Πράγματι η Νίκη Λυμπεράκη είναι ένα κορίτσι-survivor μια και κατάφερε να επιβιώσει από τους ψεκασμένους του Alter όπου πέρασε ένα μέρος της επαγγελματικής της σταδιοδρομίας. Στο video-στιγμιότυπο πιο κάτω μπορείτε να δείτε το ταλαίπωρο κορίτσι να προσπαθεί να επιβιώσει ανάμεσα στην στόμφα του σημερινού υπουργού
Κουίκ και του Max Κeiser την εποχή που ο καρασυνεπής με τον εαυτό του Τέρενς ήτο σφόδρα αντιμνημονιακός.
Η Νίκη λοιπόν θα είναι κατά πάσα πιθανότητα η αντικαταστάτρια της Σίας Κοσιώνη στον ΣΚΑΙ. Η Σία ως γνωστόν κατέστη έγκυος από τον ταλαντούχο Κώστα Μπακογιάννη γεγονός που θα δώσει την ευκαιρία στην Νίκη να παρουσιάσει κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον το κεντρικό δελτίο του σταθμού με την σοβαρότητα, την ψυχραιμία, την κουλτούρα, την αυτοπεποίθηση και την δημοσιογραφική στόμφα που την κάνει ξεχωριστή.
Τα τελευταία χρόνια, η τηλεόραση του ΣΚΑΪ έχει εξελιχθεί σε φυτώριο νέων ταλέντων, σημείωναν τα Υστερόγραφα, δίνοντας χώρο και χρόνο σε δημοσιογράφους που κατάφεραν να κάνουν το “επόμενο βήμα”, έχοντας παραστάσεις και αισθητική της καινούριας εποχής στην οποία έχουν εισέλθει τα ΜΜΕ.
Ή τουλάχιστον, στην οποία θα πρέπει να εισέλθουν τα συστημικά ΜΜΕ, για να διατηρήσουν τη χρησιμότητα και επομένως την παρεμβατικότητά τους, στη σκιά του θυελλώδους καλπασμού των social media και του διαδικτύου.
Το πιο πρόσφατο “new entry” στην τηλεοπτική οικογένεια του ΣΚΑΪ είναι η δημοσιογράφος Νίκη Λυμπεράκη, με σημαντική διαδρομή στο ραδιόφωνο του Αθήνα 9.84, όπου καλύπτει το απογευματινό μαγκαζίνο, αλλά και περάσματα από την τηλεόραση στο παρελθόν, μέσω του Alter.
Η καλή δημοσιογράφος εντάχθηκε αρχικά στο επιτελείο των πρωινών εκπομπών του Σαββατοκύριακου, προσθέτοντας μια ποιοτική πινελιά σε θέματα πολιτικής και πολιτισμού, ενώ την τελευταία δραματική για τη χώρα εβδομάδα, με το ατελείωτο ξενύχτι στη σκιά του δημοψηφίσματος, κάνει… σκοπιά στις διαδοχικές εκπομπές πολιτικού διαλόγου που έχει εντάξει ο ΣΚΑΪ στο πρόγραμμά του.
Η μοίρα το φερε να βγάζω το ψωμί μου απ’ τη δημοσιογραφία, αντί να ξεροσταλιάζω νυχθημερόν στην Ευελπίδων, όπως προστάζει το αντικείμενο των σπουδών μου. Από το 2002 είχα τη χαρά (ή και τη δυστυχία άλλοτε) να εργαστώ για ορισμένα από τα μεγαλύτερα ΜΜΕ της χώρας. Σημείο αναφοράς αυτά τα δέκα χρόνια ο Αθήνα 984, ο ιστορικότερος ραδιοφωνικός σταθμός της χώρας, στον οποίο έχω την τιμή να δημοσιολογώ και σήμερα. Σημαντικοί σταθμοί, μεταξύ άλλων, η ΕΡΤ και το πολύπαθο Alter.
Η ΝΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΗΣ ΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Κι όμως, κάθε φορά που με ρωτούν, χωρίς δεύτερη σκέψη, απαντώ πως είμαι Λευκαδίτισσα. Με δυο γονείς απ’ αυτό το περίεργο νησί που επισκέπτεται κανείς με το αυτοκίνητο, με ατέλειωτα καλοκαίρια στο Κατωχώρι, το χωριό της μάνας μου και το Σύβρο, τον τόπο του πατέρα μου, ποτέ δεν ένιωσα Αθηναία.
