Ρήγμα στο εσωτερικό της Εκκλησίας

του Μανώλη Κοττάκη

Πολλοί ερμηνεύουν την διαμάχη που σοβεί στο εσωτερικό της Ελλαδικής Εκκλησίας για τα προκύψαντα ζητήματα του κορωνοιού με όρους διαδοχής. Θεωρούν ότι η κρίση οφείλεται στις φιλοδοξίες των Ιεραρχών- ”δελφίνων” οι οποίοι αξιοποιούν τα ..
διλήμματα που ανακύπτουν καθημερινώς, δογματικά και άλλα – όπως η Θεία κοινωνία, η τέλεση της Θείας λειτουργίας, ο ” εορτασμός ” του Άγιου Πάσχα -για να πλασσαριστούν καλύτερα στην κοινή γνώμη ενόψει της μελλοντικής διαδοχής του Αρχιεπισκόπου. Παρατηρώντας τους τηλεοπτικούς άμβωνες στους οποίους ανεβαίνει έκαστος Μητροπολίτης και τα ”κτυπήματα” που δέχεται ακολούθως ( ακούστηκε ως και ο όρος ” νεοταξίτης ” για συντηρητικούς Ιεράρχες ! ) σας λέω μετά λόγου γνώσεως ότι ,ναι, αυτή η ερμηνεία για την κρίση που σοβεί στο εσωτερικό της Εκκλησίας μας , ισχύει. Ναι, αναπτύσσονται σκληροί εσωτερικοί ανταγωνισμοί, θεατοί και αθέατοι που έχουν αντίκτυπο στην εικόνα της Εκκλησίας. Όπως επίσης ισχύει και μια άλλη ερμηνεία, συναφής με την πρώτη , γεωπολιτική : Εσκεμμένα ο Αρχιεπίσκοπος κράτησε χαμηλούς τόνους στην αθέατη σύγκρουση με την κυβέρνηση για το θέμα της λειτουργίας των ναών και για την Θεία Κοινωνία. Διότι αν ”έβγαινε ”στο αντάρτικο τότε με γεωπολιτικούς όρους θα ενισχυόταν η ” Ρωσόφιλη ” πτέρυγα της Ιεραρχίας.

Μητροπολίτες που διαφώνησαν με την αναγνώριση της σχισματικής Ουκρανικής Εκκλησίας . Υπάρχουν άλλωστε εντός της Ιεραρχίας οι δυτικόφιλοι και οι ρωσόφιλοι, οι ” Οικουμενικοί ” και οι ”Χριστοδουλικοί ”. Υπάρχουν επίσης οι δορυφορικές δυνάμεις ( Οικουμενικό Πατριαρχείο, Εκκλησία Κρήτης, Αρχιεπισκοπή Αμερικής ) οι οποίες με τις θέσεις τους για την κρίση ασκούν ισχυρή επιρροή στο εσωτερικό της Ιεραρχίας. Η προσφορά του Ιερώνυμου στην παρούσα φάση είναι να κρατά ενωμένες όλες τις τάσεις και κατά συνέπεια να κρατά ενωμένη στην κορυφή την Εκκλησία της Ελλάδος . Αυτή είναι η προστιθεμένη αξία του Αρχιεπισκόπου : Εγγυητής της ενότητος. Ελάχιστος κοινός παρανομαστής. Τιτάνιο έργο. Ωστόσο αν επιχειρήσει κανείς να ερμηνεύσει την κρίση που υφέρπει και σοβεί στην κορυφή της Ελλαδικής Εκκλησίας με κριτήρια ίντριγκας και παρακάμαρας θα διαπράξει κατά την γνώμη μου τεράστιο λάθος. Δεν φθάνουν αυτά. Το πρόβλημα είναι πλέον στην βάση ,όχι στην κορυφή . Το ψυχικό ρήγμα στο εσωτερικό της Εκκλησίας είναι βαθύ και τα αίτια του άλλα . Για να τα ανακαλύψει κανείς θα πρέπει να διατρέξει με προσοχή την στάση της Εκκλησίας μέσα στον χρόνο την τελευταία δεκαετία, να αντιληφθεί ποιες αντίρροπες δυνάμεις αναπτύχθηκαν στο πλήρωμα της ( ιερείς και πιστούς )και να την επικαιροποιήσει με βάση όσα συμβαίνουν σήμερα. Λοιπόν , επαναλαμβάνω , σήμερα δεν ζούμε κρίση στην κορυφή . Ή μόνον στην κορυφή .

