Πίσω από τη χερσόνησο της Χαλκιδικής φαίνεται ότι βρίσκουν βολική κάλυψη οι νομοί Θεσσαλονίκης και Πιερίας. Σύμφωνα με πηγή του υπουργείου Περιβάλλοντος, που μίλησε στην «Εφ.Συν.», «ο αριθμός των πιστοποιημένων αυθαιρέτων σε δάση και...
αιγιαλό, για τα οποία έχουν εκδοθεί πρωτόκολλα κατεδάφισης στους τρεις νομούς, είναι υπέρογκος...».
Σύμφωνα με την ίδια πηγή, «ο αριθμός των αυθαιρέτων προς κατεδάφιση στους τρεις νομούς είναι ίδιος με τους αριθμούς στην Αττική και ίσως τον υπερβαίνει, αλλά πρωταθλητής είναι ο νομός Χαλκιδικής». Οι υπηρεσίες του υπουργείου σε συνεργασία με τις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις συγκεντρώνουν αυτές τις μέρες τα στοιχεία και αναλυτικά θα δοθούν στη δημοσιότητα μέχρι την επόμενη εβδομάδα.
Ωστόσο οι υπολογισμοί που μπορούν να γίνουν με βάση τα στοιχεία που έχουν δημοσιοποιηθεί επισήμως μέχρι τώρα πραγματικά ζαλίζουν. Μόλις τον Δεκέμβριο του 2017 στην πολυσυζητημένη κατηγορία των «οικιστικών πυκνώσεων» (οικισμοί αυθαιρέτων μέσα σε δάση και δασικές εκτάσεις ή οικισμοί στους οποίους συχνά συνυπάρχουν νόμιμα και παράνομα κτίσματα) του ν. 4389/16, που τροποποίησε τη διαδικασία κατάρτισης δασικών χαρτών, τα στοιχεία έδειχναν ότι: οι οικιστικές πυκνώσεις στο 35% των δασικών χαρτών της χώρας καταλαμβάνουν 71.282 στρέμματα και η Χαλκιδική πρωτοπορούσε με 17.476 στρέμματα και ακολουθούσε η Θεσσαλονίκη με 14.498 στρέμματα.
Ωστόσο, για να γίνει κατανοητό πόσο δύσκολος είναι ο προσδιορισμός, εκείνη την περίοδο ο Δήμος Κασσάνδρας -ήταν ένας από τους δήμους που κωλυσιέργησαν συστηματικά- δεν είχε καταθέσει ακόμη δασικούς χάρτες. Αν στις «πυκνώσεις», όπου έχουν αναφορά και νόμιμα κτίσματα, υπάρχει αυτή η ασάφεια τι να περιμένει κανείς ότι συμβαίνει στον αιγιαλό.
Αναρχη δόμηση
Λιγότερο γνωστό παραμένει –οι Θεσσαλονικείς φυσικά γνωρίζουν πολύ καλά- ότι ο νομός Θεσσαλονίκης- και ειδικότερα το παραθαλάσσιο μέτωπο από το αεροδρόμιο της πόλης μέχρι τα όρια του νομού Χαλκιδικής –η περιοχή του Δήμου Θερμαϊκού δηλαδή- ήταν από τα πρώτα παραθεριστικά «φιλέτα» που οικοδομήθηκαν άναρχα και άγρια, οικοδόμηση που φρενάρισε απότομα με την έλευση της κρίσης.
Επιστρέφοντας στα μέχρι τώρα δημοσιευμένα στοιχεία και ειδικότερα, έναν χρόνο νωρίτερα (Αύγουστος 2017) βλέπουμε ότι ενώ ο συνολικός αριθμός των αυθαιρέτων που είχαν ξεκινήσει τη διαδικασία νομιμοποίησης σε ολόκληρη την χώρα είναι 1.019.410, στη μεν Θεσσαλονίκη δηλώνονταν 66.911 πολεοδομικές αυθαιρεσίες, ενώ στη Χαλκιδική μόλις 27.232 παρανομίες. Στις δηλώσεις για νομιμοποίηση που είχαν γίνει τότε η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας ακολουθούσε με 132.615 δηλώσεις την προπορευόμενη Αττική.
