονισμού και καλύτερης λειτουργίας των κομμάτων.
Εφόσον λοιπόν υπάρχει αυτή η δυνατότητα ο Τζιτζικώστας μπορεί να μετατρέψει το μειονέκτημα σε πλεονέκτημα για τον ίδιον. Αν ο Τσίπρας αρνηθεί να έχει ως συνομιλητή του στις εκτός ημερησίες συζητήσεις στη Βουλή τον Τζιτζικώστα θα δείξει ότι τον φοβάται. Και φυσικά τον βγάζει από τη δύσκολη θέση να υποδείξει από τωρα ποιόν θα ορίσει για αντικαταστάτη του στη Βουλή εφόσον εκλεγεί αρχηγός. Αυτό όμως δεν είναι το μόνο πρόβλημα του Τζιτζικώστα. Πρόβλημα είναι και τα λίγα που γνωρίζουμε γι' αυτόν. Τους άλλους τρεις συνυποψήφιους του οι νεοδημοκράτες τους γνωρίζουν καλά λόγω της κοινοβουλευτικής τους δράσης, των υπουργικών αξιωμάτων που κατείχαν και φυσικά ένεκα της τηλοψίας και των θέσεων που εξέφραζαν. Για την πλειοψηφία των νεοδημοκρατών, πλην βεβαίως της Μακεδονίας, ο Τζιτζικώστας ως πολιτικός είναι κάτι σαν tabula raza.
Σίγουρα το "περιτύλιγμα" είναι καλό και ελκυστικό, αλλά στις επόμενες 45 ημέρες πρέπει να αποδείξει ότι και το περιεχόμενο είναι εξ ίσου ενδιαφέρον και κυρίως ότι όντως έχει τις ιδέες, το σχέδιο και την ικανότητα να αλλάξει εκ βάθρων τη συντηρητική παράταξη και να αμφισβητήσει αποτελεσματικά την ηγεμονία Τσίπρα. Ο ίδιος και οι συνεργάτες του μπορεί να θεωρούν ότι έχει τα προσόντα όμως αυτοί που θα προσέλθουν στις κάλπες για να ψηφίσουν περιμένουν να το διαπιστώσουν όταν οι τέσσερεις μονομάχοι θα εμφανιστούν ενώπιον του κοινού και θ' ανοίξουν τα χαρτιά τους. Φυσικά υπέρ του είναι και το γεγονός πως αφενός ο Μεϊμαράκης πριν από 20 ημέρες έχασε με 7,5 μονάδες διαφοράς από τον Τσίπρα και είναι ελάχιστοι αυτοί που θεωρούν πως μπορεί στο μέλλον να τον κερδίσει και αφετέρου ότι ο Μητσοτάκης, πέραν του άχθους του ονόματος που φέρει είναι και νεοφιλελεύθερος όταν η αντιπολίτευση αυτό που χρειάζεται για να αμφισβητήσει την πρωτοκαθεδρία του ΣΥΡΙΖΑ είναι να εμβαπτιστεί στα νάματα της λαϊκής δεξιάς.
Σίγουρα το "περιτύλιγμα" είναι καλό και ελκυστικό, αλλά στις επόμενες 45 ημέρες πρέπει να αποδείξει ότι και το περιεχόμενο είναι εξ ίσου ενδιαφέρον και κυρίως ότι όντως έχει τις ιδέες, το σχέδιο και την ικανότητα να αλλάξει εκ βάθρων τη συντηρητική παράταξη και να αμφισβητήσει αποτελεσματικά την ηγεμονία Τσίπρα. Ο ίδιος και οι συνεργάτες του μπορεί να θεωρούν ότι έχει τα προσόντα όμως αυτοί που θα προσέλθουν στις κάλπες για να ψηφίσουν περιμένουν να το διαπιστώσουν όταν οι τέσσερεις μονομάχοι θα εμφανιστούν ενώπιον του κοινού και θ' ανοίξουν τα χαρτιά τους. Φυσικά υπέρ του είναι και το γεγονός πως αφενός ο Μεϊμαράκης πριν από 20 ημέρες έχασε με 7,5 μονάδες διαφοράς από τον Τσίπρα και είναι ελάχιστοι αυτοί που θεωρούν πως μπορεί στο μέλλον να τον κερδίσει και αφετέρου ότι ο Μητσοτάκης, πέραν του άχθους του ονόματος που φέρει είναι και νεοφιλελεύθερος όταν η αντιπολίτευση αυτό που χρειάζεται για να αμφισβητήσει την πρωτοκαθεδρία του ΣΥΡΙΖΑ είναι να εμβαπτιστεί στα νάματα της λαϊκής δεξιάς.
