Tης Κατερίνας Καραμπατάκη
Ο Γιάννης Μπουτάρης το είδε το έργο από νωρίς. «Όλα τα γίδια είναι ελεύθερα να πάνε όπου νομίζουν καλύτερα», ήταν το όχι και
πολύ κομψό σχόλιό του για τα στελέχη της «Πρωτοβουλίας». Η ρήση περί γιδιών έγινε στα μέσα του περασμένου Ιανουαρίου, όταν η Καλυψώ Γούλα παραιτήθηκε από την κούρσα για τη δημαρχία της Θεσσαλονίκης, από την προεδρία του δημοτικού συμβουλίου και από το δημοτικό συμβούλιο. Τότε, ο Μπουτάρης είχε αποφασίσει το τέλος της προσπάθειας να βρει η «Πρωτοβουλία» κάποιον υποψήφιο δήμαρχο και τον απεγκλωβισμό των στελεχών προς όποια κατεύθυνση καθείς επιθυμούσε.
Λίγες μέρες αργότερα, ο αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής Πέτρος Λεκάκης ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του. Μαζί του συντάχθηκαν κι άλλοι αντιδήμαρχοι και στελέχη της «Πρωτοβουλίας». Ο Λεκάκης διεκδίκησε να είναι ο ίδιος η συνέχεια της παράταξης Μπουτάρη. Με τη γνωστή μεγαθυμία του, ο Μπουτάρης δεν του το αρνήθηκε. Πήγε στην εκδήλωση παρουσίασης υποψηφιότητας του Λεκάκη στο «Ολύμπιον», ανέβηκε μαζί του στο stage, ενώ και δήλωσε ότι δίνει συναισθηματική και ουσιαστική στήριξη.
Όλα έμοιαζαν ειδυλλιακά για τον Λεκάκη. Οι πρωτοκλασάτοι του Μπουτάρη ήταν μαζί του. Πρώτος και καλύτερος ο Μπαρμπουνάκης, μαζί κι ο Δημαρέλος και η Χρυσίδου και η Πασχαλίδου, μαζί και ο Λάζαρος Ζαχαριάδης. Έφτιαξαν, μάλιστα, ένα βίντεο, όπου οι 5 τους έλεγαν τι καλός κι ωραίος που είναι ο Λεκάκης. Τι άλλο να ζητήσει ο Πέτρος; Στο πλευρό του είχε και τον νέο δικηγόρο και δημοτικό σύμβουλο της «Πρωτοβουλίας» Θανάση Παπαναστασίου. Καλή μαγιά!
Ένιωθε δυνατός. Είχε εξουσία. Τον είχε κάνει ο Μπουτάρης αντιδήμαρχο, εκείνος είχε κατορθώσει να συσπειρώσει γύρω του κόσμο, ανθρώπους με εμπειρία κι εξουσία όπως ο Ζαχαριάδης και η Χρυσίδου, «ανάγκασε» τον Μπουτάρη να του δώσει κάτι σαν χρίσμα... Καθόλου άσχημα για τον τραπεζικό υπάλληλο Πέτρο Λεκάκη, ο οποίος θα ήθελε πολύ να συνεχίσει τη ζωή που συνήθισε ως αντιδήμαρχος και να μην επιστρέψει στην Τράπεζα και τον τραπεζικό συνδικαλισμό που είχε εγκαταλείψει.
Ήταν και «η νύχτα» που του έδινε πόντους. Η πρότασή του για «δήμαρχο νύχτας», ώστε να υπάρχει ένας πόλος συνεννόησης με τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος τον έκανε συμπαθή σε αυτήν τη μεγάλη κατηγορία πολιτών (και ψηφοφόρων). Αλλά και δυο άνθρωποι που τον έπεισαν ότι χάρη στη στήριξή τους μπορεί να διεκδικήσει δημαρχία.
Ο πρώτος ήταν ο Ανδρέας Παπαμιμίκος. Ο Θεσσαλονικιός πρώην ΔΑΠίτης δικηγόρος, ο οποίος του προσέφερε απλόχερα στήριξη αλλά και την υπόσχεση για στήριξη –οικονομική και με ψήφους- από μεγάλο οικονομικό παράγοντα. Έτσι, ο Πέτρος Λεκάκης γελούσε πονηρά κι έκλεινε το μάτι σε γνωστούς του, ακκιζόμενος ότι «έχω και τον Μεγάλο μαζί μου».
Ο δεύτερος ήταν ο Νίκος Ανδρουλάκης. Ο ευρωβουλευτής του ΚΙΝΑΛ και εκ νέου υποψήφιος για την Ευρωβουλή, ο οποίος –σύμφωνα με τον Λεκάκη- του έταξε στήριξη. «Ο Νίκος εμένα στηρίζει, όχι τον Βούγια», βαυκαλιζόταν. Ε, δεν θέλει και πολύ: Ανδρουλάκης, Παπαμιμίκος και το όραμα του Μεγάλου ανέβασαν τον Λεκάκη στ’ άστρα.
