Τι λέει ο διαδηλωτής Αλ. Παπαγεωργόπουλος που έγινε πρωτοσέλιδο από τη «δημοκρατία»
Ρεπορτάζ
Ντόνια Κανιτσάκη
Ντόνια Κανιτσάκη
Ο νεαρός άντρας, τυλιγμένος με την ελληνική σημαία και έχοντας το μωρό του στην αγκαλιά, που έδωσε το «παρών» στο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία στην Αθήνα το περασμένο Σάββατο και έγινε πρωτοσέλιδο στη «δημοκρατία», στο φύλλο της Δευτέρας 18 Ιουνίου, συγκινώντας το πανελλήνιο, μιλά στην εφημερίδα και στέλνει μήνυμα σε όλους τους Ελληνες. «Δεν πρέπει να τα παρατήσουμε. Εγώ δεν θα τα παρατήσω. Το δίκιο για τη Μακεδονία είναι με το μέρος μας» λέει ο 34χρονος Αλέξανδρος Παπαγεωργόπουλος, που ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Οπως λέει, πήγε στο συλλαλητήριο μαζί με τη σύζυγό του Δήμητρα και την εννέα μηνών κόρη τους. «Διαφωνούμε, όπως η μεγάλη πλειονότητα του ελληνικού λαού, με τις κινήσεις της κυβέρνησης στο θέμα της Μακεδονίας. Πήραμε το μωρό μαζί, ελληνικές σημαίες και πήγαμε έξω από τη Βουλή ειρηνικά για να διαδηλώσουμε αυτή την αντίθεσή μας» εξηγεί.
Προσθέτει ότι έφτασαν στην πλατεία Συντάγματος γύρω στις 04.30 το μεσημέρι του Σαββάτου.
«Ολα ήταν ήρεμα. Η πλατεία είχε οικογένειες, παιδιά, ηλικιωμένους. Σύντομα, όμως, τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν. Οι άντρες των ΜΑΤ άρχισαν να πλησιάζουν τον κόσμο, χωρίς να προκληθούν. Εμείς βρισκόμασταν κοντά στο Μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη. Επειδή είχαμε μαζί τη μικρή, απομακρυνθήκαμε πριν αρχίσουν τα επεισόδια. Και από μακριά είδαμε στη συνέχεια ότι έπεφταν χειροβομβίδες κρότου - λάμψης και μυρίσαμε τα χημικά» περιγράφει.
Θυμάται ότι στο μεγάλο συλλαλητήριο, στις αρχές της δεκαετίας του '90, ήθελε να πάει, αλλά... τον άφησαν στο σπίτι επειδή ήταν μικρός. Ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο πήρε μαζί την κόρη του. «Η αλήθεια είναι ότι μας γκρίνιαξαν λίγο οι δικοί μας, όταν έμαθαν ότι πήραμε μαζί το μωρό. Ομως, εμείς δεν το μετανιώσαμε καθόλου. Κι αν διοργανωθεί νέα κινητοποίηση, θα είμαστε και πάλι εκεί. Οι Ελληνες, διαχρονικά, έχουν αποδείξει ότι αντέχουν. Μπορεί να πέφτουν για λίγο, όμως σηκώνονται και πάλι ψηλά. Κι αυτή τη φορά έτσι θα γίνει. Μπορεί να φαίνεται ότι μας τυλίγει το μαύρο σκοτάδι, όμως πιστεύω μέσα από την καρδιά μου ότι στο τέλος θα τα καταφέρουμε» καταλήγει ο κ. Παπαγεωργόπουλος.
Οπως λέει, πήγε στο συλλαλητήριο μαζί με τη σύζυγό του Δήμητρα και την εννέα μηνών κόρη τους. «Διαφωνούμε, όπως η μεγάλη πλειονότητα του ελληνικού λαού, με τις κινήσεις της κυβέρνησης στο θέμα της Μακεδονίας. Πήραμε το μωρό μαζί, ελληνικές σημαίες και πήγαμε έξω από τη Βουλή ειρηνικά για να διαδηλώσουμε αυτή την αντίθεσή μας» εξηγεί.
Προσθέτει ότι έφτασαν στην πλατεία Συντάγματος γύρω στις 04.30 το μεσημέρι του Σαββάτου.
«Ολα ήταν ήρεμα. Η πλατεία είχε οικογένειες, παιδιά, ηλικιωμένους. Σύντομα, όμως, τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν. Οι άντρες των ΜΑΤ άρχισαν να πλησιάζουν τον κόσμο, χωρίς να προκληθούν. Εμείς βρισκόμασταν κοντά στο Μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη. Επειδή είχαμε μαζί τη μικρή, απομακρυνθήκαμε πριν αρχίσουν τα επεισόδια. Και από μακριά είδαμε στη συνέχεια ότι έπεφταν χειροβομβίδες κρότου - λάμψης και μυρίσαμε τα χημικά» περιγράφει.
Θυμάται ότι στο μεγάλο συλλαλητήριο, στις αρχές της δεκαετίας του '90, ήθελε να πάει, αλλά... τον άφησαν στο σπίτι επειδή ήταν μικρός. Ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο πήρε μαζί την κόρη του. «Η αλήθεια είναι ότι μας γκρίνιαξαν λίγο οι δικοί μας, όταν έμαθαν ότι πήραμε μαζί το μωρό. Ομως, εμείς δεν το μετανιώσαμε καθόλου. Κι αν διοργανωθεί νέα κινητοποίηση, θα είμαστε και πάλι εκεί. Οι Ελληνες, διαχρονικά, έχουν αποδείξει ότι αντέχουν. Μπορεί να πέφτουν για λίγο, όμως σηκώνονται και πάλι ψηλά. Κι αυτή τη φορά έτσι θα γίνει. Μπορεί να φαίνεται ότι μας τυλίγει το μαύρο σκοτάδι, όμως πιστεύω μέσα από την καρδιά μου ότι στο τέλος θα τα καταφέρουμε» καταλήγει ο κ. Παπαγεωργόπουλος.
δημοκρατια