Κομμα μεσα στο κομμα κανει ο ΑΔΩΝΙΣ ...ΚΥΡΙΑΚΟ...εσυ ασχολησου με τις offshore.
H επικράτηση του Πλάτωνα Μαρλαφέκα στο Επιμελητήριο Αχαΐας (πανηγυρική θα την έλεγε κανείς), είναι κέντρο αποστολής μηνυμάτων που ξεφεύγουν από αυτή καθεαυτή τη σύγκρουση στο φορέα, η οποία κάποια στιγμή έλαβε τα χαρακτηριστικά της
θερμής και μετερχόμενης αήθη όπλα έριδας, και εισέρχεται στο πεδίο της διδαχής περί επικοινωνιακών όπλων και αδιαπραγμάτευτης ουσίας.H επικράτηση του Πλάτωνα Μαρλαφέκα στο Επιμελητήριο Αχαΐας (πανηγυρική θα την έλεγε κανείς), είναι κέντρο αποστολής μηνυμάτων που ξεφεύγουν από αυτή καθεαυτή τη σύγκρουση στο φορέα, η οποία κάποια στιγμή έλαβε τα χαρακτηριστικά της
Σε απλά ελληνικά, η προεκλογική κούρσα, αρχής γενομένης από την έναρξή της, τη δημιουργία δηλαδή μιας παράταξης χωρίς να υφίσταται πολιτικό πλαίσιο διαφωνίας ή έστω στοιχειώδης διάσταση απόψεων περί χειρισμών, παρά μόνο τεχνητές διαφοροποιήσεις προκειμένου να τεκνοποιηθεί μετά βίας «απέναντι» πόλος, συνιστά μεγαλοπρεπές ναυάγιο της, παλαιολιθικού πλέον τύπου, τακτικής της «κατασκευής» παρατάξεων και κλίματος που δεν ακουμπούν την πραγματικότητα και κατά συνέπεια την κάλπη.
ΜΕΘΟΔΟΙ ΤΟΥ ’80
Γνωστός για τη δυνατότητά του να παρεισφρέει στις καταστάσεις όταν εντοπίζει χαραμάδα, με στόχο τη δημιουργία μιας «ουράς» επιρροής του σε φορείς κατά προτίμηση μαζικούς, ο Νίκος Νικολόπουλος, εμπνευστής και υποκινητής του φαινομένου «Επιμελητήριο για Όλους», είδε τις μεθόδους του, εμπνευσμένες από το πολιτικό σκηνικό της δεκαετίας του ΄80, να καταλήγουν στον κάλαθο των αχρήστων μαζί με την πεποίθηση ορισμένων επιμόνων νοσταλγών ότι εν έτη 2017, είναι δυνατόν να λειτουργήσει η λογική της συρραφής εγωισμών και απωθημένων ως πειστική πρόταση και μοχλός ανατροπής. Το «ναυάγιο» συνίσταται όχι μόνο στην παταγώδη αποτυχία της επίτευξης πλήγματος στα εκλογικά …πλευρά της παράταξης Μαρλαφέκα, συνεπεία της αποκοπής από αυτά μελών πρώην συνοδοιπόρων, αλλά στο ακριβώς αντίθετο των επιδιώξεων αποτέλεσμα, την ενίσχυση του αντιπάλου σε βαθμό αυτοδυναμίας!
Όπως αποδείχθηκε εκ του αποτελέσματος, το φαινόμενο «Επιμελητήριο για Όλους» ήταν εν τη γενέσει του θνησιγενές.
Μια επιτυχημένη διοίκηση, όπως αυτή του Πλάτωνα Μαρλαφέκα, η οποία είχε καταφέρει να βγάλει το Επιμελητήριο από τη μέγγενη της εσωστρέφειας, δεν «χτυπιέται» με βόλους από λάσπη και πυρά εφηβικής διάστασης παλικαρισμών.
ΤΑ ΚΡΑΥΓΑΛΕΑ ΛΑΘΗ
Αν πρέπει ωστόσο να εντοπίσουμε τα λάθη που έσπρωξαν ακόμη περισσότερο το όλο εγχείρημα στην άκρη του εκλογικού γκρεμού, θα πρέπει να σταθούμε στα εξής:
- Στην επιλογή ενός επικεφαλής, του κ. Παναγιώτη Κρίκη, που εξαρχής υπονομεύτηκε από την παρουσία του υποβολέα Αντώνη Κουνάβη και του ενορχηστρωτή Νίκου Νικολόπουλου. Όταν πίσω από τον επικεφαλής βλέπεις την αστιγματική σκιά ενός άλλου, τότε είναι αδύνατον να επικεντρώσεις στην εικόνα, ιδίως δε όταν αυτή είναι επικοινωνιακά «χλωμή».