Παράλληλα θα πρέπει να δούμε ότι η μεγέθυνση των αυθαιρέτων πατούσε πάνω στη διαχρονική ολιγωρία, στο «κλείσιμο του ματιού» από πολιτικούς και τοπική αυτοδιοίκηση ή στην ανοιχτή ανοχή και επιβράβευση αυτής της δραστηριότητας. Σε όλα τούτα προσθέστε την αδυναμία των υπηρεσιών να επιβάλουν τη νομιμότητα ελλείψει προσωπικού και μέσων.
Τα στοιχεία του 2017 είναι εξόχως αποκαλυπτικά. Σε Χαλκιδική, Θεσσαλονίκη και Πιερία πέρυσι η Αποκεντρωμένη Διοίκηση κατεδάφισε συνολικά... 22 παράνομες κατασκευές. Σε αυτές τις ενέργειες συμπεριλαμβάνονται παράνομα τοιχία, προβλήτες (!), κιόσκια και μπιτς μπαρ. Εν ολίγοις το κράτος σε αυτούς τους νομούς ηττήθηκε κατά κράτος από την ιδιωτική αυθαιρεσία...
Η περίπτωση της κατεδάφισης των όμορων περιφράξεων δύο οικοπέδων για να ανοιχτεί δίοδος στη θάλασσα στην περιοχή Πολύχρονου και Χανιώτης, που αποκάλυψε η «Εφ.Συν.» και απασχόλησε στη συνέχεια το σύνολο του Τύπου, είναι χαρακτηριστική. Ας σημειώσουμε πάντως ότι η δίοδος άνοιξε και μάλιστα χαλικοστρώθηκε παρότι στον τελικό απολογισμό το εκκλησάκι που είχε φτιάξει ένας ιδιοκτήτης έμεινε... ανέγγιχτο, ενώ αντιθέτως τα δέντρα που βρισκόταν στην πορεία της διόδου κόπηκαν.
Ολιγωρία αρχών
Η περίπτωση αυτή πάντως δεν είναι η μοναδική περίπτωση στη Χαλκιδική. Οσοι την επισκέπτονται έχουν να διηγηθούν πολλά για τις ιδιωτικές αυθαιρεσίες και τις ολιγωρίες των αρχών. Εχει ήδη αναφερθεί ότι για την ανωτέρω υπόθεση οι κάτοικοι και επιχειρηματίες που διεκδίκησαν τη διάνοιξη χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια για να δουν τους κόπους τους να δικαιώνονται, αν και πολλοί είναι αυτοί που λένε ότι αν δεν είχε προηγηθεί η τραγωδία της Αττικής μπορεί να καθυστερούσαν κι άλλο.
Δεν χρειάζεται δα να επιστρατεύσει κάποιος ως συνήγορο τη φαντασία του: το δημοσιευμένο και αναρτημένο στο διαδίκτυο πόρισμα του Συνηγόρου του Πολίτη (2013) για δύο υποθέσεις αυθαίρετων περιφράξεων και τη συνεπαγόμενη αδυναμία πρόσβασης των πολιτών στον αιγιαλό είναι χαρακτηριστική.
Και μόνο το εισαγωγικό κείμενο αποτυπώνει τη γραφειοκρατική «τρέλα», δίνει τη διάσταση του κυκεώνα, στον οποίο έμπλεξαν οι διαμαρτυρόμενοι πολίτες κι ο Συνήγορος που προσπαθούσε να βγάλει άκρη για περισσότερα από πέντε χρόνια, προκειμένου να ανοιχτούν δύο δίοδοι σε διαφορετικά σημεία της Χαλκιδικής: «Ο Συνήγορος του Πολίτη εξέτασε αναφορές πολιτών με αίτημα την κατεδάφιση αυθαίρετων περιφράξεων, που είχαν ανεγερθεί από όμορους ιδιοκτήτες αγροτεμαχίων, οι οποίες εμπόδιζαν την πρόσβαση στην παράκτια ζώνη των Δήμων Ν. Προποντίδας και Κασσάνδρας στη Χαλκιδική. Στο πόρισμα επισημαίνεται η ανάγκη ιεράρχησης των κατεδαφίσεων αυθαίρετων κατασκευών, η ανάγκη να δοθεί προτεραιότητα σε περιπτώσεις, όπου υπάρχει καθυστέρηση για μεγάλο χρονικό διάστημα και η αδυναμία πρόσβασης των πολιτών στην παράκτια ζώνη.
