Η ιταλική πρεσβεία στο Βερολίνο κατ'εντολή της νέα ιταλικής κυβέρνησης απάντησε όπως θα έπρεπε ..
να είχε απαντήσει κάποτε η Αθήνα στα εμετικά κατευθυνόμενα άρθρα του γερμανικού Τύπου κατά της Ελλάδας του περιοδικού Spiegel, το οποίο καταστροφολογούσε και χαρακτήριζε «λαϊκιστές»ης τα κόμματα της ιταλικής δεξιάς και των «5 Αστέρων» που απειλούν την «ενότητα της ευρωζώνης».
«Το άρθρο του Spiegel ασκεί κριτική σε έναν ολόκληρο λαό, και αυτό μας αφήνει με μια κάκιστη γεύση», γράφει ο Ιταλός πρέσβης στην Γερμανία Πιέτρο Μπενάσσι. «Η πολιτική διαλεκτική ανήκει στην ελευθεροτυπία και στην δημοκρατική αντιπαράθεση», λέει ο διπλωμάτης.
Και με αναφορά, πάντα, στο εν λόγω άρθρο που χαρακτήρισε τους Ιταλούς χειρότερους από τους επαίτες, καταλήγει ότι στην περίπτωση αυτή «πρόκειται για έναν επικίνδυνο δρόμο για την διαλεκτική σε όλη την Ευρώπη».
Το συγκεκριμένο άρθρο στιγμάτισε και ο γραμματέας της Λέγκα Ματτέο Σαλβίνι.
Είναι η πρώτη κρίση στις ιταλογερμανικές σχέσεις μετά την ανάδειξη της νέας ιταλικής κυβέρνησης, με πατριωτική σύνθεση. Είναι η πρώτη εθνοκεντρική κυβέρνησης μετά τα πιόνια του Βερολίνου, στιλ Μόντι και τον απίθανο Μ.Ρέντσι που τον έκαναν από δήμαρχο, πρωθυπουργό για να διευκολύνει τον σχεδιασμό των Βρυξελλών.
Tι έλεγε το άρθρο:
«Η επίθεση από τη Ρώμη κατά της ενότητας της Ευρώπη είναι θρασύτερη και πιο επικίνδυνη. Είναι πιο επικίνδυνη, γιατί η Ιταλία, σε αντίθεση με την πολύ μικρότερη Ελλάδα, θα μπορούσε να στηριχθεί το πολύ για ένα-δύο χρόνια από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό διάσωσης».
Και τονίζει: «Στη συνέχεια το ευρώ θα κυλούσε αναπόφευκτα σε μία κρίση, η οποία θα απειλούσε την ίδια την ύπαρξή του, συμπαρασύροντας στην άβυσσο τράπεζες και χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς σε όλον τον κόσμο. Αν η Ελλάδα ήταν ο εκρηκτικός μηχανισμός, η Ιταλία είναι η πυρηνική βόμβα».
Μάλιστα, το Spiegel ως «φωνή του Βερολίνου», έναν ρόλο που εκτέλεσε με ιδιαίτερη επιτυχία και στην ελληνική κρίση, μιλά για «ιταλικό θράσος»!
«Η καμπάνια της Ρώμης διακρίνεται από ιδιαίτερη θρασύτητα. Η Ελλάδα ήταν μια πτωχή χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Η οποία παρακάλεσε για βοήθεια σε ώρα ανάγκης. Αντιθέτως οι Ιταλοί διαθέτουν κατά μέσο όρο περισσότερα περιουσιακά στοιχεία από τους Γερμανούς.
Και είναι πολύ πλουσιότεροι από τους πολίτες της Λετονίας ή της Σλοβακίας. Οι οποίοι όμως καλούνται να επωμιστούν το βάρος μίας φορολογικής μεταρρύθμισης, που θα οφελούσε κυρίως τους πλουσιότερους Ιταλούς.
Εάν τελικά η νέα κυβέρνηση (της Ρώμης) περάσει αυτό που θέλει, θα καθιερώσει μία εξαιρετικά ύπουλη μορφή μεταφοράς πόρων στην Ευρώπη, από τους πιο φτωχούς στους πιο πλούσιους».