Η Αυγή Σαββίδου είναι ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από τη συγγραφή του βιβλίου του Γιώργου Αγγελόπουλου -ναι, ο Ντάνος δεν έγραψε κανένα βιβλίο- γι’ αυτό κι εμείς της ζητήσαμε να μας...μιλήσει τόσο για το βιβλίο, όσο και για την εικόνα που σχημάτισε για τον δημοφιλή Σκιαθίτη μέσα από τη γνωριμία τους.
Ακολουθεί σχετικό απόσπασμα:
Γιατί αποφάσισες να ασχοληθείς με τη συγγραφή του βιβλίου του Γιώργου Αγγελόπουλου;
Είχα την περιέργεια να μάθω την ιστορία πίσω από αυτόν τον άνθρωπο, όσο και κάθε άλλος τηλεθεατής που εντυπωσιάστηκε από το φαινόμενο Ντάνος και ίσως ταυτίστηκε κιόλας. Η διαφορά ήταν ότι εγώ τον είχα μπροστά μου, και ως επαγγελματίας που μελετά και διδάσκει την ανθρώπινη συμπεριφορά, μου δινόταν πρόσβαση να αποκωδικοποιήσω αυτό το κάτι. Όσο κι αν ψάξω, λοιπόν, δεν βλέπω κανέναν καλό λόγο γιατί να μην το έκανα.
Ήταν μια πρόταση δική του, δική σου ή κάτι που γεννήθηκε από κοινού;
Γνωριστήκαμε σε ένα συνέδριο, όπου ο Γιώργος Αγγελόπουλος ήταν guest speaker και εγώ coach των ομιλητών. Στο τέλος του συνεδρίου με ρώτησε την άποψη μου, αν πίστευα πως θα μπορούσε να ασχοληθεί με motivational ομιλίες. Του είπα πως ναι, αλλά χρειάζεται να γίνει δουλειά. Η αφήγηση ήταν ένας τρόπος για να μπουν όλα αυτά που ήθελε να μοιραστεί στις ομιλίες του σε μια δομή. Κάπου εκεί προέκυψε ότι είναι πάγια πρακτική των ομιλητών να γράφουν ένα βιβλίο για να στηρίξουν όσα έχουν να πουν στις ομιλίες, και εμείς είχαμε αρκετό υλικό για να το πραγματοποιήσουμε.
Σε τι διαφέρει η ζωή του Ντάνου από τις ζωές των υπολοίπων και έπρεπε να καταγραφεί σ’ ένα βιβλίο;
Δώσε μου την ιστορία οποιουδήποτε ανθρώπου και θα σου γράψω ένα βιβλίο. Όλοι κουβαλάμε το παρελθόν μας και το κάθε περιστατικό που καταχωρήθηκε στη μνήμη χτίζει την προσωπικότητά μας, τον γενικό προγραμματισμό τού ποιοι είμαστε σήμερα, στιγμές που μας πόνεσαν ή μας έκαναν ευτυχισμένους, τις απώλειες και τις νίκες μας. Το βιβλίο δεν γράφτηκε γιατί έπρεπε να γραφτεί. Έγινε για να στηρίξει μια επαγγελματική σταδιοδρομία. Τότε, δεν υπήρχε «Τατουάζ» ούτε είχε πάρει η καριέρα του Γιώργου Αγγελόπουλου τον δρόμο της υποκριτικής. Ήταν μερικούς μήνες μετά το «Survivor» και στην προσπάθειά του να μην αναλωθεί σε αρπαχτές, αποφάσισε να κάνει ένα σοβαρό βήμα. Όταν ξεκίνησε να παίζει στο «Τατουάζ», υπήρχε ήδη δέσμευση τόσο μαζί μου όσο και με τον εκδοτικό οίκο και παρόλο που κανένας δεν τον πίεσε, ο Γιώργος Αγγελόπουλος επέμενε να τηρηθούν οι δεσμεύσεις του.
Πόσο καιρό μετρά η γνωριμία σας;
Από τον Οκτώβριο του 2017.
