Eπειδή με αφορμή και την υπόθεση Novartis πολλά λέγονται και περισσότερα υπονοούνται σχετικά με...τον τρόπο λειτουργίας της ελληνικής Δικαιοσύνης, καλό θα ήταν να βάλουμε μερικά πράγματα στη θέση τους....
Είναι όλα καλά και άγια στο ελληνικό δικονομικό σύστημα; Ασφαλώς και όχι - εδώ και χρόνια. Και αν οι δανειστές έδιναν έστω και μια δεκάρα τσακιστή για πραγματικές μεταρρυθμίσεις στο ελληνικό κράτος (και όχι αυτές που απλά τους βολεύουν), θα είχαν αρχίσει την αναμόρφωση από το σύστημα απονομής δικαιοσύνης. Γιατί σε όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης πάσχει βαθιά και εν τέλει δυσκολεύεται να ανταποκριθεί στην αποστολή που του έχει ανατεθεί.
Ειδικά στα χρόνια των Μνημονίων οι Ελληνες δικαστικοί όλων των βαθμίδων υπέστησαν δραματικές περικοπές μισθών και συντάξεων, όπως άλλωστε και πολλές άλλες κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων.
Εχουν κάθε δίκιο να είναι οργισμένοι με την ελληνική Πολιτεία που δεν τους προστάτευσε επαρκώς από τις αδηφάγες διαθέσεις των δανειστών ώστε να μπορούν να ασκούν με αξιοπρέπεια το λειτούργημά τους. Οπως ακριβώς δεν προστάτευσε και άλλες ευαίσθητες κατηγορίες κρατικών υπαλλήλων, με πρώτο και κύριο παράδειγμα τις Ενοπλες Δυνάμεις. Σε αντίθεση όμως με τους στρατιωτικούς, αλλά και τους φρουρούς της τάξης που εξακολουθούν να κάνουν με τον ίδιο ζήλο τη δουλειά τους, το δικαστικό σώμα αποπνέει μια έντονη κόπωση και απογοήτευση, που επηρεάζει αρνητικά τους ήδη απελπιστικά αργούς ρυθμούς απονομής δικαιοσύνης.
Επιπλέον, εσχάτως, στελέχη των ανώτατων βαθμίδων της Δικαιοσύνης και συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι δικαστικών κλάδων έχουν εμπλακεί σε μία αχρείαστη εν πολλοίς διένεξη με τη σημερινή κυβέρνηση που προσλαμβάνει αντιπολιτευτικά χαρακτηριστικά, ανεπίτρεπτα για τον συγκεκριμένο θεσμό, που οφείλει να παραμένει ιδεολογικά απροκατάληπτος.
Στη συνείδηση του κόσμου η ηγεσία των δικαστών, προεξάρχοντος ασφαλώς του Συμβουλίου της Επικρατείας, υπερασπίζεται τα επαγγελματικά κεκτημένα της με άκρως συντεχνιακή νοοτροπία, ενώ, αντίθετα, άφησε να περάσουν χωρίς ενστάσεις μνημονιακά τερατουργήματα, στο απόλυτο όριο της αντισυνταγματικότητας, που θίγουν βάναυσα δικαιώματα άλλων κατηγοριών εργαζομένων και επαναφέρουν συνθήκες εργασιακού Μεσαίωνα.
Αυτή η αυστηρά συντεχνιακή αντίληψη του δικαστικού κλάδου, όπως εκφράστηκε στα χρόνια των Μνημονίων, έχει αφαιρέσει πολλούς «πόντους» από τον σεβασμό αλλά και την εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης στον θεσμό της Δικαιοσύνης που παλαιότερα μαζί με την Εκκλησία και τις Ενοπλες Δυνάμεις μονοπωλούσε τις πρώτες θέσεις. Η Δικαιοσύνη, όπως άλλωστε και η Εκκλησία, που δεν μπόρεσε να ορθώσει ανάστημα στη μνημονιακή λαίλαπα, έχει υποχωρήσει σημαντικά στις σχετικές μετρήσεις, αφήνοντας τα πρωτεία στον Στρατό και στα στελέχη του, που στη συνείδηση του κόσμου περιφρουρούν την εθνική άμυνα με αυταπάρνηση σε συνθήκες ακραίας οικονομικής κρίσης.
Το ανησυχητικό της υπόθεσης, ειδικά για το Συμβούλιο της Επικρατείας, είναι ότι στο πλαίσιο της εντεινόμενης κόντρας με την κυβέρνηση μεγάλο τμήμα της κοινής γνώμης εκτιμά πως κάποιοι μεγαλοδικαστές παίζουν παιχνίδια. Και στην προσπάθειά τους να υπονομεύσουν την κυβέρνηση, κλείνουν το μάτι στους ισχυρούς αντιπάλους της. Ακόμη και σε αυτούς που έχουν συνηθίσει να ασκούν επιχειρηματικές δραστηριότητες στο τζάμπα και εις βάρος του κοινωνικού συνόλου, όπως ορισμένοι «νταβατζήδες της ενημέρωσης».
Ο τρόπος με τον οποίο ακυρώθηκε ο νόμος Παππά για την αδειοδότηση των καναλιών εδραίωσε αυτή την εντύπωση αφού θεωρήθηκε προσχηματικός. Αντιστρόφως ανάλογα προσχηματική, όχι για την υπονόμευση, αλλά για την εξυπηρέτηση στόχων μιας άλλης κυβέρνησης, θεωρήθηκε και η διαδικασία που οδήγησε σε μαζικές προφυλακίσεις του ηγετικού πυρήνα και δεκάδων στελεχών της Χρυσής Αυγής. Τώρα έρχονται και κατηγορούν κάποιοι τη Δικαιοσύνη ότι έστησε μαζί με την κυβέρνηση την υπόθεση Novartis στο πλαίσιο διατεταγμένης υπηρεσίας για την εξόντωση των πολιτικών αντιπάλων του Τσίπρα. Φτάνουν μάλιστα να ισχυριστούν ότι εισαγγελείς υπαγόρευσαν το περιεχόμενο των καταθέσεων σε μάρτυρες!
Τελικά, τι ακριβώς συμβαίνει; Λοξοκοιτάει η τυφλή Θέμιδα δεξιά κι αριστερά; Εξυπηρετούν οι δικαστές πολιτικές επιδιώξεις; Υπαγορεύονται άνωθεν αποφάσεις;
Ενίοτε μπορεί να συμβαίνει και αυτό. Συχνότερα όμως στην κατεύθυνση της συγκάλυψης και όχι της αποκάλυψης. Είναι επομένως, αν όχι άδικο, εξαιρετικά πρόωρο να εκτοξεύονται μομφές εις βάρος «ανώνυμων» εισαγγελέων που παλεύουν να αναδείξουν κορυφαία σκάνδαλα διαφθοράς ως μάχιμοι λειτουργοί της Δικαιοσύνης. Γιατί αυτοί ελάχιστη σχέση έχουν με κάποιους διαχρονικούς και «επώνυμους», στρογγυλοκαθισμένους στα ανώτατα όργανα της Δικαιοσύνης, που οι κακές γλώσσες λένε ότι «παραγοντίζουν» σε πολιτικά γραφεία ή, ακόμη χειρότερα, σε βίλες και κότερα επιχειρηματιών…
Γιώργος Χαρβαλιάς, Πηγή: Δημοκρατία