«γειτονιά» τους.
Στην Τήνο, ξεσηκωμός. Το ίδιο και στα Άγραφα. Παλιότερα στην Εύβοια, στη Σέριφο και σε άλλες περιοχές της χώρας μας. Το αίτημα κοινό: όχι στις ανεμογεννήτριες. Ίδια και τα επιχειρήματα: αισθητική κακοποίηση του περιβάλλοντος, ενοχλητικοί θόρυβοι, κίνδυνοι για τα πουλιά κ.α.
Δίπλα στα σοβαρά αυτά επιχειρήματα, τα οποία δεν μπορείς να παρακάμψεις, κυλάνε και ορισμένες αστειότητες που διεκδικούν θέση επιχειρημάτων. Ας αφήσουμε στην άκρη τις ιλαρότητες αυτές κι ας συμφωνήσουμε σε κάτι αυτονόητο. Ότι προκύπτει εκ των ων ουκ άνευ η δραστική στροφή στις ήπιες μορφές ενέργειας.
Ο ήλιος και ο άνεμος στην διάθεσή μας, δηλαδή. Πραγματική ευλογία, ειδικά για μια χώρα όπως η δική μας, χώρα ανεμόεσσα και ηλιοβριθής. Όλοι συμφωνούν. Και αποθεώνουν τις ήπιες μορφές ενέργειας. Αλλά σχεδόν όλοι αντιδρούν ή δυσανασχετούν όταν πρόκειται να εγκατασταθούν ανεμογεννήτριες στη «γειτονιά» τους.
Ασφαλώς και τίθεται θέμα προσεκτικής χωροθέτησης. Δεν μπορεί ο καθένας να «φυτεύει» αυθαιρέτως ανεμογεννήτριες, όπου τον συμφέρει. Όμως ταυτόχρονα δεν είναι δυνατόν να ορθώνονται τείχη απίθανων επιχειρημάτων, που καθιστούν αδύνατη την εγκατάσταση.
Ας μας επιτραπεί να εκθέσουμε την προσωπική μας εμπειρία από την Ιβηρική. Την έχουμε επισκεφθεί αρκετές φορές-τις περισσότερες με αυτοκίνητο από την Ελλάδα- και έχουμε άμεση γνώση του θέματος.
Επισήμανση πρώτη: Κάθε χρόνο βλέπαμε να φιλοξενούνται ανεμογεννήτριες σε καινούργιες περιοχές. Σε κοιλάδες (π.χ. στην Γαλικία), λόφους και οροσειρές. Δίπλα από λιοστάσια-απέραντες οι εκτάσεις τους-, κοντά σε κατοικημένες περιοχές αλλά και στην «πλάτη» ορεινών όγκων με Εθνικά Πάρκα (π.χ. Σιέρρα Νεβάδα).
Διχασμένη στην αρχή η παρέα των Ισπανών φίλων μας. Μισοί υπέρ, μισοί εναντίον. Όμως με τον καιρό η πλάστιγγα άρχισε να γέρνει. Και να συνηγορούν όλο και περισσότεροι υπέρ των αιολικών πάρκων και των ανεμογεννητριών. Ανάγκα και θεοί πείθονται. Γιατί, ακόμη και να μην υπήρχε δραματική κλιματική αλλαγή, η ανάγκη για νέες, φτηνές μορφές ενέργειας προβάλλει αδήριτη.
Πάντως, σ΄ αυτό που όλοι οι φίλοι μας συμφωνούν είναι η περιβαλλοντική-άμα τε και οικονομική καταστροφή-που έχει επιφέρει ειδικά στην ανατολική ακτή η ανέγερση φαραωνικών ξενοδοχείων και συνολικά η πυκνή δόμηση.
Επισήμανση δεύτερη: Μας έλεγαν οι φίλοι μας ότι προσεχώς θα εγκατασταθούν αιολικά πάρκα στη θάλασσα, και ότι μεγάλες ισπανικές εταιρείες εργάζονται για να κατασκευάσουν ανεμογεννήτριες που θα προξενούν λιγότερο θόρυβο. Οπερ και εγένετο, όπως διαβάζουμε: ανεμογεννήτριες θαλάσσης στα Κανάρια Νησιά και βελτιωμένοι έλικες από μια βιομηχανία στο Μπούργος.
Μια στάση εδώ: στο πρώτο ταξίδι μας (1996) παρατηρήσαμε ότι στο πεντακάθαρο κέντρο της πόλης αυτής δεν υπήρχαν κάδοι απορριμμάτων. Ρωτήσαμε, μας είπαν και… είδαμε: κατά μήκος του μεγάλου πεζόδρομου υπήρχαν βυθισμένοι μεγάλοι κάδοι, στους οποίους έριχναν οι κάτοικοι τα σκουπίδια τους από το σπίτι τους , μέσω σωλήνων.
Τα σημερινά στοιχεία λένε ότι η Ισπανία διαθέτει 1.123 αιολικά πάρκα σε 807 δήμους, με αποτέλεσμα να αποφεύγεται η εκπομπή 25 εκατομμυρίων τόνων διοξειδίου του άνθρακος ετησίως. Φυσικά, ορισμένες από τις μεγαλύτερες εταιρείες κατασκευής (και εξαγωγής) ανεμογεννητριών είναι ισπανικές.
Ανάλογα βήματα έχει κάνει και η Πορτογαλία, η οποία συν τοις άλλοις εξασφαλίζει ενέργεια και από τα κύματα! Τέλος, οι βόρειες χώρες επενδύουν σταθερά στις ήπιες μορφές ενέργειας, παρά το γεγονός ότι εκεί η ηλιοφάνεια δεν είναι αρκετή.
Χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Γερμανίας, η οποία μεταξύ άλλων έχει εγκαταστήσει 30 υπεράκτια αιολικά πάρκα με 2000 ανεμογεννήτριες.
Να το ξαναπούμε; Η χώρα μας θα μπορούσε να πρωτοπορεί. Έχουν γίνει κάποια βήματα, αλλά δεν αρκούν. Ας ξαναδούμε νηφάλια το όλο θέμα. Χωρίς αυθαιρεσίες και ανελαστική συμπεριφορά. Τόσο για τις ήπιες μορφές ενέργειας, όσο-επιτέλους-και για τα σκουπίδια. Που επίσης είναι πολύτιμο υλικό ενέργειας, με την κατάλληλη επεξεργασία και αξιοποίηση. Οι καιροί ου μενετοί...
Γιάννης Τριάντης
Πηγή: newpost.gr