O σύντροφος της Αλεξίας Μπακογιάννη Ανδρέας Παπαδόπουλος, εξαπέλυσε δριμεία επίθεση κατά
τωνΚαραμανλή και Παυλόπουλου, γράφοντας άρθρο με τον ειρωνικότατο τίτλο «Κώστας Τσίπρας ή αλλιώς Αλέξης Καραμανλής»!...
Γενική επιστράτευση με στόχο την αποδόμηση Καραμανλή και την πλήρη Μητσοτακικοποίηση του ΝΔ έχει σαλπίσει ο Κυριάκος. Βλέποντας ότι μόνος του – επιτιθέμενος στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο και κατά συνέπεια στο Καραμανλικό στρατόπεδο της ΝΔ – δεν τα καταφέρνει και τόσο βγάζει από την πολιτική ναφθαλίνη τον δημοσιογραφούντα και πάλι σύντροφο της Αλεξίας, κόρης της Ντόρας, γνωστό και μη εξαιρετέο από την καριέρα του στην ΔΗΜΑΡ (εκπρόσωπος τύπου) Ανδρέα Παπαδόπουλο.
Από το Athens Voice κι όχι από την εφημερίδα Επένδυση στην οποία εργάζεται, ο Α. Παπαδόπουλος εξαπέλυσε δριμεία επίθεση κατά των Κώστα Καραμανλή και Προκόπη Παυλόπουλου, γράφοντας σε άρθρο του υπό τον ειρωνικότατο τίτλο «Κώστας Τσίπρας ή αλλιώς Αλέξης Καραμανλής»:
«Με βάση όλα τα στοιχεία, τους οικονομικούς δείκτες, αλλά και τα (μη) πεπραγμένα είναι αυταπόδεικτο ότι ο χειρότερος Πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης είναι ο Κώστας Καραμανλής και η θητεία του είναι η «μοιραία πενταετία», όπως εύστοχα την έχει χαρακτηρίσει ο καθηγητής Γιάννης Βούλγαρης. Για αυτό και προκαλεί εντύπωση ή και αίσθηση η ώσμωση που υπάρχει μεταξύ των βασικών παιχτών εκείνης της περιόδου με την ηγετική ομάδα της σημερινής κυβέρνησης. Μια υπόγεια γέφυρα, που δεν χτίστηκε τους τελευταίους μήνες, αλλά μετά τα τραγικά γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008. Από τότε, δηλαδή, που ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος ως υπουργός αρμόδιος (και) για τη δημόσια τάξη άφησε την Αθήνα να διαλυθεί, με αποτέλεσμα να γίνει ο αγαπημένος των ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ για τη (μη) στάση του. Σιγά-σιγά, λοιπόν, άρχισαν να οικοδομούνται οι σχέσεις του συστήματος Καραμανλή με την ομάδα Τσίπρα, οι οποίες τα τελευταία χρόνια είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς. Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι κ. Τσίπρας δεν επέλεξε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας μια προσωπικότητα από το χώρο της (κεντρο)αριστεράς ή έστω έναν άνθρωπο με κύρος από το χώρο της κεντροδεξιάς, αλλά αντιθέτως επέλεξε ένα πρόσωπο που έχει ταυτιστεί με τη χρεοκοπία του δημοσίου.
Εύλογα, λοιπόν, δημιουργούνται ερωτήματα για το τι ενώνει τους βασικούς υπεύθυνους της χρεοκοπίας της χώρας με το σημερινό αριστερολαϊκίστικό μόρφωμα που κυβερνάει. Όσο και αν φαντάζει δύσκολη η ερώτηση, η απάντηση είναι πολύ εύκολη. Τους ενώνει η ίδια φιλοσοφία, που δεν είναι άλλη από την κλασική υπεράσπιση του στάτους κβο. Κοινώς, να μην αλλάξει τίποτα, να μη γίνει καμία μεταρρύθμιση στη χώρα, να μη θιχτεί καμία συντεχνία, να μην υπάρξει καμία πρόοδος στις διεθνείς σχέσεις. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να είναι υπουργός Εξωτερικών ο κ. Μολυβιάτης, με την ίδια άνεση που είναι τώρα αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης ο κ. Παπαγγελόπουλος.