Αυτό που ενδεχομένως θαύμασες σ’ αυτόν πριν τον γνωρίσεις, σε τι έχει διαφοροποιηθεί μετά τη γνωριμία και την παρέα σας;
Θαύμαζα το ασυμβίβαστο πνεύμα του και την ικανότητά του να επεκτείνει τα σωματικά και πνευματικά του όρια. Είχε τον θαυμασμό μου, αλλά με την αγριάδα που έβγαζε στο παιχνίδι δεν τον συμπαθούσα ιδιαίτερα. Ενάμιση χρόνο μετά, μπορώ να πω ότι τον συμπάθησα (γέλια). Και ξέρετε γιατί; Γιατί το αναγνωρίζει ότι μπορεί να γίνει δύσκολος κι αυτό το βρίσκω πολύ σπουδαίο.
Τι σου έκανε περισσότερη εντύπωση απ’ όσα σου αφηγήθηκε;
Πήρε την απόφαση να είναι ασυμβίβαστος από πολύ μικρός, όταν την ομαλή καθημερινότητα της ζωής του στη Σκιάθο διαδέχτηκε ένα οικογενειακό κενό. Αποφάσισε, δηλαδή, ότι δεν θα αφεθεί στη μοίρα του, αλλά θα διαλέξει ο ίδιος τη ζωή που θα ζήσει.
Πόσο καιρό κράτησε αυτή η διαδικασία, της αφήγησης και της συγγραφής;
Ξεκινήσαμε τον Ιανουάριο του 2018 και μέχρι τον Ιούνιο είχαμε ολοκληρωμένο το πρώτο κείμενο του βιβλίου. Τότε, ταξίδεψα στη Σκιάθο όπου ο Γιώργος έδωσε οδηγίες στους δικούς του να απαντήσουν σε όλες μου τις ερωτήσεις και οφείλω να πω ότι ακολούθησαν τις οδηγίες του κατά γράμμα. Βεβαίωσαν όσα μου είπε ο Γιώργος και έμαθα και πολλά άλλα… που δεν έπρεπε να μάθω και δεν έχουν θέση στο βιβλίο (γέλια).
Της είδησης για την κυκλοφορία του, ακολούθησαν πολλά σχόλια. Τα περισσότερα αρνητικά, επικεντρώθηκαν στον Ντάνο «που έγινε συγγραφέας», παραβλέποντας το γεγονός ότι ο Ντάνος δεν έγραψε κανένα βιβλίο κι ότι το βιβλίο γράφτηκε από κάποιον άλλο, εσένα εν προκειμένω. Τι σε ενόχλησε σε όλο αυτό;
Με στεναχώρησε η απουσία δημοσιογραφικής δεοντολογίας, οι απόψεις ανθρώπων που έγραψαν ανώνυμα οργισμένες στήλες αντί μια αντικειμενική κριτική του βιβλίου. Με προβλημάτισε που στην Ελλάδα του 2019 υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πως έχουν το δικαίωμα να αποφασίσουν ποιος δεν «επιτρέπεται» να κυκλοφορήσει ένα βιβλίο.
Τι είναι κατά την άποψη σου ο Γιώργος Αγγελόπουλος, Αυγή Σαββίδου; Ένα προϊόν που πουλά τη δεδομένη στιγμή και αύριο θα ξεφτίσει ή κάτι περισσότερο;
Θα παραμείνει στο προσκήνιο όσο το θέλει ο ίδιος ή όσο βλέπει κάτι σε αυτόν ο κόσμος που έχει ταυτιστεί μαζί του μετά την ασυμβίβαστη συμπεριφορά του στο «Survivor» και τη μετέπειτα δράση του. Στο βιβλίο κάπου λέω ότι: «Έχω την εντύπωση πως στο πρόσωπο του Ντάνου πολλοί άνθρωποι βρήκαν τον δικό τους Μονομάχο. Εκείνον τον έναν άνθρωπο που αν έπρεπε να μπει στην αρένα για να παλέψει για τη ζωή ενός ή όλων, θα υπήρχε ελπίδα να κερδίσει». Έναν τέτοιον άνθρωπο δεν ψάχνουμε όλοι; Κάποιον που να είναι η πιο γενναία έκδοση του εαυτού μας, αλλά και λίγο σαν εμάς;