Ζούμε την κρίση στην βάση του πληρώματος της Εκκλησίας το οποίο έμεινε ακάλυπτο και ανυπεράσπιστο από την ηγεσία του στις επιθέσεις που δέχεται για την πίστη του ! Όσα συμβαίνουν και όσα θα συμβούν προσεχώς επωάζονταν χρόνια , ”σιγόκαιε” η φωτιά αλλά η Εκκλησία όπως και άλλοι κοινωνικοί θεσμοί τα έκρυβε επιμελώς κάτω από το χαλί. Τώρα όμως ήρθε η ώρα . Ξεσπούν ! Ο κορωνοιός έχει ως αποτέλεσμα να ξεσκεπαστούν. Να ερθούν στο φώς. Βρισκόμαστε στην κορύφωση. Η Πολιτεία από σπόντα αναμιγνύεται σε αυτήν την εσωτερική εκκλησιαστική διαμάχη μεταξύ του μπλοκ ” ιερείς-πιστοί ” και του μπλοκ ” Ιεραρχία ” , αμφιβάλλω και αν αντιλαμβάνεται πως είναι ο κομπάρσος της υποθέσεως . Με τις απαγορεύσεις της ρίχνει άθελα της τα βοτσαλάκια στην λίμνη που από ασθενείς αυλακώσεις στην αρχή θα μετατραπούν σε τσουνάμι αργότερα . Ισχυρίζομαι αγαπητοί φίλοι μιλώντας τακτικά με πιστούς και ιερείς από όλη την Ελλάδα αυτά τα χρόνια πως υπάρχει μείζων διάσταση, βαθύ ψυχικό ρήγμα, μεταξύ βάσης και κορυφής. Μεταξύ ιερέων και δεσποτάδων. Μεταξύ ορθόδοξου πληρώματος και κορυφής Ιεραρχίας. Η Εκκλησία απομακρύνεται , χάνει το πλήρωμα της και τους στρατιώτες της . Άρχισε να το χάνει στα μνημόνια, παρολίγον να ριφθεί στο πυρ των εξώτερον ο μακαριστός Μητροπολίτης Σιατίστης όταν διάβασε την περίφημη εισήγηση του για την δανειακή σύμβαση στην ιεραρχία. Άρχισε να χάνει το πλήρωμα της με την στάση της στο Μακεδονικό. Υπέστησαν σόκ οι πολίτες παρατηρώντας την απουσία της από τον δημόσιο διάλογο – προσπερνώ τα συλλαλητήρια . Εθνικός λόγος, μηδέν. ΄Αρχισε επίσης να ” χάνει” το πλήρωμα της με τα ”σούρτα φέρτα” με την Αριστερά . Με το σχέδιο διαχωρισμού της από την Πολιτεία. Με την μάλλον ήπια στάση της στο θέμα της αναθεώρησης του Συντάγματος και την ανοχή της στις ”ουδετεροθρησκείες” κλπ.

