Πράσινο χρώμα στη συνωμοσία χρέους

Η λαϊκή απαίτηση για απονομή δικαιοσύνης και η «περίεργη» πρόταση του Ν. Φίλη

Κάθε μέρα που περνάει η πραγματικότητα γίνεται όλο και πιο πεισματάρα. Και βγαίνουν στο φως αλήθειες που οι περισσότεροι γνωρίζαμε, αλλά οι βαρόνοι του Τύπου και...

οι πολιτικοί της διαπλοκής απέκρυπταν τόσα χρόνια. Η συνωμοσία του χρέους έχει πράσινο χρώμα. Και φυσικό αρχηγό. Η καραμέλα «για όλα φταίει ο Καραμανλής» έλιωσε στα χείλη όλων εκείνων που με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, είτε ως πρωταγωνιστές είτε παρέχοντας… ασυλία, οδήγησαν τη χώρα στη δίνη των Μνημονίων, φτωχοποίησαν τον ελληνικό λαό και έχουν το θράσος να εμφανίζονται μπροστά μας ως επίδοξοι σωτήρες και φορείς πολιτικών λύσεων για τα εγκλήματα που οι ίδιοι διέπραξαν.

Ενα έλλειμμα 26,8 δισ. ευρώ (φυσιολογικό σε μία περίοδο παγκόσμιας οικονομικής κρίσης) με τη μέθοδο της πασοκικής «δημιουργικής λογιστικής» εκτοξεύτηκε στα 119 δισ. ευρώ και άνοιξε διάπλατα την πόρτα στους εγχώριους και τους διεθνείς τοκογλύφους. Ο κατήφορος των Μνημονίων δεν έχει τέλος, αλλά τώρα που όλοι γνωρίζουν την αλήθεια θα έρθει άραγε η ώρα της δικαιοσύνης; Θα αποδοθούν οι ευθύνες στους πραγματικούς ενόχους; Θα αναγνωριστούν ως εθνικοί προδότες όσοι πλήγωσαν ανεπανόρθωτα το γόητρο της χώρας; Οσοι τη διέσυραν και τη μίκρυναν για να αποκομίσουν οι ίδιοι πολιτικά ή άλλα οφέλη;

Ο Κώστας Καραμανλής έχει δικαιωθεί για κάθε στιγμή, για κάθε πολιτική απόφαση που πήρε από το 2004 έως το 2009. Τα κατασκευασμένα σκάνδαλα (π.χ. Βατοπαίδι), η βρόμικη προπαγάνδα για διόγκωση του χρέους, η απάτη Γεωργίου με την αλλοίωση των στοιχείων της ΕΛ.ΣΤΑΤ. κατέρρευσαν σαν χάρτινος πύργος. Απέμειναν μόνο η μπόχα του ψέματος και η δυσοσμία από τα «πράσινα» εγκλήματα κατά του ελληνικού λαού και της πατρίδας.

Για εφτά ολόκληρα χρόνια ο Κώστας Σημίτης, ο Γεώργιος Παπανδρέου και όλοι όσοι συμμετείχαν σε αυτό το μνημονιακό παιχνίδι -υπό την ανοχή του Αντώνη Σαμαρά παλαιότερα και του Κυριάκου Μητσοτάκη μετά- έκρυβαν την αλήθεια, σπιλώνοντας την προσωπικότητα, το ήθος και το κύρος ενός ανθρώπου που έβαζε πάντα το εθνικό συμφέρον πάνω από τη δική του πολιτική και κομματική διαδρομή. Αυτό το βρόμικο παιχνίδι κάποιοι όπως ο Αγγέλου και ο Μπασιάκος δεν το άντεξαν.
Φτάνει πια. Ως εδώ. Ο ελληνικός λαός απαιτεί απόδοση ευθυνών και απονομή δικαιοσύνης. Τα παραμύθια τελείωσαν.

