Η συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ δεν είναι τίποτα άλλο από τον πιο πρόσφατο κρίσιμο κρίκο στην “αλυσίδα” που οι Τούρκοι έχουν ονομάσει “Γαλάζια Πατρίδα”.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα στρατηγικό δόγμα, στόχος του οποίου είναι η κυριαρχία των Τούρκων στην καρδιά της Ανατολικής Μεσογείου. Για να καταστεί αυτή δυνατή επιχειρούν να σπάσουν τον άξονα Ελλάδας-Κύπρου, να εκτοπίσουν την Ελλάδα από την κρίσιμη αυτή θαλάσσια περιοχή και κατ’ αυτόν τον τρόπο να θρυμματίσουν το γεωστρατηγικό πλέγμα που υφαίνουν τα γεωπολιτικά τρίγωνα με το Ισραήλ, την Αίγυπτο και την Ιορδανία.
Υπενθυμίζουμε ότι το έδαφος για τη συμφωνία με την κυβέρνηση της Τρίπολης είχαν προετοιμάσει οι χάρτες που προ αρκετών μηνών είχε παρουσιάσει ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Ακάρ στους Λίβυους συνομιλητές του, αλλά και δημοσίως. Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτόν τον χάρτη, η τουρκική υφαλοκρηπίδα εκτείνεται παραλλήλως (και προς τα ανατολικά) με τη γραμμή Ρόδος-Κάρπαθος-Κάσος-Κρήτη και εισέρχεται από ανατολικά στα νότια του νομού Λασηθίου.
Ο χάρτης είχε συνταχθεί με βάση την τουρκική θέση-ισχυρισμό ότι τα νησιά έχουν μόνο χωρικά ύδατα έξι μιλίων, όχι υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ. Η θέση αυτή είναι απολύτως αντίθετη με το διεθνές δίκαιο, το οποίο προβλέπει το ακριβώς αντίθετο, ότι νησιά που έχουν κατοίκους και διατηρούν έστω και στοιχειώδη οικονομική δραστηριότητα έχουν υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ.
Η τουρκική θέση είναι αντίθετη και με την κοινή λογική. Η Άγκυρα δεν αναφέρεται σε βραχονησίδες, αλλά σε όλα τα νησιά, μη εξαιρώντας τα νησιά-κράτη, όπως π.χ. η Κύπρος. Αν, όμως, η Κύπρος δεν έχει υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ γιατί να έχει η Βρετανία, η Ινδονησία, η Ιαπωνία, ακόμα και η Αυστραλία; Ο τουρκικός παραλογισμός είναι εξόφθαλμος. Το γιατί η Άγκυρα κατέφυγε σ’ αυτή την ακρότητα το εξηγεί η ίδια: για να κερδίσει 104.000 τετρ. χλμ θαλάσσια έκταση.
Η επίμονη ρητορική περί “Γαλάζιας Πατρίδας” κωδικοποιεί μία στρατηγική, η οποία υλοποιείται σταδιακά, αλλά συστηματικά τα τελευταία χρόνια. Εδώ και πολλά χρόνια οι Τούρκοι επιδιώκουν με διάφορους τρόπους να εγγράψουν υποθήκες σε θαλάσσιες περιοχές που –σύμφωνα με την αρχή της μέσης γραμμής– ανήκουν στην Ελλάδα και στην Κυπριακή Δημοκρατία.
Συχνή αεροναυτική παρουσία
Για τον σκοπό αυτό δεν χρησιμοποιούν μόνο λόγια, χάρτες και Navtex. Με τη συνεχή και έντονη αεροναυτική παρουσία τους επιχειρούν να εδραιωθούν και αναγνωρισθούν σαν ηγεμονική δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο. Θέλουν να καταστήσουν σαφές ότι έχουν θέσει υπό τον απόλυτο έλεγχό τους ειδικά τη μεγάλη θαλάσσια περιοχή που έχει ως όριο δυτικά τη γραμμή Ρόδος-Κάρπαθος-Κάσος-Κρήτη και ανατολικά την Κύπρο.
Ουσιαστικά, η Άγκυρα διακηρύσσει με στρατιωτικού τύπου ενέργειες τη διεκδίκηση αυτής της περιοχής. Η τουρκική εφημερίδα Σαμπάχ, μάλιστα, είχε γράψει χαρακτηριστικά: «Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι κάποτε τη Μεσόγειο την αποκαλούσαν “τουρκική λίμνη”»!
Μια ματιά στον χάρτη δείχνει τη στρατηγική σημασία που έχει το μικρό νησιώτικο σύμπλεγμα του Καστελλόριζου. Η γεωγραφική θέση του ακυρώνει σε μεγάλο βαθμό την τουρκική στρατηγική. Με βάση την αρχή της μέσης γραμμής, εξασφαλίζει στην Ελλάδα μια τεράστια θαλάσσια έκταση (μεταξύ Κρήτης και Κύπρου).
Στο υπέδαφος του βυθού της βρίσκονται (σύμφωνα με αξιόπιστες ενδείξεις) μεγάλα κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Ακόμα και εάν το Διεθνές Δικαστήριο δεν δώσει πλήρη επήρεια στο σύμπλεγμα του Καστελλόριζου (σε περίπτωση που η διαφορά έφθανε στη Χάγη), πιθανότατα θα του δώσει προς Νότο μία πολλαπλάσια της έκτασης των νησίδων υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, η σημασία της υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ του Καστελλόριζου δεν περιορίζεται στο ενδεχόμενο ύπαρξης ενεργειακών πόρων. Έχει κρίσιμη σημασία και σε αμιγώς στρατηγικό επίπεδο. Το Καστελλόριζο συνιστά μία εδαφική και πληθυσμιακή παρουσία της Ελλάδας στην καρδιά της θαλάσσιας περιοχής που επιδιώκει να οικειοποιηθεί η Τουρκία. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΥΗΝ ΕΓΚΥΡΗ ΠΗΓΗ