Έρχομαι πάλι, δυστυχώς, να γράψω για την έλλειψη ευθύνης και από δημότες, κατοίκους αλλά και των υπευθύνων του Δήμου. Ο λόγος για το ..Βραχάτι, την παραλία, όσο μπορεί κανείς να τη δει βέβαια, όσο κινείται πάνω στο παραλιακό δρόμο, αφού είναι “απαγορευμένη” για τους κατοίκους που βρίσκονται πάνω από αυτόν. Για την ακρίβεια αναφέρομαι για τη μια άκρη της (προς το Βέλο), που είναι, χρόνια τώρα, παρατημένη στο έλεος του Θεού και των μικροσυμφερόντων των κατοίκων της περιοχής, μόνιμων ή όχι και των τοπικών αρχόντων.
Παλιότερα είχα γράψει στο blog (εδώ: Επικίνδυνη αδιαφορία της αυτοδιοίκησης στο Βραχάτι Κορινθίας ) για την έλλειψη καθαριότητας, για προχειρότητες και για εγκατάλειψη. Ειδικά από τον Δήμο, αλλά και από τους κατοίκους. Αυτά όμως ήταν το 2010, δηλ. 8 χρόνια πριν. Επίσης υπήρχε και κάποιο άρθρο εδώ: Σε απόγνωση οι κάτοικοι στο Βραχάτι (στο zougla.gr) για να αντιληφθείτε το μέγεθος της αδιαφορίας και θράσους σχετικά με τη φασαρία από νυχτερινά κέντρα μέσα σε οικισμό. Το μόνο που άλλαξε από τότε είναι ότι τα νυχτερινά κέντρα μειώθηκαν και ηρέμησε λίγο η ζωή μας. Προφανώς άλλαξε και ο τρόπος διασκέδασης από τη δεκαετία του ‘90, 2000 οπότε ήταν και φυσική κατά μια έννοια κατάληξη.
Κάθε χρόνο αναγκαζόμαστε να ζητάμε τη βοήθεια του Δήμου σχετικά με τα αυτονόητα. Δυστυχώς. Αυτονόητα δεν είναι όμως για όλους. Τι εννοώ.
Αναφέρομαι σε δυο βασικά, αλλά και απλά (στην επίλυσή τους) προβλήματα που έχουμε εδώ και χρόνια.
Το ένα είναι τα σκουπίδια και το άλλο τα εγκαταλελειμμένα οικόπεδα, παλιά κτίσματα (πλίνθινα σπίτια και πρώην κοτέτσια με τσιμεντόλιθους και σκεπές τσίγκινες ή ελενίτ), κτήματα που είναι ακαθάριστα με ξερά χόρτα, ξύλα, σκουπίδια, καλαμιές τα οποία κάνουν την πιθανότητα πυρκαγιάς πολύ μεγάλη. Επίσης είναι φωλιά φιδιών και ποντικών που κάνουν τον κίνδυνο για τους κατοίκους των διπλανών σπιτιών μεγάλο επίσης.
Αναφορικά με τα σκουπίδια δεν υπάρχει κανένας κάδος σκουπιδιών σε ολόκληρο δρόμο (Αλεξανδρουπόλεως) τη στιγμή που έχουν γίνει τόσα σπίτια τα τελευταία χρόνια. Αυτό που βλέπει κανείς είναι πεταμένα σκουπίδια, παλιά στρώματα, σακούλες σκουπιδιών, ακόμα και μπάζα. Όσες φορές ζητήσαμε να μας φέρουν κάδο, μας είπαν να τα πηγαίνουμε στη Μυκόνου που είναι μακριά. Βέβαια η μόνιμη δικαιολογία, που δεν μπορεί να θεωρηθεί δικαιολογία όταν πρόκειται για την υγεία των δημοτών, είναι ότι η οδός Αλεξανδρουπόλεως είναι ο “συνοριακός” δρόμος μεταξύ Βραχατίου και Κοκκωνίου, αλλά πλέον ενώθηκαν οι δήμοι. Η συλλογή των σκουπιδιών μας είπαν ότι γίνεται Δευτέρα-Τετάρτη-Παρασκευή. Πολλές φορές αυτό δεν τηρείται με αποτέλεσμα τα σκουπίδια να είναι πεταμένα εδώ κι εκεί στο δρόμο, αφού δεν υπάρχει κάδος και το απορριμματοφόρο δεν έχει περάσει την καθορισμένη ημέρα. Ας συνεννοηθούν επιτέλους οι τοπικές αρχές για το καλό των δημοτών τους. Αυτός είναι και ο λόγος που εκλέχθηκαν.
