Γράφει ο Πολιτικός
Σε μια χώρα που ο δημόσιος διάλογος διεξάγεται με μισές αλήθειες και πολλά ψέματα η πλειοψηφία του πολιτικού
κόσμου που τη χρεοκόπησε βρίσκεται ακόμα ανάμεσα μας και δεν λογοδότησε ποτέ για το λογαριασμό που πληρώνει ο ελληνικός λαός.
κόσμου που τη χρεοκόπησε βρίσκεται ακόμα ανάμεσα μας και δεν λογοδότησε ποτέ για το λογαριασμό που πληρώνει ο ελληνικός λαός.
Αυτό το πολιτικό σύστημα που στηρίχθηκε στην τέχνη να κατασκευάζεις ολόκληρα ψέματα από μισές αλήθειες, από την υπόθεση της Μακεδονίας μέχρι τη χρεοκοπία, πάντα με ευγενικούς χορηγούς επικοινωνίας τα γνωστά και ανώνυμα συμφέροντα που το ίδιο καταγγέλλει σε στιγμές αδυναμίας αλλά πάντα ανώνυμα…
Στην υπόθεση Novartis δεν πέσαμε από τα σύννεφα χωρίς αλεξίπτωτο, η φαρμακευτική δαπάνη ως μέγεθος ήταν από μόνο του ένα πανευρωπαϊκό σκάνδαλο με φυσικούς αυτουργούς αλλά χωρίς ηθικούς, όπως κάποιοι θέλουν να μας πείσουν, που κρύβονται πίσω από επιτροπές, συμβούλους και έκτακτες ανάγκες.
Σε μια χώρα που για να βρεις κρεβάτι να χειρουργηθείς χρειαζόσουν φακελάκι, που το «γρηγορόσημο» ήταν το καθιερωμένο παράβολο για τις δουλειές στο δημόσιο, που για να κάνουμε Ολυμπιακούς Αγώνες σπάσαμε κάθε ρεκόρ «σπατάλης», που ακόμα και για την άμυνα της χώρας οι μίζες έπεφταν σαν σφαίρες, οι «γνωστοί άγνωστοι» θέλουν μας πείσουν πως στο πάρτι των 70 δισ στην υγεία δεν υπήρξε πολιτική εμπλοκή.
Σε κάθε ποινική δίκη αντικείμενο απόδειξης χρήζει η ενοχή του κατηγορουμένου. Ο κατηγορούμενος δεν είναι υποχρεωμένος να αποδείξει την αθωότητά του και η αδυναμία απόδειξης αυτής δε συνεπάγεται την καταδίκη του.
Το τεκμήριο της αθωότητας, όπως ονομάζεται αποτελεί πρωταρχική αρχή της ποινικής διαδικασίας και προστατεύει τον εκάστοτε κατηγορούμενο από το να καταδικαστεί λόγω αμφιβολιών για την αθωότητά του.
Επομένως, κάθε κατηγορούμενος τεκμαίρεται αθώος μέχρι να αποδειχθεί από τον κατήγορό του το αντίθετο και αυτό ισχύει για όλα τα πολιτικά πρόσωπα που «εμπλέκονται» από τους προστατευόμενους μάρτυρες. Αλλά πώς μπορεί να γίνει αυτό στην Ελλάδα για τα πολιτικά πρόσωπα; Όταν προστατεύονται από το σύνταγμα που ίδιοι προσάρμοσαν στα μέτρα τους, όταν κατήγορος δεν είναι η δικαιοσύνη αλλά οι συνάδελφοι τους βουλευτές που σε αυτές τις περιπτώσεις ακολουθούν τη σκληρή κομματική γραμμή και όχι τη συνείδηση τους.
Στην πολιτική, όμως, δεν υπάρχει το τεκμήριο της αθωότητας και η ευθύνη για όλα αυτά που έγιναν στη χώρα, τα πάρτι που στήθηκαν έχουν υπογραφή. Για αυτά θα αποφανθεί ο ελληνικός λαός που παρακολουθεί όλα όσα βγαίνουν από τη διεθνή έρευνα.
Η παραγραφή είναι ποινική αλλά όχι πολιτική.
Ο ελληνικός λαός θέλει, εκτός από το να αποδοθεί ποινική δικαιοσύνη, να μάθει απ’ όλους τους πολιτικούς ταγούς που εμπιστεύτηκε και που διαχειρίστηκαν αυτές τις υποθέσεις γιατί δεν θωράκισαν το δημόσιο συμφέρον;
Τις τελευταίες μέρες παρακολουθούμε από γραφικές σοφιστείες μέχρι νομικά επιχείρηματα αλλά κανένα πολιτικό και καμία ανάληψη πολιτικής ευθύνης.
Το ίδιο έγινε με τη Siemens, τις μίζες στα οπλικά συστήματα, το χρηματιστήριο και άλλες υποθέσεις.
Αν δεν σου αρέσει το μήνυμα σκότωσε τον αγγελιοφόρο, γνωστή τακτική που ακολουθείται και αυτές τις μέρες ώστε να απαξιωθεί η δικογραφία, δια του κανιβαλισμού των μαρτύρων, που εμπλέκει τα πολιτικά πρόσωπα.
Ας, απαντήσουμε εμείς, όχι οι εμπλεκόμενοι, μία υπόθεση που αφορά ισχυρά πολιτικά πρόσωπα μπορεί να κυλήσει δικαστικά χωρίς προστατευόμενους μάρτυρες;
Αυτό δεν σημαίνει αυταπόδεικτα ότι αυτά που ισχυρίζονται οι μάρτυρες είναι αλήθεια ή ότι δεν αποτελούν μέρος μιας καλοστημένης σκευωρίας.
Αυτό, όμως, συμβαίνει στις περισσότερες χώρες και κυρίως στις ΗΠΑ, καθώς η προστασία των μαρτύρων είναι ο μόνος τρόπος για να πέσει φως σε τέτοιες υποθέσεις. Επίσης, τις περισσότερες φορές η δικαιοσύνη φτάνει στον μάρτυρα και όχι αυτός στη δικαιοσύνη.
Για να το ξεκαθαρίζουμε, δεν πρόκειται για ανώνυμους μάρτυρες, ούτε για κουκουλοφόρους. Είναι προστατευμένοι. Και δεν φορούν κουκούλα. Κρύβουν το πρόσωπό τους για ευνόητους λόγους…η ταυτότητα τους είναι γνωστή στις δικαστικές αρχές.
Από τους πολιτικούς που έπαιρναν μίζες, θα βγει η κουκούλα προστασίας του άρθρου 86 του Συντάγματος περί ευθύνης υπουργών;
http://www.enimerosi24.gr/