Μόλις 21 (!) υποθέσεις από τις 25.000 για τις οποίες υποβλήθηκαν αιτήσεις έχουν φθάσει σε τελική ρύθμιση από τον περασμένο Αύγουστο
Από τον
Βασίλη Παπακωνσταντόπουλο..
Βασίλη Παπακωνσταντόπουλο..
O εξωδικαστικός μηχανισμός αποτελεί ένα εργαλείο που περίμεναν πώς και πώς χιλιάδες επιχειρήσεις, προκειμένου να ρυθμίσουν τις οφειλές τους και να καταφέρουν να επιβιώσουν. Παρά το μεγάλο ενδιαφέρον, όμως, τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα του θεσμού χαρακτηρίζονται απογοητευτικά. Από τον περασμένο Αύγουστο, που άρχισε να λειτουργεί η πλατφόρμα για την υποβολή αιτήσεων, περισσότερες από 25.000 επιχειρήσεις ξεκίνησαν τη διαδικασία του εξωδικαστικού συμβιβασμού.
Ξέρετε πόσες εξ αυτών κατάφεραν να φθάσουν σε τελική ρύθμιση; Μόλις 21! Το πρόβλημα δεν εντοπίζεται τόσο στη λειτουργία της πλατφόρμας όσο στο πλήθος των δικαιολογητικών που πρέπει να κατατεθούν από πλευράς των αιτούντων. Ανασταλτικό παράγοντα αποτελεί και ο όρος της μιας κερδοφόρας χρήσης τα τελευταία τρία χρόνια, ενώ η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων δεν ανεβάζει στοιχεία στην πλατφόρμα, ως όφειλε, με αποτέλεσμα πολλές επιχειρήσεις να μην μπορούν να ολοκληρώσουν την κατάθεση του φακέλου. Παράλληλα, πολλές υποθέσεις σέρνονται για μήνες λόγω της διστακτικότητας των πιστωτών -κυρίως των τραπεζών- να ανάψουν το πράσινο φως για τη ρύθμιση των χρεών.
Χιλιάδες υποθέσεις που έχουν ενταχθεί στη διαδικασία και εκκρεμούν ναι μεν δεν απορρίπτονται, αλλά καθυστερούν λόγω των μακροχρόνιων διαπραγματεύσεων μεταξύ των υπερχρεωμένων επιχειρηματιών και των πιστωτών τους. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι οι τράπεζες κωλυσιεργούν σκόπιμα, με στόχο να αποθαρρύνουν τις επιχειρήσεις να προσφύγουν στον εξωδικαστικό συμβιβασμό και να τις κατευθύνουν σε απευθείας συνεννοήσεις μαζί τους.
Παρά το γεγονός ότι η ηλεκτρονική πλατφόρμα που έχει στηθεί από την Ειδική Γραμματεία Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους λειτουργεί υποδειγματικά, η διαδικασία υπαγωγής στον εξωδικαστικό μηχανισμό αποδεικνύεται στην πράξη ιδιαίτερα χρονοβόρα, καθώς μπορεί να φθάσει και τους 10 μήνες! Από τις 21 αιτήσεις που έφθασαν έως το τέλος του δρόμου, οι 15 αφορούν χρέη προς το Δημόσιο (Εφορία, ασφαλιστικά ταμεία) και μόνο οι δύο σε τράπεζες. Ολες οι ολοκληρωμένες υποθέσεις αφορούν περιπτώσεις όπου ένας πιστωτής είχε πάνω από το 85% των οφειλών και διεκπεραιώθηκαν με διμερείς διαπραγματεύσεις, ενώ μόνο μία ρύθμιση έχει ολοκληρωθεί με πολυμερή διαπραγμάτευση περισσότερων του ενός πιστωτών, μέσω του συντονιστή, όπως προβλέπει η διαδικασία του εξωδικαστικού. Δεν αφορούσε, μάλιστα, τράπεζες, αλλά διαφορετικούς πιστωτές του δημόσιου τομέα.
Ξέρετε πόσες εξ αυτών κατάφεραν να φθάσουν σε τελική ρύθμιση; Μόλις 21! Το πρόβλημα δεν εντοπίζεται τόσο στη λειτουργία της πλατφόρμας όσο στο πλήθος των δικαιολογητικών που πρέπει να κατατεθούν από πλευράς των αιτούντων. Ανασταλτικό παράγοντα αποτελεί και ο όρος της μιας κερδοφόρας χρήσης τα τελευταία τρία χρόνια, ενώ η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων δεν ανεβάζει στοιχεία στην πλατφόρμα, ως όφειλε, με αποτέλεσμα πολλές επιχειρήσεις να μην μπορούν να ολοκληρώσουν την κατάθεση του φακέλου. Παράλληλα, πολλές υποθέσεις σέρνονται για μήνες λόγω της διστακτικότητας των πιστωτών -κυρίως των τραπεζών- να ανάψουν το πράσινο φως για τη ρύθμιση των χρεών.
