«Έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν» ήταν η φράση που εκτοξευόταν κάποτε ως μομφή. Πλέον αυτό άλλαξε. Αποτελεί ένδειξη μαγκιάς. Δεν θέλουμε πολιτικούς με μόρφωση ανώτερη από τη δική μας, δεν γουστάρουμε να έχουν σπουδάσει σε καλά πανεπιστήμια, μας ενοχλεί να έχουν πτυχία ξένων γλωσσών. Η μόρφωση και η επαγγελματική καταξίωση αντιμετωπίζονται από όλο και περισσότερους, αν όχι με μίσος, με καχυποψία. Όσο περνάει ο καιρός αποδεικνύεται όλο και πιο καθαρά ότι στα χρόνια του μνημονίου η οικονομική χρεοκοπία ήταν το λιγότερο που συνέβη στην ελληνική κοινωνία.
Το ταξικό μίσος καλλιεργήθηκε στοχευμένα και μεθοδικά και η πυροδότηση θυμικών αντανακλαστικών έγινε εργαλείο άσκησης πολιτικής. Η φράση «η αριστεία είναι ρετσινιά» που θεωρήσαμε ότι ανάλαφρα εκτοξεύτηκε στην παρθενική ομιλία του τότε νέου Υπουργού Παιδείας το 2015, αποδείχθηκε εμβληματική, αφού οικοδόμησε το νέο αφήγημα. Όσα ακολούθησαν είναι γνωστά. Τα πειραματικά σχολεία καταργήθηκαν στον βωμό ιδεοληψιών, οι επιστήμονες του εξωτερικού εκδιώχθηκαν από τα συμβούλια διοίκησης των ΑΕΙ, ΤΕΙ μετατράπηκαν εν μία νυκτί σε ΑΕΙ, οι σημαιοφόροι βγαίνουν πλέον με κλήρωση, η αριστεία στιγματίστηκε, η «καριέρα έγινε χολέρα» και η μόρφωση πέρασε περίπου στην παρανομία.
Για τη συνέχεια AthensVoice