Και μπορεί επισήμως η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας, διά της ηγεσίας της, να υιοθετεί το δόγμα «ό,τι έγινε έγινε», για την Ελλάδα και το κύρος της, όμως, είναι επιτακτική ανάγκη η αποκατάσταση της αλήθειας και η απονεοφιλελευθεροποίηση της πολιτικής ζωής. Πιο απλά;

Αυτοκάθαρση και απεξάρτηση από τον νεοφιλελευθερισμό και τη διαπλοκή. Γιατί ό,τι έγινε ήταν στο πλαίσιο της επικράτησης του άκρατου νεοφιλελευθερισμού, της παγκοσμιοποίησης και των συμφερόντων των ιδιωτικών μονοπωλίων που προωθεί. Ο,τι έγινε ήταν καλά σχεδιασμένο από διεθνείς τοκογλύφους και άρτια εφαρμοσμένο από εγχώριες πολιτικές μαριονέτες. Σαν αυτές που απορρίπτουν τον νέο ασφαλιστικό νόμο επειδή δίνει ανάσες ζωής και οικονομικής δικαιοσύνης στο μεγαλύτερο μέρος των επαγγελματιών και των αυτοαπασχολουμένων. Ναι, να παραδεχτώ ότι υπάρχουν και ελεύθεροι επαγγελματίες που θίγονται από τις νέες διατάξεις. Και αυτό είναι άδικο. Αντί λοιπόν να φροντίσουν να εκπονήσουν ένα σχέδιο αποκατάστασης αυτής της μερικής αδικίας που θα εξασφαλίζει θεμιτό κέρδος για όλους (απαραίτητο κίνητρο για κάθε οικονομία), αυτοί φωνάζουν και διαμαρτύρονται γιατί διακόπηκε το σχέδιο χρεοκοπίας των ασφαλισμένων που με τόση συνέπεια υπηρέτησαν και υλοποίησαν όλα αυτά τα χρόνια. Δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι θα φανούν ασυνεπείς και αφερέγγυοι στις συμφωνίες με πολυεθνικούς κολοσσούς τύπου Uber.

Ο Νίκος Φίλης, πρώην υπουργός της κυβέρνησης, με μία περίεργη (για τον χρόνο που διατυπώθηκε) δήλωση ανέδειξε τις παιδικές ασθένειες ενός αριστερού, ο οποίος, εγκλωβισμένος στην ιδεοληψία του, βλέπει το δέντρο αλλά χάνει το δάσος. Ο Φίλης χαρακτήρισε τη συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ. συγκυριακή και όχι στρατηγική, και εισηγείται προγραμματική σύγκλιση με τις δυνάμεις του Κέντρου και τη σοσιαλδημοκρατία. Αν ο πρώην υπουργός του κ. Τσίπρα θεωρεί το ΠΑΣΟΚ ή την Ενωση Κεντρώων καταλληλότερους κυβερνητικούς εταίρους από τους Ανεξάρτητους Ελληνες, τότε σίγουρα απώλεσε την πολιτική μνήμη του. Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση (στην οποία συμμετείχε μέχρι πρότινος) προσπαθεί να διορθώσει τα κακώς κείμενα και να επουλώσει τις πληγές που οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ δημιούργησαν, εκείνος τείνει χείρα συνεργασίας…

Μ ε όλο τον σεβασμό, αλλά μια τέτοια πρόταση συνεργασίας παραπέμπει σε πολιτική σχιζοφρένεια ή σε διάθεση άφεσης αμαρτιών για το «βρόμικο πολιτικά» 2010. Και τα δύο είναι εξίσου επικίνδυνα.
Δεν γίνεται ένας αριστερός να ξεχνά ότι στη συμφωνία της Βάρκιζας πρωταγωνιστής ήταν ένας σοσιαλοδημοκράτης, ο Γεώργιος Παπανδρέου. Η Ιστορία, όταν την αγνοείς, επαναλαμβάνεται… και συνήθως επιστρέφει ως τιμωρός.

Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να αποκτήσει την ταυτότητα ενός κόμματος που θα «χωράει» τις αριστερές καταβολές του σε μια Ευρώπη εντελώς διαφορετική από αυτή που υποστήκαμε έως σήμερα. Και σοσιαλδημοκρατικούς συνοδοιπόρους σαφώς και δεν τους χρειάζεται…

Θύμιος Λυμπερόπουλος

*Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών Ταξί.

Δημοκρατια