Πλάι στη γιαγιά μου τη Νίκω, έμαθα να κεντάω, να πλέκω, να ζυμώνω, να ψέλνω, να σκαλίζω τον κήπο και να ταΐζω τις κότες. Πλάι της έμαθα και να μιλάω κι έτσι όταν ήρθε η ώρα να πάω στο σχολείο, η δασκάλα φώναξε τους γονείς μου να τους πει πως κάτι πρέπει να γίνει με την περίπτωσή μου γιατί με την προφορά μου και με τη διάλεκτο που μιλάω και γράφω, δεν πολυσυνεννοούμαστε.
Αυτή τη διάλεκτο, την ολίγο από ιταλικά κι ολίγο από Αιτωλοακαρνανία, ακόμα και σήμερα την περιμένω με λύτρωση, κάθε που περνάω τη γέφυρα της Αγίας Μαύρας. Έτσι είναι η Λευκάδα. Ολίγον από καντάδα κι ολίγον από τσάμικο. Έτσι είναι κι η κουζίνα της. Θα πας στα Σύβοτα για ψάρι κι αστακούς και την επόμενη μέρα στα Χαραδιάτικα, το Φτερνό ή το Σύβρο για κοψίδια.
Χωράει πολλούς κόσμους η Λευκάδα. Είναι το νησί του Βαλαωρίτη, του Σικελιανού και του Λευκάδιου Χερν, που γεννήθηκε εδώ πριν περιπλανηθεί ως την Ιαπωνία και δοξαστεί εκεί, με το όνομα Κοϊζούμι Γιάκουμο, ως ένας από τους εμβληματικότερους συγγραφείς της χώρας. Είναι και το νησί του Ωνάση (και του Ριμπολόβλεφ πια). Χωράει τις ετήσιες γιορτές Λόγου και Τέχνης, με παραδοσιακά συγκροτήματα από κάθε γωνιά της γης, και την ίδια ώρα απλώνει τα νερά της φιλόξενα για τους εκατοντάδες σέρφερ και καϊτάδες που φτάνουν κάθε χρόνο στην Πόντη της Βασιλικής και τον Αϊ-Γιάννη αντίστοιχα.
Κι ύστερα, τα νερά της! Αυτό το γαλάζιο που μόνο εδώ θα δεις. Απ’ το αγαπημένο μου Πόρτο Κατσίκι, που για να το απολαύσεις καλό είναι να πας Ιούνιο ή Σεπτέμβρη, ως τους Εγκρεμνούς, που φέτος θα τους προσεγγίσεις μόνο από θάλασσα, λόγω του πρόσφατου μεγάλου σεισμού που κατέστρεψε το δρόμο, και τα Πευκούλια που λίγοι τα ξέρουν κι ακόμη λιγότεροι τα επισκέπτονται.
Να τολμήσεις την πεζοπορία στο φαράγγι της Μέλισσας στους Σφακιώτες, να βουτήξεις στη λιμνούλα του καταρράκτη στο Νυδρί ή να διασχίσεις το μαγικό Δρυόδασος των Σκάρων, ανάμεσα στις υπεραιωνόβιες βελανιδιές, με θέα που κόβει την ανάσα. Να πας στην Εγκλουβή που βγάζουν φακές, απ’ τις καλύτερες του κόσμου, όπως λένε εκεινοι που γνωρίζουν, κι ύστερα να πιεις καφέ κάτω απ’ τα πλατάνια στην Καρυά και να ψάξεις τις ξακουστές κεντήστρες που θα σου δείξουν με καμάρι τα εργόχειρά τους, με βελονιά καρσάνικη, σήμα κατατεθέν της λαογραφίας της Λευκάδας. Να δοκιμάσεις το τοπικό σαλάμι αέρος που εξάγεται σ’ όλον τον κόσμο και να πιεις ντόπιο κρασί.
Για τους ρομαντικούς καλοφαγάδες, δείπνο με θέα το ηλιοβασίλεμα στην Εξάνθεια και για τους ρομαντικούς (σκέτο) ηλιοβασίλεμα στο Κάθισμα, τυλιγμένοι με την πετσέτα πάνω στην ξαπλώστρα, με τον ήλιο να χάνεται στον ορίζοντα του Ιονίου και το κύμα να δίνει τον ρυθμό.
Κι αν δεν σε βγάλει ο δρόμος σου το καλοκαίρι, το νησί καλεί τους τολμηρούς για τον ετήσιο αγώνα ορεινού τρεξιματος Lefkas Trail Run, στις 9 Οκτωβρίου, ή τον ημιμαραθώνιο του Μαΐου.
Άλλωστε, όπως συνηθίζω να λέω, βάναυσα παραφράζοντας τον ποιητή… Όπου κι αν πάω, η Λευκάδα με πωρώνει…”
Άλλωστε, όπως συνηθίζω να λέω, βάναυσα παραφράζοντας τον ποιητή… Όπου κι αν πάω, η Λευκάδα με πωρώνει…”
http://kourdistoportocali.com/