Αναφορικά με τα εγκαταλελειμμένα χωράφια, σπίτια κλπ, αλλά και την πρόσβαση στην παραλία σας παραθέτω λίγες εικόνες από την Google. Αναζητήστε περισσότερες στο google maps – παραλία Βραχάτι (προς το Κοκκώνι)
Όπως βλέπετε και στην 1η εικόνα από το χάρτη google (λήψη 2011) υπάρχουν (ακόμα δυστυχώς και σήμερα είναι χειρότερα) χόρτα, δέντρα, καλάμια, φίδια, ποντίκια δίνοντας μια αίσθηση εγκατάλειψης της περιοχής. Πιο κάτω θα δείτε πάλι από χάρτη της google, λήψης 2011, μιας και δεν άλλαξε κάτι από τότε (ίσα-ίσα χειροτέρεψε αφού κανείς δεν ενδιαφέρθηκε) την εικόνα που υπάρχει.
Ας δούμε λίγο τις εικόνες, ξεκινώντας λίγο πριν τη βίλα του Μίκη Θεοδωράκη (μιας και έγινε συζήτηση από τον Δ. Μαύρο εδώ: https://tinyurl.com/y9y6wlom
Στον δρόμο λίγο πριν την βίλα βλέπουμε:
συνεχίζοντας …
(σήμερα 3/8/2018 είδα ταμπέλα με πωλητήριο για το χωράφι αυτό …. αναρωτιέμαι αν ακόμα και σήμερα μπορεί να χτίσει κανείς δίπλα στον αιγιαλό )
απέναντι από αυτό είναι:
και το κρυμμένο από τα δέντρα …. είναι παλιό σπίτι πλίνθινο που το έχουν “καταπιεί” τα χόρτα:
Αφού περάσουμε τη στενή στροφή ανάμεσα στη βίλα του Μίκη και της κόρης του θα (καταφέρουμε να) βγούμε στην “βραβευμένη”, όπως λέει ο Δήμος παραλία. Δείτε πόσο όμορφη είναι:
και λίγο πιο αριστερά:
Όπως βλέπετε δεν υπάρχει κανένας κάδος σκουπιδιών παρά μόνο ένας κάδος τοποθετημένος τα τελευταία χρόνια δεξιά από τη στενωπό από εθελοντή, ο οποίος και φροντίζει για τη συγκομιδή των σκουπιδιών, κάτι που είναι δουλειά του Δήμου.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά;
• Γιατί τα τελευταία 45 χρόνια που ζω εκεί όλα είναι ίδια … και απαράλλαχτα. Ούτε μια βελτίωση στη λεγόμενη ποιότητα ζωής μας. Ούτε καν ένας κάδος σκουπιδιών και να μη μιλήσουμε για κάδο ανακύκλωσης σε μια περιοχή που αναγκαζόμαστε να πίνουμε εμφιαλωμένα νερά μιας και το νερό του δικτύου ύδρευσης δεν είναι πόσιμο (πολλές φορές μάλιστα είναι και πολύ επικίνδυνο, αφού φέρνει και νερά από λύματα και βόθρους). Ο πλησιέστερος 1 (ένας) κάδος είναι σε μεγάλη απόσταση (στην οδό Μυκόνου) που εξυπηρετεί 10-δες σπίτια που είναι δίπλα του, ενώ ανακύκλωσης σε ακόμα μεγαλύτερη απόσταση, δίπλα σε μαγαζιά που είναι πάντα γεμάτοι. Οι ανάγκες αυξήθηκαν εδώ και πολλά χρόνια. Ο τουρισμός αλλά και οι μόνιμοι κάτοικοι αυξήθηκαν και η ζωή δεν είναι όπως πριν από 45 χρόνια που οι δρόμοι ακόμα ήταν χωματόδρομοι.