- Στην ενίσχυση αυτής της «χλωμής» εικόνας, με επιχειρήσεις υποκατάστασής της, πότε με την εξαφάνιση του επικεφαλής υπό τον φόβο των δημοσιογραφικών ερωτήσεων, πότε με την προκλητική διακοπή δημοσιογράφων την ώρα που υπέβαλαν ερωτήματα και πότε με την προσχηματική επίκληση επιχειρημάτων που λειτουργούσαν ως προβολέας της αδυναμίας ανταπόκρισης του επικεφαλής στις ανάγκες του δημοσιογραφικού ελέγχου, με αποκορύφωμα το debateκαι την επίδειξη φοβικής διάθεσής έναντι μη ελεγχόμενων δημοσιογράφων.
- Στην επιλογή της ρίψης ρύπων μέσω φίλα προσκείμενων ΜΜΕ, που δεν βρήκαν το στόχο τους καθώς οι ρύποι έχουν πάψει να εισπνέονται από καλά ενημερωμένους για θέματα …υγείας πολίτες και εν προκειμένω επιχειρηματίες. Οι ρύποι αποτελούσαν πάντα το τελευταίο επικοινωνιακό καταφύγιο του χαμένου. Αν εδώ λάβουμε υπόψιν ότι έγινε χρήση τους από την εκκίνηση, γίνεται σαφές ότι μαζί με τις επιθέσεις άνευ πειστικών επιχειρημάτων, έγινε πρόδηλη και η εικόνα του μετέωρου βήματος του παραταξιακού… «τσιτωμένου» πελαργού, έναντι του ψύχραιμου αντιπάλου που έδινε έμφαση στην θετικότητα και τον λόγο έναντι των κραυγών.
- Στην επίκληση μιας δημοσκόπησης που δεν δημοσιοποιήθηκε, αν και διαφημίστηκε ως ενδεικτική επερχόμενης «άλωσης», δείγμα ότι ακόμη και ως παραγγελία, δεν διέθετε τους αριθμούς που θα «μιλούσαν» τη ίδια γλώσσα με τις… διαρροές της.
- Στην γνωστοποίηση της συσπείρωσης δυνάμεων ετερόκλητων με κοινό τόπο την ύπαρξη απωθημένων. Η συστέγαση Νικολόπουλου, Νταβλούρου και Μαζαράκη στην ίδια Επιμελητηριακή «τέντα» λειτούργησε εξ αρχής απωθητικά και καλλιέργησε τον κήπο των υποψιών, γύρω από έναν μηχανισμό που κάθε άλλο παρά κολάκεψε τις εντυπώσεις περί κομιστών φρέσκου αέρα.
- Στην έλλειψη επιχειρημάτων και θέσεων που να στοιχειοθετούν τον λόγο της αντιπαράθεσης. Αντί για θέσεις, η παράταξη Κρίκη επέλεξε συνθήματα και αφορισμούς.
Εν κατακλείδι, τα νέα πράγματα δεν γίνονται με παλιά υλικά. Και εν τέλει, αν πρέπει να ηγηθεί ένα λάθος των υπολοίπων, αυτό είναι σαφέστατα η εμπλοκή Νικολόπουλου. Όμως, όπως ευστόχως σημειώνουν ορισμένοι, χωρίς την εμπλοκή Νικολόπουλου, δεν θα υπήρχε και παράταξη. Kαι με αυτό τον τρόπο, δίνουν και την καλύτερη απάντηση σε όσα ζήσαμε σε αυτή τη θερμή προεκλογική περίοδο από την οποία ωστόσο εξάγονται και σημαντικά συμπεράσματα περί πραγματικού και τεχνητού, περί ουσίας και κραυγής, περί πρακτικών που πρέπει επιτέλους να τεθούν σε ένα ωραίο ντουλάπι της ιστορίας για να προχωρήσουμε, επιτέλους, ως τόπος, στην επόμενη ημέρα.
http://dete.gr/