Στη λαϊκή αγορά σ ένα πάγκο ο μανάβης διαλαλεί την πραμάτεια του:
“Εδώ τα καλά ραδίκια απο το..
Κόσσοβο, εδώ τα καλά ραδίκια τίγκα στο ουράνιο, μία τρως δέκα πεθαίνεις, εδώ το ραδιενεργό ραδίκι”
Ένας περαστικός σταματά έκπληκτος και τον ρωτά:
“Καλά βρε άνθρωπε μου, τι είναι αυτά που λες , υπάρχει περίπτωση να έλθει κανένας να αγοράσει ραδιενεργά χόρτα;”
Και του απαντά ο μανάβης:
“Μωρέ υπάρχει-υπάρχει, κάθε μέρα ξεπουλάω”
“Μωρέ υπάρχει-υπάρχει, κάθε μέρα ξεπουλάω”
Ο περαστικός σαστισμένος απ την απάντηση ξαναρωτά:
“Μα καλά ποιος τα παίρνει;”
“Μα καλά ποιος τα παίρνει;”
Ο μανάβης με πονηρό χαμόγελο του λέει:
“Αυτά αγαπητέ μου είναι πρώτο πιάτο για πεθερές, για νύφες, για απατημένες συζύγους…”
“Αυτά αγαπητέ μου είναι πρώτο πιάτο για πεθερές, για νύφες, για απατημένες συζύγους…”