Καλά κι ωραία όλα αυτά, αλλά μόνο στην αρχή. Διότι στη συνέχεια οι δημοσκοπήσεις έδωσαν μια εικόνα διόλου ευοίωνη για την παράταξη «Θεσσαλονίκη πρώτη» του Πέτρου Λεκάκη. Με το ζόρι τον έφερναν να εκλέγει έναν και μόνο δημοτικό σύμβουλο. Δηλαδή τον εαυτό του. Άντε με το ζόρι ακόμα έναν. Ποιος να πρωτοβγεί; Ο Ζαχαριάδης, ο Μπαρμπουνάκης, η Χρυσίδου, ο Δημαρέλος ή η Πασχαλίδου;
Ο Λεκάκης άρχισε να διαμαρτύρεται και να του φταίνε οι δημοσκοπήσεις. Ο Δημαρέλος, πιο ρεαλιστής, τον προειδοποίησε ότι λοξοκοιτάζει προς τον Βούγια. «Σε στήριξα με την ελπίδα και την προσδοκία ότι θα κατεβούμε μαζί με τον Σπύρο, ως συνέχεια του Μπουτάρη», του έλεγε. Μάλιστα, του έδωσε διορία μιας εβδομάδας για να κάνει προσέγγιση με τον Βούγια, προτού ανακοινώσει τη δική του αποχώρηση. Η προσέγγιση έγινε, και με τον Βούγια και με τον Ζαρωτιάδη αλλά δεν οδήγησε πουθενά. Οπότε, πρώτος έφυγε ο Δημαρέλος.
Η ευφορία του «Ολύμπιον» και η στήριξη του Μπουτάρη άρχισαν να γίνονται απλώς αναμνήσεις που δεν μπορούν να εξαργυρωθούν. Άρχισε και μια γκρίνια μέσα στην παράταξη. Η Χρυσίδου στριφογυρνούσε ανήσυχη. Άρχισε να μην την χωράει ο τόπος. Την Πασχαλίδου το ίδιο. Ο Μπαρμπουνάκης το ξέκοψε ότι θα ψαχτεί αλλού, όπως και ο Παπαναστασίου. Μόνον ο Λάζαρος Ζαχαριάδης έμεινε πιστός χωρίς να διεκδικεί κάτι παραπάνω ή κάποιο εναλλακτικό ρόλο ή έστω αυτόν του υπαρχηγού.
Αμέσως μετά το Πάσχα κι ενώ απέμεναν λίγες ημέρες για την κατάθεση των υποψηφιοτήτων, ο τόπος άρχισε να βοά. Η Χρυσίδου θα πήγαινε στης Νοτοπούλου, με την οποία είχε διαφωνήσει εντόνως πριν από λίγες εβδομάδες, καταλογίζοντάς της διάθεση να «της κλέψει» το έργο που είχε κάνει στον πολιτισμό. Ήταν, μάλιστα, οργισμένη απέναντί της όπως και απέναντι στους διοικητές οργανισμών όπως του ΚΘΒΕ και του Μεγάρου. Περασμένα ξεχασμένα, όμως. «Εγώ είμαι αριστερή και στηρίζω την Προοδευτική Συμμαχία» είπε στο makthes.gr όταν όντως πήγε στης Νοτοπούλου, τονίζοντας ότι η παράταξη Λεκάκη έγινε για να μην πάει χαμένη η δουλειά της «Πρωτοβουλίας». Τόνισε όμως επίσης ότι «Ήταν ωστόσο σαφές και συμφωνημένο από την αρχή ότι θα επιδιώξουμε ευρύτερες συνεργασίες και ότι η αυτόνομη κάθοδος στις εκλογές δεν ήταν αυτοσκοπός. Η συμφωνία αυτή ξεχάστηκε από κάποιους, με αποτέλεσμα όσο πλησιάζουμε στις εκλογές η έλλειψη της απαραίτητης δυναμικής να γίνεται πιο εμφανής, όπως εμφανής είναι και η απουσία συγκεκριμένου στίγματος». Κοινώς, δεν τα πάμε καλά, οπότε ο σώζων εαυτόν σωθήτω.
Ο τρόπος αποχώρησης του Μπαρμπουνάκη ήταν λίγο αστείος. Αποχώρησε με βίντεο, στο οποίο εμφανιζόταν να συναντιέται με τους Νυφούδη και Βούγια, οι οποίοι πήγαν ως θαμώνες στο μαγαζί του, για να πιουν καφέ. Ο Παπαναστασίου απλώς έφυγε και ανακοινώθηκε ότι θα κατεβεί με τον Χρήστο Παπαστεργίου στην περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας.
Η Πασχαλίδου αποχώρησε χωρίς να πει ούτε ένα γεια και πήγε στης φιλόξενης Νοτοπούλου.
Ο Λάζαρος Ζαχαριάδης είναι ο τελευταίος των Μοϊκανών που έμειναν στου Λεκάκη.
ww.makthes.gr