Χιλιάδες υποθέσεις που έχουν ενταχθεί στη διαδικασία και εκκρεμούν ναι μεν δεν απορρίπτονται, αλλά καθυστερούν λόγω των μακροχρόνιων διαπραγματεύσεων μεταξύ των υπερχρεωμένων επιχειρηματιών και των πιστωτών τους. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι οι τράπεζες κωλυσιεργούν σκόπιμα, με στόχο να αποθαρρύνουν τις επιχειρήσεις να προσφύγουν στον εξωδικαστικό συμβιβασμό και να τις κατευθύνουν σε απευθείας συνεννοήσεις μαζί τους.
Παρά το γεγονός ότι η ηλεκτρονική πλατφόρμα που έχει στηθεί από την Ειδική Γραμματεία Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους λειτουργεί υποδειγματικά, η διαδικασία υπαγωγής στον εξωδικαστικό μηχανισμό αποδεικνύεται στην πράξη ιδιαίτερα χρονοβόρα, καθώς μπορεί να φθάσει και τους 10 μήνες! Από τις 21 αιτήσεις που έφθασαν έως το τέλος του δρόμου, οι 15 αφορούν χρέη προς το Δημόσιο (Εφορία, ασφαλιστικά ταμεία) και μόνο οι δύο σε τράπεζες. Ολες οι ολοκληρωμένες υποθέσεις αφορούν περιπτώσεις όπου ένας πιστωτής είχε πάνω από το 85% των οφειλών και διεκπεραιώθηκαν με διμερείς διαπραγματεύσεις, ενώ μόνο μία ρύθμιση έχει ολοκληρωθεί με πολυμερή διαπραγμάτευση περισσότερων του ενός πιστωτών, μέσω του συντονιστή, όπως προβλέπει η διαδικασία του εξωδικαστικού. Δεν αφορούσε, μάλιστα, τράπεζες, αλλά διαφορετικούς πιστωτές του δημόσιου τομέα.
Τα βασικά προβλήματα
Είναι, λοιπόν, σαφές ότι η πορεία της ρύθμισης δεν έχει την παραμικρή σχέση με τις εκτιμήσεις που υπήρχαν πριν από το ξεκίνημα ούτε με τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος. Θυμίζουμε ότι η προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης εκτιμούσε ότι μπορούσαν να κάνουν χρήση του εξωδικαστικού μηχανισμού περισσότερες από 400.000 επιχειρήσεις. Σύμφωνα με φορείς και επιμελητήρια, οι προϋποθέσεις υπαγωγής κρίνονται ιδιαίτερα αυστηρές, με συνέπεια χιλιάδες επιχειρήσεις, που επιθυμούν να κάνουν χρήση του εξωδικαστικού μηχανισμού για να παραμείνουν ή να καταστούν βιώσιμες, να μένουν εκτός ρύθμισης.
Οι βασικές δυσλειτουργίες του μηχανισμού έγκεινται στο πλήθος των δικαιολογητικών που πρέπει να κατατεθούν από πλευράς των αιτούντων τη ρύθμιση, αλλά και στον υποχρεωτικό όρο της μιας κερδοφόρας χρήσης τα τελευταία τρία χρόνια. Είναι χαρακτηριστικό ότι απαιτούνται 25 δικαιολογητικά, ορισμένα από τα οποία θα μπορούσαν να αναζητηθούν και να υποβληθούν αυτόματα, χωρίς την εμπλοκή του αιτούντος. Το σύστημα, για παράδειγμα, έχει φορτωμένες τις οφειλές κάθε επιχείρησης τόσο προς το Δημόσιο όσο και προς τις τράπεζες, αλλά αυτό δεν απαλλάσσει τους ενδιαφερομένους από την υποχρέωση να υποβάλλουν σχετικές βεβαιώσεις από τους αρμόδιους φορείς. Αποτέλεσμα είναι να βαλτώνουν οι αιτήσεις και να αποτρέπονται επιχειρηματίες και ελεύθεροι επαγγελματίες που θα μπορούσαν να ενταχθούν στον εξωδικαστικό μηχανισμό.
Είναι, λοιπόν, σαφές ότι η πορεία της ρύθμισης δεν έχει την παραμικρή σχέση με τις εκτιμήσεις που υπήρχαν πριν από το ξεκίνημα ούτε με τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος. Θυμίζουμε ότι η προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης εκτιμούσε ότι μπορούσαν να κάνουν χρήση του εξωδικαστικού μηχανισμού περισσότερες από 400.000 επιχειρήσεις. Σύμφωνα με φορείς και επιμελητήρια, οι προϋποθέσεις υπαγωγής κρίνονται ιδιαίτερα αυστηρές, με συνέπεια χιλιάδες επιχειρήσεις, που επιθυμούν να κάνουν χρήση του εξωδικαστικού μηχανισμού για να παραμείνουν ή να καταστούν βιώσιμες, να μένουν εκτός ρύθμισης.
