Μητσοτάκη η ανάγκη συγχώρεσης και συμφιλίωσης με έναν καθ' ομολογίαν του εγκληματία; Ξέρεις Κώστα, εμείς στο σπίτι που μεγάλωσα, ένα απλό Ελληνικό σπίτι με αρχές και αξίες, τα μάθαμε αλλιώς. Μάθαμε ότι αυτός που στερεί τη ζωή συνανθρώπων του, οφείλει ο ίδιος να ζητήσει τη συγχώρεση της κοινωνίας. Δεν οφείλει η κοινωνία να συγχωρεί τους αμετανόητους, που αφαίρεσαν ανθρώπινες ζωές ή έκαναν και άλλα απεχθή εγκλήματα. Και αν πορφυρογέννητε Κώστα υμνείς αυτούς, γιατί διαμαρτύρεσαι για τον δολοφόνο του πατέρα σου, που δεν ζητά συγνώμη; Γιατί διαμαρτύρεσαι για τις άδειες που του παραχωρούνται από τη φυλακή; Καταλαβαίνω Κώστα ότι βλέπεις τον εαυτό σου στο μέλλον. Τον βλέπεις Δήμαρχο της Αθήνας, έπειτα Πρωθυπουργό. Γνωρίζεις την τέχνη της πολιτικής επικοινωνίας και θέλεις μέσω αυτής και της οικογενειοκρατίας που εκφράζεις να ικανοποιήσεις τις προσωπικές σου φιλοδοξίες, αλλά και τις φιλοδοξίες της μητέρας σου που δεν πραγματοποιήθηκαν. Λησμονείς όμως κάτι πολύ σημαντικό. Μπουχτίσαμε Κώστα από όλους εσάς. Ναί, όλους εσάς που είστε από τζάκι και θεωρείτε υποχρέωση των πολιτών να σας συντηρούν. Το μάθατε και το κάνετε πολύ καλά και εσύ και η ευρύτερη οικογένειά σου. Όμως τώρα τέρμα τα παραμύθια, με η χωρίς δράκο. Τα δεδομένα αλλάξανε και συνεχίζουν να αλλάζουν διαρκώς, γιατί ήρθε και θρονιάστηκε η κρίση. Αυτή η κρίση που η προέλευσή της έχει ονοματεπώνυμο, αλλά δυστυχώς για εσένα όχι το ονοματεπώνυμο των ανώνυμων καθημερινών αγωνιστών αυτής της χώρας. Έχει πολιτικό ονοματεπώνυμο, επιχειρηματικό ονοματεπώνυμο. Έχει το ονοματεπώνυμο της ψευτοελίτ αυτού του τόπου. Κώστα, είχαμε διαφορετική αφετηρία, αν και κοντα στην ηλικία. Πορευτήκαμε και διαφορετικά, αν και ψηφίζουμε το ίδιο. Τώρα είναι η ώρα να αποφασίσεις και να αποφασίσω ποιό δρόμο θα πάρεις και θα πάρω. Αν αποφασίσεις να ακολουθήσεις τον δρόμο μου, να ξέρεις είναι δύσκολος. Έχει δουλειά και αγωνία επιβίωσης για την οικογένειά μου. Είναι όμως ωραίος δρόμος, ωραία ανηφόρα. Και ξέρεις γιατί; Γιατί στο διάβα της αυτή η ανηφόρα σε κάνει δυνατό, δημιουργικό, άνθρωπο χρήσιμο. Αν αποφασίσω να πάρω το δρόμο σου δεν θα μπορέσω. Πως εγώ ένας κοινός θνητός να ζήσω ως πορφυρογέννητος της πολιτικής οικογενειοκρατίας; Δεν γίνεται Κώστα, όσο καλά και αν γνωρίζω και εγώ την επικοινωνία. Έμαθα όμως να επικοινωνώ την πολιτική και όχι να κάνω πολιτική της επικοινωνίας... Outsider