Του Θύμιου Λυμπερόπουλου
τεχνολογικής εξέλιξης. Έγιναν όπλα στα χέρια των ισχυρών (είτε αυτό λέγεται επίσημο κράτος , είτε πολυεθνικές εταιρίες) και χρησιμοποιήθηκαν όχι για να υπηρετήσουν τον άνθρωπο και να κάνουν την ζωή του πιο εύκολη, αλλά για να τον παρακολουθούν , να του στερούν την ατομική του ελευθερία και μέσα από δαιδαλώδεις διαδικασίες (λέγε με ψηφιακή οικονομία) να τον κάνουν μοναδικό υπόχρεο φορολογικών βαρών μιας χώρας, αφού συνήθως οι μεγάλες πολυεθνικές που συγκεντρώνουν δύναμη και πλούτο απαλλάσσονται με την δικαιολογία ότι καινοτομούν …
Θα περίμενε κανείς ότι ή ευρεία χρήση της τεχνολογίας θα έλυνε πολλά από τα προβλήματα των ανθρώπων, όπως η έλλειψη τροφής και νερού , όπως η προστασία του περιβάλλοντος και ότι θα διατίθενται σημαντικοί πόροι για αυτούς τους σκοπούς. Κάθε άλλο. Το βασίλειο των πολυεθνικών συγκεντρώνει πλούτο μόνο για λογαριασμό λίγων ανθρώπων.
Με την βοήθεια πολιτικών οργανισμών που κυβερνούν και επιβάλλουν προτάσεις άκρατου νεοφιλελευθερισμού καθιερώθηκε η παγκοσμιοποίηση ως δρόμος σωτηρίας για την οικονομία των χωρών και των ανθρώπων τους. Απάτη.
Οι νεοφιλελεύθερες προτάσεις που πήραν σάρκα και οστά μέσα από τον «δράκο» της διεθνοποίησης στοχεύουν μόνο στην συσσώρευση πλούτου και στην κατάλυση κάθε έννοιας κοινωνικής δικαιοσύνης .Αν και ο παγκόσμιος πλούτος υπερτριπλασιάστηκε τις τελευταίες δεκαετίες εντούτοις το 80% του παγκόσμιου πληθυσμού της γης ζει με ένα δολάριο την ημέρα. Σύμφωνα με στοιχεία του business insider , 9 μόλις άνθρωποι έχουν συνολική περιουσία 674 δις δολάρια και στην πλειοψηφία τους ασχολούνται με τις νέες τεχνολογίες και το ηλεκτρονικό εμπόριο. Τυχαίο;
Η τεράστια άνοδος της ψηφιακής οικονομίας συνέπεσε χρονικά με μία από τις μεγαλύτερες οικονομικές κρίσεις που έζησε η ανθρωπότητα. Λαοί όπως οι Έλληνες φτωχοποιήθηκαν και εξακολουθούν να ζουν σε συνθήκες που παραπέμπουν στα πρώτα χρόνια μετά τον πόλεμο. Υψηλό ποσοστό ανεργίας, χρεοκοπημένα νοικοκυριά, μετανάστευση, χαμηλή αγοραστική δύναμη, υπερφορολόγηση.
Διανύοντας τον 8ο χρόνο της πρωτοφανούς οικονομικής ύφεσης στη χώρα μας, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η οικονομική καταστροφή που μπορεί να επιφέρει μια κυβέρνηση νεοφιλελεύθερης αντίληψης είναι τέτοια που σημαδεύει τις ζωές των πολιτών για δεκαετίες. Η Ελλάδα παραμένει δέσμια των παγκόσμιων οικονομικών συμφερόντων από τους όρους που προβλέπονται στο πρώτο μνημόνιο.