Οι βασικές δυσλειτουργίες του μηχανισμού έγκεινται στο πλήθος των δικαιολογητικών που πρέπει να κατατεθούν από πλευράς των αιτούντων τη ρύθμιση, αλλά και στον υποχρεωτικό όρο της μιας κερδοφόρας χρήσης τα τελευταία τρία χρόνια. Είναι χαρακτηριστικό ότι απαιτούνται 25 δικαιολογητικά, ορισμένα από τα οποία θα μπορούσαν να αναζητηθούν και να υποβληθούν αυτόματα, χωρίς την εμπλοκή του αιτούντος. Το σύστημα, για παράδειγμα, έχει φορτωμένες τις οφειλές κάθε επιχείρησης τόσο προς το Δημόσιο όσο και προς τις τράπεζες, αλλά αυτό δεν απαλλάσσει τους ενδιαφερομένους από την υποχρέωση να υποβάλλουν σχετικές βεβαιώσεις από τους αρμόδιους φορείς. Αποτέλεσμα είναι να βαλτώνουν οι αιτήσεις και να αποτρέπονται επιχειρηματίες και ελεύθεροι επαγγελματίες που θα μπορούσαν να ενταχθούν στον εξωδικαστικό μηχανισμό.
Οι μεγάλες καθυστερήσεις από τους πιστωτές και τα λάθη του «Τειρεσία»
Οταν υποβληθεί η ολοκληρωμένη αίτηση, η ΕΓΔΙΧ τη διεκπεραιώνει μέσα σε διάστημα 10-15 ημερών και την αποστέλλει στους πιστωτές. Εκεί οι περισσότερες υποθέσεις σκαλώνουν, καθώς οι πιστωτές ζητάνε περισσότερα στοιχεία και αφήνουν τις προθεσμίες να εξαντλούνται. Θεωρητικά ο υποχρεωτικός χρόνος ολοκλήρωσης κάθε υπόθεσης είναι 80 ημέρες, αλλά στην πράξη ο νόμος αφήνει περιθώριο να φτάσει έως και τους 10 μήνες. Αν σκεφθεί κανείς ότι οκτώ μήνες μετά την έναρξη λειτουργίας της πλατφόρμας έχουν ολοκληρωθεί επιτυχώς μόλις 21 αιτήσεις, κατανοεί ότι οι πιστωτές εξαντλούν τα περιθώρια. Παράλληλα, παρατηρούνται πολλά λάθη ενημέρωσης από τον «Τειρεσία» για το ύψος των οφειλών προς τις τράπεζες, αλλά και από την ΑΑΔΕ για εκκρεμείς οφειλές σε Ταμεία (π.χ. ΟΑΕΕ).
Για παράδειγμα, σε περιπτώσεις όπου υπάρχει εμπράγματη εξασφάλιση για κάποια οφειλή, η αξία πάνω στην οποία υπολογίζεται η εξασφάλιση της τράπεζας είναι σχεδόν πάντα προ κρίσης. Αυτό έχει ως άμεση συνέπεια την ενδεχόμενη απόρριψη της πρόσκλησης σε συμμετοχή μιας πιστώτριας τράπεζας, αν το πλάνο αποπληρωμής που υποβάλει ο οφειλέτης υπολογίζεται πάνω στις σημερινές εμπορικές αξίες των εξασφαλίσεων. Επίσης, στην πλατφόρμα υπάρχουν οφειλές προς το Δημόσιο οι οποίες δεν έχουν μία ταυτότητα οφειλής, οπότε προκύπτει πρόβλημα ορθής συμπλήρωσης για τέτοιου είδους οφειλές. Αποτελεί, λοιπόν, καθολικό αίτημα προς το υπουργείο Οικονομίας να προχωρήσει σε βελτιωτικές παρεμβάσεις που θα ανοίξουν τον δρόμο του εξωδικαστικού για πολύ περισσότερες επιχειρήσεις...
Για παράδειγμα, σε περιπτώσεις όπου υπάρχει εμπράγματη εξασφάλιση για κάποια οφειλή, η αξία πάνω στην οποία υπολογίζεται η εξασφάλιση της τράπεζας είναι σχεδόν πάντα προ κρίσης. Αυτό έχει ως άμεση συνέπεια την ενδεχόμενη απόρριψη της πρόσκλησης σε συμμετοχή μιας πιστώτριας τράπεζας, αν το πλάνο αποπληρωμής που υποβάλει ο οφειλέτης υπολογίζεται πάνω στις σημερινές εμπορικές αξίες των εξασφαλίσεων. Επίσης, στην πλατφόρμα υπάρχουν οφειλές προς το Δημόσιο οι οποίες δεν έχουν μία ταυτότητα οφειλής, οπότε προκύπτει πρόβλημα ορθής συμπλήρωσης για τέτοιου είδους οφειλές. Αποτελεί, λοιπόν, καθολικό αίτημα προς το υπουργείο Οικονομίας να προχωρήσει σε βελτιωτικές παρεμβάσεις που θα ανοίξουν τον δρόμο του εξωδικαστικού για πολύ περισσότερες επιχειρήσεις...
http://www.dimokratianews.gr