Αν στο συνέδριο της ΝΔ αποφάσιζαν να δώσουν βραβεία, το πρώτο
και με διαφορά θα το έπαιρνε ο αγνός ανώνυμος Νεοδημοκράτης. Αυτός που
συνειδητά βρίσκεται δίπλα στο κόμμα, αποδεχόμενος αρχές και αξίες, άσχετα αν
αυτές μέρα με τη μέρα ξεφτίζουν, όπως ξεφτίζει η ζωή του από την παρατεταμένη
κρίση.
Αυτή η ιδιαίτερη πάστα ανθρώπων, που δεν ψάχνουν καρέκλα για να
βολευτούν, δεν είναι πορφυρογέννητοι, δεν εκπροσωπούν συμφέροντα, είναι πάντοτε
παρόντες και στα εύκολα και στα δύσκολα, αλλά δεν ανέχονται τον εμπαιγμό και
την κοροϊδία. Είναι όλοι αυτοί οι καθημερινοί άνθρωποι, όλων των ηλικιών, που
πιστεύουν στη ΝΔ.
Το 2009 έτρεξαν στις κάλπες των εσωκομματικών εκλογών για να
εκλέξουν πρόεδρο τον Αντώνη Σαμαρά. Πίστεψαν σε αυτόν και στον άλλο δρόμο που
τους υπέδειξε χωρίς μνημόνια, όταν καταψήφιζε το πρώτο μνημόνιο του ΓΑΠ.
Τότε
που τους λοιδορούσαν ο πολύς σήμερα Άδωνις και ο Βορίδης. Όμως τους δέχτηκαν
έπειτα στο κόμμα γιατί ο Σαμαράς τους είπε ότι είναι απαραίτητοι και ξέχασαν
όλα τα υβριστικά που είχαν λεχθεί από αυτούς για τη ΝΔ.
Το 2012 το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν τέτοιο που έπρεπε να
γίνει η συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ. Ακόμη απορούν για τη θέση του υπουργού
Οικονομικών που δόθηκε στον Γιάννη Στουρνάρα. Σαν να μην υπήρχε κανένα ικανό
στέλεχος της ΝΔ να καλύψει αυτή τη θέση.
Το κατάπιαν και αυτό όπως και εκείνες
τις περίφημες ατάκες του Στουρνάρα ότι ο ΕΝΦΙΑ είναι ο πλέον δίκαιος φόρος, ή
ότι η φορολογία στην Ελλάδα υπολείπεται του Ευρωπαϊκού μέσου όρου, άρα έπρεπε
να αυξηθεί.
Και όλα αυτά τα αποδέχτηκαν ενώ πονούσαν οικονομικά όπως όλοι οι
Έλληνες.
Θυμούνται ακόμη τον Άδωνι να ωρύεται ως Υπουργός ότι του
έκλεψε τη δόξα ο Τόμσεν της τρόικας, αλλά το ανέχθηκαν και αυτό αδιαμαρτύρητα.
Θυμούνται επίσης πολλά στελέχη της ΝΔ να συμφωνούν με τον ανεκδιήγητο Πάγκαλο
ότι μαζί τα φάγαμε και ακόμη απορούν πως αυτοί δεν έχουν τίποτε αφού τα φάγανε
μαζί.
Θυμούνται Υπουργούς και στελέχη να τους κουνούν το δάχτυλο στα τηλεοπτικά
παράθυρα ως αυτοί κατέχοντες τη μοναδική αλήθεια. Θυμούνται ακόμη τον Χατζηδάκη
να μιλά για την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ και να ασχολείται με το ψωμί και το γάλα,
ώστε να πέσει η τιμή τους, αλλά ποτέ δεν μειώθηκε.
Το 2015 μαζικά προσήλθαν να ψηφίσουν στην εσωκομματική
διαδικασία εκλογής προέδρου, αλλά οι εκλογές δεν έγιναν. Ακόμη περιμένουν να
μάθουν τι έγινε με εκείνη την παρωδία που ολοκληρώθηκε πολύ αργότερα με πρόεδρο
πλέον τον Κυριάκο Μητσοτάκη. «Με τον Κυριάκο» όπως ήταν το προεκλογικό του
σλόγκαν, λες και το επώνυμό του δεν είναι Μητσοτάκης.
Με τον Κυριάκο ψήφισε ο αγνός υποστηρικτής της ΝΔ, αλλά του
προέκυψε Θεοδωρικάκος, Σκυλακάκης, Φωτήλας, Παπαντωνίου και άλλα «ορφανά» του
Σημίτη. Του αρχιερέα της διαπλοκής όπως τον είχε αποκαλέσει ο Καραμανλής και
χειροκροτούσαν τότε οι Βουλευτές της ΝΔ.
Όλα αυτά μέχρι το 11ο
συνέδριο της ΝΔ. Γιατί στο συνέδριο αυτό του προέκυψε Σημίτης με προκάλυψη
Σταύρου Θεοδωράκη. Του Θεοδωράκη που πριν λίγες μέρες αγωνιζόταν να ηγηθεί της
κεντροαριστεράς στην Ελλάδα και σήμερα είναι σημαίνων στέλεχος του Κινήματος
Αλλαγής, δηλαδή του ΠΑΣΟΚ με νέο ΑΦΜ και ενορχηστρωτή τον Λαλιώτη.
Έχει αντέξει πολλά ο αγνός Νεοδημοκράτης, αλλά να του μιλά ο
Πρόεδρος της ΝΔ που εκφράζει την κεντροδεξιά στην Ελλάδα, ότι με τον υποψήφιο ηγέτη και
στέλεχος της κεντροαριστεράς έχει δυσδιάκριτες διαφορές πάει πολύ. Η
κεντροδεξιά ΝΔ έχει σαφείς διαφορές αρχών και αξιών από την Κεντροαριστερά και
τους εκφραστές της. Αν το σλόγκαν «με τον Κυριάκο» εννοούσε με την
Κεντροαριστερά, ο Νεοδημοκράτης δεν θα το αντέξει και καλώς θα κάνει…
Outsider
ΥΓ Ξέχασα να γράψω για τον Τατσόπουλο που τον είδα και
στο συνέδριο. Είναι ο ίδιος που δεν ψήφισε τον Σταύρο Δήμα για ΠτΔ. Βέβαια η
Κεντροαριστερά του Κυριάκου χωρά αυτούς και όχι τους γνήσιους Κεντροδεξιούς