Η συνέχεια ήταν εξίσου καταστροφική , αφού παρά τις εξαγγελίες του Ζαππείου, η Νέα Δημοκρατία όχι μόνο δεν προστάτεψε την Ελληνική κοινωνία αλλά την εξόντωσε με συνοπτικές διαδικασίες. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις αυτές που αποτελούσαν την βάση της Ελληνικής οικονομίας αναγκάστηκαν να βάλουν λουκέτο. Στην θέση τους η Νέα Δημοκρατία καλωσόρισε πολυεθνικές τύπου «UBER» που διαφημίζοντας την καινοτομία και το δήθεν εκσυγχρονιστικό τους πρόσωπο , άρπαζαν εθνικό πλούτο, αφήνοντας το βάρος της φορολογίας σε αυτούς που αδυνατούσαν να πληρώσουν (εργαζόμενοι , συνταξιούχοι, αυτοαπασχολούμενοι, μικροεπιχειρήσεις) επειδή είχαν απολέσει όχι μόνο τις οικονομίες τους αλλά ακόμα και την εργασία τους.
Θα μπορούσε κάποιος να με κατηγορήσει ότι φοβάμαι την καινοτομία , φοβάμαι την εξέλιξη της τεχνολογίας, επειδή αυτό έχει αντίκτυπο στην δουλειά μου. Όχι.
Φοβάμαι μόνο, ότι αλλοιώνει τον άνθρωπο και τις αξίες του. Φοβάμαι για την κατάργηση της κοινωνικής δικαιοσύνης , φοβάμαι για τον αφανισμό της πραγματικής οικονομίας , φοβάμαι για την καταπάτηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας . Όλοι αυτοί οι φόβοι είναι το ιδεολογικό μανιφέστο της ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας (από το 2010 και μετά)που δεν έκρυψε ποτέ, ότι η καρτελοποίηση των αγορών και η διάδοση της οικονομίας των πολυεθνικών είναι προτεραιότητα και βασική επιδίωξη της.
- Πως μπορεί αυτός ο πολιτικός οργανισμός να βρει υποστηρικτές μέσα σε ένα φτωxοποιημένο περιβάλλον που εκείνος (μαζί με το ΠΑΣΟΚ) δημιούργησε;
- Πως μπορεί αυτή η παράταξη να κερδίσει την εμπιστοσύνη των ανέργων (ένας στους τρεις Έλληνες) όταν εκείνη έχει την μεγαλύτερη ευθύνη γι’ αυτό ;
- Πως μπορεί να δώσει όραμα στον Ελληνικό λαό όταν αδιαφορεί για τις ανάγκες του αλλά ταυτόχρονα αναλαμβάνει τον ρόλο του προστάτη και του εκπροσώπου κάθε επιχειρηματία ;
Στο πρόσφατο νομοσχέδιο για τις διαμεσολαβητικές εφαρμογές στις υπηρεσίες μεταφορών - και ενώ η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όχι μόνο το ψήφισε αλλά απέδειξε και την χρησιμότητά του- η στάση που υιοθέτησε η κολεγιακή ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας (συνεπικουρούμενη από τον κ. Μανιάτη του ΠΑΣΟΚ) είναι ενδεικτική της ιδεολογικής αποσύνθεσης που υπέστη η ιστορική παράταξη της Νέας Δημοκρατίας. Χωρίς ίχνος ντροπής καταψήφισαν ένα νομοσχέδιο που αποτρέπει την φοροδιαφυγή των πολυεθνικών και την μεταφορά χρημάτων σε φορολογικούς παραδείσους. Αν αυτό δεν είναι αντεθνική πολιτική, τότε τι είναι; Αιδώς Αργείοι !!!
Ο νόμος της σιωπής (για την μετάλλαξη της παράταξης), στον οποίο υπακούουν τυφλά πλέον ακόμη και ιστορικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, αποτελεί απόδειξη, ότι στην Πειραιώς, η ελευθερία έκφρασης και η δημοκρατία κλειδώθηκαν στο συρτάρι, για να μην αλλοιωθεί η κουλτούρα του άκρατου νεοφιλελευθερισμού και να εφαρμοστεί επακριβώς όπως ορίζει η Σχολή του Σικάγο.
Αυτοί οι άνθρωποι ζητάνε την ψήφο μας…
Σε αυτούς τους ανθρώπους μπορούμε να εμπιστευτούμε την τύχη της χώρας μας;