Κοντεύουν να συμπληρωθούν επτά χρόνια από την 4η Οκτωβρίου του 2009, την ημέρα που έμελλε να σημαδέψει την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Την ημέρα της ολοκλήρωσης του μοιραίου λάθους.
Τότε, που μια συμμορία οικονομικών δολοφόνων, κατάφερε εκτελώντας ένα τέλεια οργανωμένο σχέδιο, να παραπλανήσει τους Έλληνες και να υφαρπάξει την ψήφο τους.
Την ημέρα που ο Ελληνικός λαός, έδωσε το χρίσμα της διακυβέρνησης του, σ΄έναν εθνοπροδότη.
Αλήθεια, πόσο τρελό ακούγεται σήμερα;
Και δεν μιλάμε εκ του αποτελέσματος.
Γιατί δείγματα γραφής ο ανεκδιήγητος, μας είχε δώσει από την αρχή της πολιτικής του σταδιοδρομίας.
Ειδικά από το 2004 και μετά, όταν ο αρχιερέας της διαπλοκής του παρέδωσε την προεδρία του αμαρτωλού ΠΑΣΟΚ και έπεσαν τα φώτα της δημοσιότητας επάνω του ως αρχηγός κόμματος, το μόνο που είχαμε να θυμόμαστε απ΄αυτόν τον άνθρωπο είναι το άφθονο γέλιο που μας πρόσφερε απλόχερα.
Διότι πέραν της έλλειψης συντονισμού μεταξύ λόγου και πνεύματος (βασιλιάς του σαρδάμ), με τα καμώματά του κατάφερε να εμπνεύσει όλους τους σεναριογράφους θεατρικών επιθεωρήσεων της τότε εποχής.
Κανείς δεν τον προσφωνούσε με το όνομά του, αν θυμάστε. Ο Γιωργάκης έλεγαν οι αναφερόμενοι σ΄αυτόν.
Σα να υπονοούσαν, είναι μικρός και μη του δίνετε σημασία!
Και όμως. Όλα αυτά ξεχάστηκαν μέσα σε ένα χρόνο.
Ξαφνικά ο γελωτοποιός, έγινε καταλληλότερος.
Καταλληλότερος από έναν άνθρωπο, που έδωσε όλο του το είναι για την πατρίδα του.
Απ΄τον ειλικρινή.
Από τον σώφρονα.
Από τον άνθρωπο, που κατάφερε να κρατήσει ψηλά την σημαία που τον εμπιστεύθηκε ο λαός του.
Δύο ψεύτικα δακρυσμένα μάτια, μια μύτη κόκκινη σαν του κλόουν και ένα ξερό και ατεκμηρίωτο λεφτά υπάρχουν, ήταν αρκετό για να ξεχάσει ο Έλληνας όλα τα καλά και να προσπαθήσει ν΄ανάψει τσιγάρο σ΄ένα δωμάτιο λουσμένο με βενζίνη.
Βεβαίως και τα ψευτοσκάνδαλα έπαιξαν τον ρόλο τους, όμως μη κρυβόμαστε πίσω απ΄το δάκτυλό μας.
Ο Έλληνας ψήφισε το λεφτά υπάρχουν.
Πόσο τρελό ακούγεται σήμερα;
Και ο παραλογισμός αυτός, συνεχίζεται.
Γιατί η λογική θα επέβαλε τουλάχιστον έναν γενικό ξεσηκωμό, με την αδιαπραγμάτευτη απαίτηση της σύλληψης και της παραδειγματικής τιμωρίας όλων αυτών που παραπλάνησαν τον Ελληνικό λαό, κατέστησαν την χώρα σε ομηρεία και οδήγησαν τον λαό στην δίνη και την ανέχεια.
Αντ΄ αυτού η ευθυνοφοβία μας, όχι μόνο δεν μας αφήνει να αναγνωρίσουμε τα λάθη του παρελθόντος, αλλά και τα αποκρύπτουμε σαν τα σκουπίδια κάτω από το χαλί καλώντας τον άνθρωπο που εμείς προδώσαμε, επιβλητικά μάλιστα είτε να πάρει θέση, είτε να ρίξει την κυβέρνηση.
