Βγαίνει στον αέρα είδηση που αφορά υπουργό. Που τον εκθέτει. Και τι λέει το λαμόγιο ο υπουργός; Κάνει παράπονα διότι, λέει, τον θίξανε. ''Γιατί, κύριε δημοσιογράφε, δεν ..
διασταύρωσες την είδηση, πριν την γράψεις''. Τι να του πει ο ρεπόρτερ;
Στο ίδιο πλάνο η υπουργάρα. ''Γιατί δεν με ρώτησες προηγουμένως να σου πω αν πράγματι ισχύει αυτό που δημοσίευσες, ώστε να ακούσεις και την άλλη πλευρά. Την προσωπική μου άποψη. Δεν είναι δημοσιογραφία αυτή''. Τι του λες;
Αν ο συντάκτης είναι σίγουρος γι αυτό που αποκαλύπτει, τότε δεν έχει ανάγκη να επικοινωνήσει με τον ένοχο, πριν δημοσιεύσει το μπαμ. Εκτός κι αν θέλει να ρεζιλέψει περισσότερο τον υπουργό. Βέβαια. Αν κάποιος έχει λερωμένη τη φωλιά του και προσπαθεί να βγει από πάνω, χειρωτερεύει τη θέση του.
Έτσι που λες. Η δεοντολογία μπαίνει στο παιχνίδι, όταν υπάρχουν ακόμα επιφυλάξεις για το αν πράγματι ο υπουργός έκανε το έγκλημα. Αν, όμως, όλα είναι τσεκαρισμένα, τότε είναι περιττή από τον ίδιον τον αλεπουδιάρη η... διασταύρωση. Η «διάψευσή» του. Οι όποιες κούφιες δικαιολογίες του.
http://www.apodytiriakias.gr