Η Εκκλησία μας άρχισε τέλος να χάνει το πλήρωμα της με την εντελώς νωχελική στάση της στα πρόσφατα ” επεισόδια ” που προέκυψαν στην συνεργασία της με την κεντροδεξιά κυβέρνηση . Όταν ο χριστιανός βλέπει να κτυπάται η ρίζα της πίστεως του, να τίθενται σε αμφισβήτηση αυτά με τα οποία μεγάλωσε , η Θεία Κοινωνία, ο Επιτάφιος, η Ανάσταση , όταν βλέπει να αποποινικοποιείται η βλασφημία από το συντηρητικό κόμμα ( του) και η απάντηση σε όλα αυτά από τον Προκαθήμενο είναι ένα ξέπνοο διάγγελμα δίπλα στο τζάκι από μοναστήρι της Θήβας ειλικρινώς αιφνιδιάζεται . Μουδιάζει. Πληγώνεται. Όταν μέχρι την ώρα που μιλάμε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας που ορκίστηκε στην ” Αγία και Ομοουσία” δεν έχει συναντηθεί με τον Προκαθήμενο της κρατούσας θρησκείας στην Ελλάδα σοκάρεται από την υποτίμηση. Σκανδαλίζεται. Και ο παππάς και ο πιστός. Και εν τέλει σταδιακά απομακρύνεται από το ιερό . Αυτονομείται. Όταν ο μειλίχιος Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος φθάνει να ομιλεί για κίνδυνο κρυπτοχριστιανισμού (!) αν η Πολιτεία δεν αποφασίσει Πάσχα κεκλεισμένων των ναών, κάτι σοβαρό τρέχει . ( Σχεδιάζονται υπό άκρα μυστικότητα ιδιωτικές Αναστάσεις σε εκκλησάκια και οικίες που δεν τις πιάνουν τα ραντάρ των περιπολικών) . Όταν ο επίσης μειλίχιος Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος φθάνει να μιλά επί ΝΔ για ” Σοβιέτ ” επειδή η πρώτη υπουργική απόφαση Κεραμέως απαγόρευε πλήρως την λειτουργία των ναών έστω και κεκλεισμένων των θυρών πάλι κάτι πολύ σοβαρό τρέχει . Και όταν βεβαίως η Ιερά Σύνοδος επιβάλλει εκκλησιαστικό ”σοβιέτ” στα μέλη της , φίμωτρο στους Μητροπολίτες και τους Ιερείς απαγορεύοντας τους να μιλάνε στα ΜΜΕ για τα κρίσιμα θέματα ως το Πάσχα , σίγουρα κάτι σοβαρότατο τρέχει. Αν θέλετε όμως την γνώμη μου το πρόβλημα δεν είναι ούτε οι κλειστοί ναοί ούτε τα επιχειρήματα που ακούστηκαν για την Θεία κοινωνία, ούτε το φίμωτρο. Το μέγα ζήτημα είναι η απάθεια με τα οποία δέχεται διαδοχικώς όλα αυτά τα ραπίσματα η Εκκλησία. Η ανοχή της στον απότομο τρόπο, στο απαξιωτικό στυλ με το οποίο ορισμένα μέλη του πολιτικού συστήματος θίγουν ζητήματα πίστεως .

Η αίσθηση του ανυπεράπιστου δεν χωνεύεται εύκολα . Ας γίνει καθαρό : Όταν ιερείς και πιστοί παρακολουθούν ενεοί την μετατροπή της Ορθοδοξίας από κρατούσα θρησκεία σε κλωτσοσκούφι ” κοσμοπολιτών ” εξεγείρονται με την Εκκλησία, Όχι με την Πολιτεία . Επιμένω , λοιπόν. Τώρα η Εκκλησία ζει την ”δικτατορία ”της, μετά την κρίση, η Εκκλησία θα ζήσει την ”μεταπολίτευση” της. Τίποτε δεν θα μοιάζει ίδιο . Ο Χριστιανισμός θα γιγαντωθεί αλλά η Εκκλησία προσκαίρως θα αποδυναμωθεί. Φυσούν ήδη νέοι άνεμοι στην κοινωνία . Στις ιδιωτικές Αναστάσεις του εφετινού Πάσχα θα γεννηθεί νέο πλήρωμα. Υγιές και αποφασισμένο. Και νέα ηγεσία . Μακριά από τα ραντάρ.