Αλήθεια, μπορεί κάποιος απ΄αυτούς τους απαιτητικούς, να μας λύσει ορισμένες απορίες που έχουμε;
Κατ΄αρχήν άκρατοι δημοκράτες, πόσο δημοκρατικό είναι να ρίξει κάποιος μια νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση;
Την λαϊκή εντολή ποιος της την έδωσε;
Θα μου πείτε κατά το παρελθόν συνέβη κι αυτό. Ε!!! Γι΄αυτό κάποιοι ποτέ δεν πρόκειται να γίνουν Καραμανλήδες!!!
Κατά δεύτερον: Ρωτάτε αν συμφωνεί μ΄αυτούς τους χειρισμούς.
Ειδικά από το 2004 και μετά, όταν ο αρχιερέας της διαπλοκής του παρέδωσε την προεδρία του αμαρτωλού ΠΑΣΟΚ και έπεσαν τα φώτα της δημοσιότητας επάνω του ως αρχηγός κόμματος, το μόνο που είχαμε να θυμόμαστε απ΄αυτόν τον άνθρωπο είναι το άφθονο γέλιο που μας πρόσφερε απλόχερα.
Διότι πέραν της έλλειψης συντονισμού μεταξύ λόγου και πνεύματος (βασιλιάς του σαρδάμ), με τα καμώματά του κατάφερε να εμπνεύσει όλους τους σεναριογράφους θεατρικών επιθεωρήσεων της τότε εποχής.
Κανείς δεν τον προσφωνούσε με το όνομά του, αν θυμάστε. Ο Γιωργάκης έλεγαν οι αναφερόμενοι σ΄αυτόν.
Σα να υπονοούσαν, είναι μικρός και μη του δίνετε σημασία!
Και όμως. Όλα αυτά ξεχάστηκαν μέσα σε ένα χρόνο.
Ξαφνικά ο γελωτοποιός, έγινε καταλληλότερος.
Καταλληλότερος από έναν άνθρωπο, που έδωσε όλο του το είναι για την πατρίδα του.
Απ΄τον ειλικρινή.
Από τον σώφρονα.
Από τον άνθρωπο, που κατάφερε να κρατήσει ψηλά την σημαία που τον εμπιστεύθηκε ο λαός του.
Δύο ψεύτικα δακρυσμένα μάτια, μια μύτη κόκκινη σαν του κλόουν και ένα ξερό και ατεκμηρίωτο λεφτά υπάρχουν, ήταν αρκετό για να ξεχάσει ο Έλληνας όλα τα καλά και να προσπαθήσει ν΄ανάψει τσιγάρο σ΄ένα δωμάτιο λουσμένο με βενζίνη.
Βεβαίως και τα ψευτοσκάνδαλα έπαιξαν τον ρόλο τους, όμως μη κρυβόμαστε πίσω απ΄το δάκτυλό μας.
Ο Έλληνας ψήφισε το λεφτά υπάρχουν.
Πόσο τρελό ακούγεται σήμερα;
Και ο παραλογισμός αυτός, συνεχίζεται.
Γιατί η λογική θα επέβαλε τουλάχιστον έναν γενικό ξεσηκωμό, με την αδιαπραγμάτευτη απαίτηση της σύλληψης και της παραδειγματικής τιμωρίας όλων αυτών που παραπλάνησαν τον Ελληνικό λαό, κατέστησαν την χώρα σε ομηρεία και οδήγησαν τον λαό στην δίνη και την ανέχεια.
Αντ΄ αυτού η ευθυνοφοβία μας, όχι μόνο δεν μας αφήνει να αναγνωρίσουμε τα λάθη του παρελθόντος, αλλά και τα αποκρύπτουμε σαν τα σκουπίδια κάτω από το χαλί καλώντας τον άνθρωπο που εμείς προδώσαμε, επιβλητικά μάλιστα είτε να πάρει θέση, είτε να ρίξει την κυβέρνηση.
Αλήθεια, μπορεί κάποιος απ΄αυτούς τους απαιτητικούς, να μας λύσει ορισμένες απορίες που έχουμε;
Κατ΄αρχήν άκρατοι δημοκράτες, πόσο δημοκρατικό είναι να ρίξει κάποιος μια νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση;
Την λαϊκή εντολή ποιος της την έδωσε;
Θα μου πείτε κατά το παρελθόν συνέβη κι αυτό. Ε!!! Γι΄αυτό κάποιοι ποτέ δεν πρόκειται να γίνουν Καραμανλήδες!!!
Κατά δεύτερον: Ρωτάτε αν συμφωνεί μ΄αυτούς τους χειρισμούς.
Φυσικά και όχι.