Επί της ουσίας, η φιλοσοφία των Καραμανλικών έχει μεταγγιστεί στον ΣΥΡΙΖΑ και τείνει να γίνει κυρίαρχη. Για παράδειγμα, όπως ο κ. Παυλόπουλος φόρτωσε το δημόσιο με χιλιάδες προσλήψεις, έτσι και ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει μάχη για να μη θιχτεί η συγκεκριμένη κατηγορία. Είναι τυχαίο ότι βασικοί παράγοντες του Καραμανλικού συστήματος αποθέωναν τη «διαπραγμάτευση» που έκανε ο Αλέξης Τσίπρας τους πρώτους μήνες του 2015; Είναι τυχαίο ότι ο σημερινός πρωθυπουργός ξορκίζει οτιδήποτε σχετίζεται με τον κ. Σημίτη και την περίοδο του εκσυγχρονισμού, δηλαδή, τη μακράν καλύτερη περίοδο της χώρας; Είναι τυχαίο ότι τα ηγετικά κλιμάκια του ΣΥΡΙΖΑ έχουν θέμα με οποιοδήποτε υπουργό άφησε έργο και μαζεύουν τα ορφανά του Άκη, τα στελέχη του βαθέως ΠΑΣΟΚ;
Ε, λοιπόν, τίποτα δεν είναι τυχαίο στην πολιτική. Άλλωστε, το είπε πολύ εύστοχα σε συνέντευξή του ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος για την περίφημη τρίτη συνιστώσα της κυβέρνησης, εννοώντας την Καραμανλική πτέρυγα. Έχω την αίσθηση πως όσο θα προχωράμε προς τις εκλογές, θα δημιουργούνται δύο μέτωπα, που δεν θα έχουν να κάνουν με τους παραδοσιακούς όρους της αριστεράς και της δεξιάς. Άλλωστε, για ποια αριστερά να μιλήσουμε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει τη συγκεκριμένη πολιτική. Εδώ η συγκεκριμένη κυβέρνηση εκτός από το «Άγιο Φως», υποδέχεται και την εικόνα της Παναγίας της Σουμελά με τιμές αρχηγού κράτους και την εκθέτει σε λαϊκό προσκύνημα στο Υπουργείο Άμυνας! Από το διαχωρισμό Εκκλησίας-Κράτους έχουμε περάσει στην πιο ακραία ταύτιση με ό,τι πιο οπισθοδρομικό υπάρχει. Εδώ η συγκεκριμένη κυβέρνηση από την κατάργηση των παρελάσεων, διοργανώνει τελετές στο Καλλιμάρμαρο που παραπέμπουν σε πολύ σκοτεινές εποχές.
Τέλος πάντων. Επιμένω πως ο διαχωρισμός δεν θα είναι με τους παλιούς ιδεολογικούς όρους, αλλά στη βάση της προόδου και της συντήρησης, της μεταρρύθμισης και της στασιμότητας, της Ελλάδας των ανοιχτών συνόρων και της Ευρώπης και της Ελλάδας της ψωροκώσταινας που θαυμάζει κάτι τύπους σαν τον Μαδούρο. Είναι βέβαιο το ποιοι θα συναντηθούν στο ένα μέτωπο. Το ζητούμενο είναι ποιοι θα συναντηθούμε στο άλλο μέτωπο»
Γραμμή Σημίτη
Να λοιπόν η ξεκάθαρη Σημιτική γραμμή του Κυριάκου Μητσοτάκη. Είναι ηλίου φαεινότερο πλέον – και το έχει επισημάνει επανειλημμένα η Κυριακάτικη Kontra News – ότι ο νέος αρχηγός της ΝΔ βάζει τον Σημιτισμό όχι από το παράθυρο αλλά από την πόρτα της ΝΔ.
Ως καλύτερο πρωθυπουργό, διαφημίζει το Σημίτη, ο σώγαμπρος του Μητσοτακέικου και ως χειρότερο, τον Κώστα Καραμανλή. Δείτε σύμπτωση. Όταν στις 4 Μαΐου του 2016, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε δηλώσει: «Η οικονομία και το νόμισμα αποκτούν νόημα μόνο όταν υπηρετούν τον άνθρωπο. Η ρήση του Πρωταγόρα συνιστά τον κοινό ευρωπαϊκό δείκτη πορείας «Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος», ο Κυριάκος Μητσοτάκης έσπευσε να επιτεθεί επισημαίνοντας: «Είμαι βέβαιος ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στηρίζει αμετακίνητα την εθνική στρατηγική επιλογή για μια ισχυρή Ελλάδα στον πυρήνα της Ευρώπης. Τη επιλογή αυτή οφείλουμε να υπηρετούμε όλοι χωρίς να δίνουμε αφορμές για παρερμηνείες.»