Πάντως και εν κατακλείδι, η πλήρης ανατροπή για τα μεταπολιτευτικά δεδομένα της Ν.Δ. και η εκκίνηση μιας νέας και διαφορετικής πορείας θα ήταν στο δεύτερο γύρο να περάσει εκτός από τον Τζιτζικώστα και ο Άδωνις Γεωργιάδης. Και τούτο επειδή αυτό θα σήμαινε ήττα κατά κράτος των δύο μεγάλων οικογενειών της, των Καραμανλήδων και των Μητσοτάκηδων. Ειδικά αν στο δεύτερο γύρο δεν μπει, ως βασίμως αναμένεται, ο Μεϊμαράκης το πλήγμα θα είναι σημαντικό για τον καραμανλισμό και προσωπικά τον Κώστα Καραμανλή που φαίνεται ότι πίσω από τις κουΐντες κινεί τα νήματα της υποψηφιότητας του προσωρινού αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας. Ήττα όμως θα συνιστά και για τον μητσοτακισμό, όχι μόνον αν αποτύχει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά και αν δεν επικρατήσει τελικά ο Μεϊμαράκης καθώς το πολιτικό "άρωμα" του Βαγγέλη είναι μιά μίξη των δύο παραδοσιακών τζακιών της συντηρητικής παράταξης.
Μπορούν οι δεξιοί ψηφοφόροι-εκλογείς της ηγεσίας τους να προχωρήσουν σε τέτοια υπέρβαση και να ανατρέψουν τα πάντα; Δύσκολο, όσο δεν γνωρίζουμε το εκλογικό σώμα. Σίγουρα υπάρχει απόσταση του κομματικού μηχανισμού και της "γαλάζιας" κοινωνίας. Η βάση της Ν.Δ. μετά την ήττα του 2009, την ίδρυση των ΑΝΕΛ, την ενίσχυση της Χυσής Αυγής και την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ και στις πρόσφατες εκλογές με 7,5 μονάδες βρίσκεται σε φάση αναζήτησης. Μάλιστα το γεγονός ότι από τη μάχη για την ηγεσία απουσιάζει ένας γνήσιος και αυθεντικός εκπρόσωπος του καραμανλισμού (ο Μεϊμαράκης είναι ισορροπιστης μεταξύ καραμανλικών και μητσοτακικών) και ένας ισχυρός αντιπρόσωπος του μητσοτακισμού, όπως θα ήταν η Ντόρα στη θέση του Κυριάκου, υποβοηθά τη βάση της Ν.Δ. να περάσει από τη φάση της αναζήτησης στη ριζοσπαστικοποίηση.
Όλα λοιπόν είναι ανοιχτά. Και δεν αποκλείεται στις 22 Νοεμβρίου να ξεκινήσει τη δική της ...Πορτοκαλί Επανάσταση. Για την ιστορία απλώς σημειώνουμε πως 22 Νοεμβρίου, την ημέρα δηλαδή του πρώτου γύρου της εκλογής, είχε εκλεγεί καγκελάριος η Άνγκελα Μέρκελ. Είναι η πρώτη γυναίκα καγκελάριος της Γερμανίας, και ο πρώτος πρώην πολίτης της γερμανικής Λαϊκής Δημοκρατίας που υπήρξε καγκελάριος της επανενωμένης Γερμανίας. Λέτε να έχουμε πρώτη φορά και για τη Νέα Δημοκρατία; Σε 45 ημέρες θα ξέρουμε...
Μπορούν οι δεξιοί ψηφοφόροι-εκλογείς της ηγεσίας τους να προχωρήσουν σε τέτοια υπέρβαση και να ανατρέψουν τα πάντα; Δύσκολο, όσο δεν γνωρίζουμε το εκλογικό σώμα. Σίγουρα υπάρχει απόσταση του κομματικού μηχανισμού και της "γαλάζιας" κοινωνίας. Η βάση της Ν.Δ. μετά την ήττα του 2009, την ίδρυση των ΑΝΕΛ, την ενίσχυση της Χυσής Αυγής και την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ και στις πρόσφατες εκλογές με 7,5 μονάδες βρίσκεται σε φάση αναζήτησης. Μάλιστα το γεγονός ότι από τη μάχη για την ηγεσία απουσιάζει ένας γνήσιος και αυθεντικός εκπρόσωπος του καραμανλισμού (ο Μεϊμαράκης είναι ισορροπιστης μεταξύ καραμανλικών και μητσοτακικών) και ένας ισχυρός αντιπρόσωπος του μητσοτακισμού, όπως θα ήταν η Ντόρα στη θέση του Κυριάκου, υποβοηθά τη βάση της Ν.Δ. να περάσει από τη φάση της αναζήτησης στη ριζοσπαστικοποίηση.
Όλα λοιπόν είναι ανοιχτά. Και δεν αποκλείεται στις 22 Νοεμβρίου να ξεκινήσει τη δική της ...Πορτοκαλί Επανάσταση. Για την ιστορία απλώς σημειώνουμε πως 22 Νοεμβρίου, την ημέρα δηλαδή του πρώτου γύρου της εκλογής, είχε εκλεγεί καγκελάριος η Άνγκελα Μέρκελ. Είναι η πρώτη γυναίκα καγκελάριος της Γερμανίας, και ο πρώτος πρώην πολίτης της γερμανικής Λαϊκής Δημοκρατίας που υπήρξε καγκελάριος της επανενωμένης Γερμανίας. Λέτε να έχουμε πρώτη φορά και για τη Νέα Δημοκρατία; Σε 45 ημέρες θα ξέρουμε...
http://www.matrix24.gr/2015/10/ki-omos-o-tzitzikostas-bori-na-ine-sti-vouli/