Ένα δεδομένο που αναδύεται ίσως πάνω από τα υπόλοιπα στη χθεσινή συντριπτική ήττα των Εργατικών του Κόρμπιν στις εκλογές του Ηνωμένου Βασιλείου, είναι ότι πολλές ακραιφνώς εργατικές περιφέρειες «το...γύρισαν» στους Συντηρητικούς. Τις πταίει όμως που η «αριστερή στροφή» των Εργατικών ηττήθηκε ακριβώς εκεί που θα υπέθετε κανείς πως θα κέρδιζε;
Το παρακάτω γράφημα των Financial Times παρουσιάζει ουσιαστικά αυτήν ακριβώς τη μεταστροφή των ψηφοφόρων σε παραδοσιακά εργατικές περιοχές (και περιοχές που ψήφιζαν παραδοσιακά Εργατικούς). Στον οριζόντιο άξονα βλέπουμε το ποσοστό «εργαζομένων του μπλε κολάρου» σε κάθε περιοχή, δηλαδή των χειρωνακτών και των ανειδίκευτων εργατών. Στον κάθετο άξονα βλέπουμε την αλλαγή στην ψήφο των Συντηρητικών σχετιζόμενη με την αντίστοιχη αλλαγή στην ψήφο στα δύο έτερα μεγάλα κόμματα, τους Εργατικούς και τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες.
K we now have a new leader for strongest correlation, and I think this is narratively significant:— John Burn-Murdoch (@jburnmurdoch) December 13, 2019
The share of workers in low-skilled jobs was a bigger predictor of swing than either Brexit vote or graduates.
Suggests this was more working class revolt than Brexit election. pic.twitter.com/IJbqQpqY3A
Αυτό που είναι εμφανές, και σχολιάζουν οι Financial Times στον τίτλο του γραφήματος, είναι πως «οι Συντηρητικοί κέρδισαν πάνω σε ένα κύμα της εργατικής τάξης». Πώς όμως συνέβη αυτό όταν ήδη οι ψηφοφόροι της εργατικής τάξης έχουν ζήσει 9 χρόνια διακυβέρνησης των Συντηρητικών, με τραγικά αποτελέσματα για την ποιότητα ζωής τους;...
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Ανδρέα Κοσιάρη, πατήστε ΕΔΩ.