• Γιατί δεν θέλουμε να ερχόμαστε κάθε φορά σε αντιπαράθεση με όσους έχουν εγκαταλείψει τα οικόπεδά τους, παρακαλώντας τους να καθαρίσουν τα ξερά χόρτα και όταν αυτοί δεν το κάνουν να απευθυνόμαστε τελικά στις υπηρεσίες του Δήμου για να πράξουν το αυτονόητο. Πάλι όμως, όπως δείχνουν οι φωτογραφίες, δεν φαίνεται να πετυχαίνουμε το στόχο μας και οι κίνδυνοι να παραμένουν.
• Γιατί κάθε φορά η απάντηση από το Δήμο είναι ίδια: “Δεν έχουμε λεφτά για καθαριότητα”. Αλλά από την άλλη, λεφτά υπάρχουν για φωταγώγηση με πράσινο φως στους φοίνικες στην κεντρική παραλία ή να αλλάζει τον επόμενο χρόνο και η σπατάλη να φτάνει ακόμα και τις 200.000 € (σύμφωνα με παλιότερες ανακοινώσεις).
• Γιατί οι τοπικοί άρχοντες εκλέχθηκαν από μια κοινωνία, η οποία τους τίμησε με την εμπιστοσύνη της στις θέσεις όπου οφείλουν να εργάζονται για το καλό του τόπου για το όφελος των δημοτών και μόνο.
• Γιατί οι Δήμοι και οι πρώην κοινότητες ενώθηκαν, αλλά φαίνεται ότι ακόμα δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους για το δικό μας όφελος.
ΚΑΙ …
Γιατί από τη στενή στροφή που είναι ανάμεσα στη βίλα του Μίκη και της κόρης του μέχρι το σημείο που ο δρόμος ξαναπλησιάζει την παραλία από την άλλη μεριά, είναι πολλά μέτρα και ΔΕΝ υπάρχουν ελεύθεροι δίοδοι προς τη θάλασσα. Αλλά και όπου τυχόν υπάρχουν δίοδοι, είναι κλεισμένοι με μάντρες από τα σπίτια που είναι στον αιγιαλό. Η στενωπός που είδατε στις εικόνες, είναι δίπλα σε καλάμια και χρόνια ακαθάριστο οικόπεδο, οπότε δεν είναι ασφαλής δίοδος.
Αν συμβεί κάτι (πχ φωτιά) και χρειαστεί να τρέξουμε να σωθούμε προς την παραλία, θα υπάρξει πρόβλημα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος να θρηνήσουμε κι άλλα θύματα.
Ας μην συνεχίζουμε με την αδιαφορία μας να θέτουμε σε κίνδυνο την ασφάλεια και τη ζωή του διπλανού μας. Μπορεί τελικά να απειλήσει και τη δική μας.
Ή μήπως θα έρθουν οι μπουλντόζες κατόπιν εορτής και σύμφωνα με τις εξαγγελίες να γκρεμίσουν τις μάντρες από τα σπίτια που (και σήμερα) παίρνουν άδεια και χτίζουν δίπλα στον αιγιαλό (βλέπε το νεόδμητο στις φωτό) και κλείνουν την πρόσβαση στη θάλασσα;
Μάλλον όχι …
Ελπίζω να καταλάβατε τους λόγους που με ανάγκασαν να γράψω τα παραπάνω και τι ζητάω και να συμφωνείτε φυσικά στο ότι το να πράττουμε όλοι το αυτονόητο δεν είναι υπερβολή, αλλά αναγκαίο για το κοινό καλό.
Στη διάθεσή σας για διευκρινήσεις αλλά και για προτάσεις που θα βοηθήσουν στην ενεργοποίηση των υπευθύνων αλλά και των Δημοτών για το καλό όλων όσων ζούμε εδώ…
Θεωρώ ότι τα στοιχεία μου δεν έχουν καμιά σημασία μιας και ο σκοπός που τα έγραψα είναι για να κινητοποιηθούν για το κοινό καλό όσοι θεωρούν ότι “θίγονται”.
Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας.
meapopsi.wordpress.com