Εκτός βέβαια από τις συστάσεις που κάνει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, υπενθυμίζει και το σλόγκαν «ισχυρή Ελλάδα» δηλαδή το σλόγκαν της εποχής Σημίτη. Κι αν βέβαια η απευθείας επίθεση στον Κώστα Καραμανλή θα μπορούσε να θεωρηθεί μια καθαρή πολιτική κίνηση, η επίθεση στον Προκόπη Παυλόπουλο, στενό φίλο του Καραμανλή, του τύπου «χτυπάω το σαμάρι για να τα ακούσει ο γάιδαρος» δεν περιέχει ίχνος πολιτικής αρετής αντίθετα χαρακτηρίζεται εύκολα ως μια βρώμικη πολιτική κίνηση.
Ο Κυριάκος βέβαια ήρξατο χειρών αδίκων κατά του Προκόπη Παυλόπουλου όταν δικαιολογώντας στις 18 /12/2015 τη μη παρουσία του στη Βουλή, για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, είχε δηλώσει ότι ο υπό εκλογή πολιτικός, «δεν α αντιστάθηκε στις σειρήνες του πελατειακού κράτους, χειρίστηκε με ανεπάρκεια μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις τα σύγχρονης ιστορίας μας, τον Δεκέμβριο του 2008και τέλος δεν εκφράζει την θέση της Ελλάδας στην ενωμένη Ευρώπη με τον τρόπο που εγώ θα επιθυμούσα.»
Αλλά και ο άλλος υπέρμαχος του νεοφιλελευθερισμού, ο Στέφανος Μάνος – υπουργός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη – στο πρόσφατο συνέδριο της «Δράσης» (14/5/2016) στο οποίο παρέστη και ο Κυριάκος δεν παρέλειψε να συγχρονιστεί:
«Η ΝΔ των όψιμων χρόνων συνετέλεσε δια των κυβερνητικών στελεχών της στην εγκαθίδρυση της κρατικής τυραννίας. Θυμηθείτε τις εκατοντάδες χιλιάδες προσλήψεις σατραπίσκων από την κυβέρνηση Καραμανλή – Παυλόπουλου. Αυτούς όμως τους πληρώνουν σήμερα οι στημένες λεμονόκουπες του απομένοντος παραγωγικού τομέα της οικονομίας. Κι αν δεν πληρώσουν διώκονται. Σκύβουν λοιπόν το κεφάλι και πληρώνουν».
Συγχορδία λοιπόν, με στόχο την αποδόμηση του Καραμανλισμού και την πλήρη Μητσοτακικοποίηση της ΝΔ. Ο θεωρητικός του Σημιτισμού, και συνακόλουθα του Μητσοτακισμού Ανδρέας Παπαδόπουλος, επιχειρεί να ταυτίσει τον Κ. Καραμανλή με τον Αλέξη Τσίπρα χτυπώντας την πιο ευαίσθητη χορδή των ακραιφνών νεοδημοκρατών που ακούνε Τσίπρα και βγάζουν φλύκταινες. Θέλει να τους κάνει να παθαίνουν το ίδιο και στο άκουσμα του ονόματος Κώστας Καραμανλής. Αν είναι δυνατόν!
Και για ενίσχυση των επιχειρημάτων του διατυπώνει το ερώτημα γιατί ο Τσίπρας επέλεξε τον Παυλόπουλο για πρόεδρο. Λες και οι παλαιότεροι δεν είχαν επιλέξει προέδρους από την αντίπαλη παράταξη: Παπανδρέου τον Κωστή Στεφανόπουλο, Καραμανλής τον Κάρολο Παπούλια. Δεν διστάζει επίσης να επικαλεστεί και την «εύστοχη» όπως τη χαρακτηρίζει δήλωση του άλλου… λαοαγάπητου πολιτικού, του Βαγγέλη Βενιζέλου, για την περίφημη τρίτη συνιστώσα της κυβέρνησης. Βρήκε συνήγορο πρώτης γραμμής!
Και τέλος, εκτός από την αναίσχυντη επίθεση κυρίως κατά του θεσμού του προέδρου της Δημοκρατίας, ο Ανδρέας Παπαδόπουλος «καρβέλια ονειρεύεται», δηλαδή εκλογές, για να δει ποιοι θα πάνε με το φως και ποιοι με το σκοτάδι. Μπας και ως ακραιφνής Μητσοτακικός πλέον ανταμειφθεί για τις υπηρεσίες του με κάποιο υπουργικό χαρτοφυλάκιο.
«Ανφέαρ», η στάση του Κυριάκου Μητσοτάκη απέναντι στον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Όπως ανφέαρ, είχε χαρακτηριστεί και η υποστηρικτική στάση του πατέρα του με τον τέως βασιλιά. Κατά μάνα, κατά κύρη…
http://fimotro.blogspot.gr/2016/05/blog-post_8634.html