Αλίμονο αν συμφωνούσε ο Καραμανλής στην λογική της υποτέλειας, της αδικίας και του ταξικού επαναπροσδιορισμού.
Άλλωστε αυτό το απέδειξε στα χρόνια της διακυβέρνησης του.
Όμως την πρότασή του σας την έκανε, όταν έπρεπε. Εσείς την απορρίψατε. Τώρα πάλι φταίει αυτός;
Τρίτον: Ζητάτε να βγει και να μιλήσει. Αλήθεια, τι περιμένετε να βγει και να σας πει; Να σας πει, εγώ καλά σας τα ΄λεγα, αλλά εσείς δεν με ψηφίσατε; Να σας πει, είδατε ότι τα σκάνδαλα ήταν ψεύτικα; Να σας πει τι; Τι δεν σας είπε όταν έπρεπε;
Ο Καραμανλής έχοντας συναίσθηση, τόσο της δύναμης και του ειδικού βάρους του λόγου του που είναι σε θέση να στείλει άκλαφτους όλους αυτούς που στη παρούσα φάση θεωρούν τους εαυτούς τους κραταιούς, αλλά κυρίως έχοντας το αίσθημα ευθύνης του κορυφαίου εν ζωή πολιτικού ηγέτη, δεν θα έθετε ποτέ τη χώρα σε κίνδυνο.
Οτιδήποτε κάνει (που θα το κάνει), θα είναι προϊόν ωρίμου σκέψεως και με γνώμονα για μια ακόμα φορά το συμφέρον του τόπου.
Και όπως πάντα, κατ΄απαίτηση του λαού του!
Γιατί αν κοίταγε το προσωπικό του συμφέρον, θα ακολουθούσε την πεπατημένη των φιλόδοξων, θα πρόδιδε ιδεολογίες και υποσχέσεις και θα ήταν χθες πρωθυπουργός εκμεταλλευόμενος την απελπισία του κόσμου.
Δεν είναι όμως τυχοδιώκτης σαν κάτι μερικούς-μερικούς! Δεξιά κι αριστερά!
Γι΄αυτό λοιπόν κύριοι, σταματήστε να απαιτείτε και δείξτε του τουλάχιστον αυτή τη φορά εμπιστοσύνη.
Όμως την πρότασή του σας την έκανε, όταν έπρεπε. Εσείς την απορρίψατε. Τώρα πάλι φταίει αυτός;
Τρίτον: Ζητάτε να βγει και να μιλήσει. Αλήθεια, τι περιμένετε να βγει και να σας πει; Να σας πει, εγώ καλά σας τα ΄λεγα, αλλά εσείς δεν με ψηφίσατε; Να σας πει, είδατε ότι τα σκάνδαλα ήταν ψεύτικα; Να σας πει τι; Τι δεν σας είπε όταν έπρεπε;
Ο Καραμανλής έχοντας συναίσθηση, τόσο της δύναμης και του ειδικού βάρους του λόγου του που είναι σε θέση να στείλει άκλαφτους όλους αυτούς που στη παρούσα φάση θεωρούν τους εαυτούς τους κραταιούς, αλλά κυρίως έχοντας το αίσθημα ευθύνης του κορυφαίου εν ζωή πολιτικού ηγέτη, δεν θα έθετε ποτέ τη χώρα σε κίνδυνο.
Οτιδήποτε κάνει (που θα το κάνει), θα είναι προϊόν ωρίμου σκέψεως και με γνώμονα για μια ακόμα φορά το συμφέρον του τόπου.
Και όπως πάντα, κατ΄απαίτηση του λαού του!
Γιατί αν κοίταγε το προσωπικό του συμφέρον, θα ακολουθούσε την πεπατημένη των φιλόδοξων, θα πρόδιδε ιδεολογίες και υποσχέσεις και θα ήταν χθες πρωθυπουργός εκμεταλλευόμενος την απελπισία του κόσμου.
Δεν είναι όμως τυχοδιώκτης σαν κάτι μερικούς-μερικούς! Δεξιά κι αριστερά!
Γι΄αυτό λοιπόν κύριοι, σταματήστε να απαιτείτε και δείξτε του τουλάχιστον αυτή τη φορά εμπιστοσύνη.
Και το τονίζουμε: Εμπιστοσύνη ΜΟΝΟ σε αυτόν...
- See more at: http://www.newdemocracy.gr/index.php/site/article/2009-2016-ta-epta-xronia-poy-allaksan-th-zwh-toy-ellhna#sthash.snQyX3cY.dpuf