μιλάει, ό,τι και να συμβεί. Το χειρότερο; Οσο μεγαλύτερο και τραγικότερο είναι ένα γεγονός τόσο πιο στεντόρεια πρέπει να είναι η φωνή των δημοσιογράφων.
Για να φανεί το πρόβλημα σε όλους. Να τους αγγίξει, να τους συγκλονίσει, να τους κινητοποιήσει, να αναδείξει τις αιτίες και να απαιτήσει λύσεις. Ιερή υποχρέωση και ταυτόχρονα δύσκολη. Στη Δυτική Αττική θρηνούμε δεκαπέντε νεκρούς. Ηρθε, μάλλον, η ώρα να αναζητηθεί ολόκληρη η αλήθεια.
Εξηγήσεις για τις αιτίες της καταστροφής θα έχουμε τις επόμενες ημέρες. Ξέρουμε όμως πολλά. Η καταστροφή δεν έχει μόνο φυσικά αίτια. Η παρέμβαση του ανθρώπου υπήρξε καταλυτική. Η βιομηχανική και οικιστική ανάπτυξη της περιοχής έγινε εντελώς άναρχα, χωρίς κρατική παρέμβαση και σχέδιο, χωρίς κανόνες, παρά και ενάντια σε ό,τι είχε η ίδια η φύση δημιουργήσει για την εκτόνωση φαινομένων όπως η χθεσινή θεομηνία.
Το μπάζωμα των ρεμάτων, η αποψίλωση των γύρω βουνών, η έλλειψη αντιπλημμυρικών έργων, η παντελής έλλειψη πρόληψης μετέτρεψαν μια δύσκολη ενδεχομένως φυσική κατάσταση σε έγκλημα. Το πρόβλημα δημιουργήθηκε πριν από δεκαετίες. Και με το πέρασμα του χρόνου μεγιστοποιήθηκε στο έπακρο. Οπότε, αργά ή γρήγορα, θα συνέβαινε το κακό.
Προηγούμενες πλημμύρες στην περιοχή τώρα πια μπορούν να θεωρηθούν και ως προειδοποίηση κινδύνου την οποία κανείς δεν άκουσε. Τώρα μαζεύουμε τα συντρίμμια μας. Πληρώνουμε το κόστος της αδράνειας και της απουσίας της Πολιτείας από την αρχή ώς το τέλος. Για να μη θιγούν συμφέροντα, μικρά αλλά και ισχυρά. Για να μη χαθεί εκλογική πελατεία, αλλά και γιατί η οικονομία της αγοράς είναι αυτή που στο τέλος επιβάλλει τη θέλησή της.
Τους νεκρούς μας θα τους κλάψουμε και θα τους θάψουμε με την ελπίδα να μην αυξηθούν. Την ευθύνη που μας αναλογεί για να μην έχουμε στο μέλλον παρόμοιες τραγωδίες θα την αναλάβουμε; Ο καθένας -κυβέρνηση, κόμματα και πολίτες- στο μέτρο που του αναλογεί. Το θέμα δεν προσφέρεται για πολιτικές αντιδικίες, αλλά για συνεννόηση και γενναίες αποφάσεις. Αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση...
efsyn.gr