Η Αρχή απευθύνθηκε στο Σώμα Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης (ΣΕΕΔΔ) και στον Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, ζητώντας τη διενέργεια ελέγχου της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης, αλλά ουδέποτε ενημερώθηκε για την ολοκλήρωση του ελέγχου και τα συμπεράσματα που προέκυψαν από αυτόν. Ωστόσο στη συνέχεια έλαβε σειρά εγγράφων από τη Γενική Διεύθυνση Χωροταξικής και Περιβαλλοντικης Πολιτικής ΔΙΠΕΧΩ της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας - Θράκης σχετικά με τις ενέργειές της για την κατεδάφιση των αυθαιρέτων κατασκευών που αναφέρονται στο πόρισμα».
ΔΗΛΩΣΗ – ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΕΥΤΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΙΓΓΛΕΖΗ
«Η αυθαίρετη δόμηση είναι έγκλημα...»
Δυστυχώς τα στοιχεία και οι αριθμοί που δίνονται στη δημοσιότητα είναι άκρως απογοητευτικά. Η Χαλκιδική αναδεικνύεται πρωταθλήτρια στην αυθαίρετη δόμηση, αλλά και στον αυθαίρετο αποκλεισμό των παραλιών από μαντρότοιχους και κάθε είδους περιφράξεις. Η αυθαίρετη δόμηση δεν είναι μια απλή παρανομία, μία παραβίαση των πολεοδομικών νόμων και κανόνων και αποφυγή των εισφορών προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία. Η αυθαίρετη δόμηση είναι ένα έγκλημα απέναντι στο περιβάλλον, απέναντι στην αισθητική μας, απέναντι στα δικαιώματα των πολιτών για ελεύθερη πρόσβαση στα δημόσια αγαθά, απέναντι στη δυνατότητα της τοπικής αυτοδιοίκησης να προσφέρει επιτυχώς τις υπηρεσίες της στους δημότες, απέναντι στα δικαιώματα των μελλοντικών γενεών να κατοικήσουν σε έναν βιώσιμο πλανήτη, αλλά και ένα διαρκές έγκλημα απέναντι στη ζωή. Η ελληνική κοινωνία το τελευταίο το συνειδητοποίησε με τον πιο οδυνηρό τρόπο.
Επί σαράντα και πλέον χρόνια όμως η αυθαίρετη δόμηση ήταν η εξυπηρέτηση, το ρουσφέτι, το «λάδωμα» του υπουργού, του νομάρχη, του βουλευτή, του δημόσιου λειτουργού με αποτέλεσμα όλοι να κάνουν τα στραβά μάτια και οι αποφάσεις κατεδαφίσεων, όποιες και όταν εκδίδονταν, να μένουν στα συρτάρια.
Είμαστε πλέον στο και πέντε. Το έγκλημα πρέπει να σταματήσει. Να γκρεμιστούν άμεσα τα αυθαίρετα σε δάση και αιγιαλούς, να γκρεμιστούν οι περιφράξεις που εμποδίζουν την πρόσβαση στις παραλίες, να εφαρμοστούν οι πολεοδομικοί κανόνες. Αυτή η κυβέρνηση μπορεί να αποδείξει ότι δεν είναι σαν τους άλλους. Οτι βάζει το δημόσιο συμφέρον πάνω από το πολιτικό κόστος.
Τα «Μάτια» σε όλη την Ελλάδα και περισσότερο στη Χαλκιδική είναι πολλά. Το ζήτημα είναι να μην τα ανακαλύψουμε μέσα από μία ακόμη τραγωδία
efsyn.gr