Προσεγγίζοντας με ψυχαναλυτικούς όρους τα κορυφαία πρόσωπα της κυβέρνησης που διαχειρίζονται την πανδημία, αξίζει να σταθούμε στη ...λακανική τριπλέτα: το Ιδανικό Εγώ, το Ιδανικό του Εγώ και το Υπερεγώ.
Στην ιστορία μας, ο Μητσοτάκης υποδύεται το...
Ιδανικό του Εγώ. Με τα καλά σκηνοθετημένα διαγγέλματά του, εμφανίζεται ως ο μεγάλος Άλλος, ο αυστηρός, αλλά αποφασιστικός πατέρας που φροντίζει για την ασφάλεια όλων μας. Αυτός που το υποκείμενο της πανδημίας καλείται να εντυπωσιάσει, τηρώντας πιστά την καραντίνα, αλλά και αγγαλιάζει όταν τον ακούει να τον επιβραβεύει για την πειθαρχία που επιδεικνύει. Ο Μητσοτάκης ανήκει στην τάξη του Συμβολικού.
Ο Τσιόδρας, από την άλλη, ενσαρκώνει το Ιδανικό Εγώ, το φαντασιακό ιδεώδες στο οποίο θα ήθελε να μοιάσει ο κορονόπληκτος θεατής μας. Ο υπερ-ειδήμων λοιμωξιολόγος που διαθέτει όλες τις απαντήσεις και μας οδηγεί με σιγουριά στην έξοδο από την κρίση. Ο μειλίχιος θείος που μας στηρίζει ψυχολογικά στις δύσκολες αυτές ώρες. Ο καθηγητής – ψάλτης που ενσαρκώνει ταυτόχρονα την επιστημονική και τη θρησκευτική αυθεντία, προσφέροντας ένα μοναδικό «ασφαλιστικό πακέτο». Χαρακτηριστικά που τον τοποθετούν στην τάξη του Φαντασιακού.
Ο Χαρδαλιάς τέλος, είναι το Υπερεγώ, η σαδιστική, εκδικητική και τιμωρητική εκδοχή του Μητσοτάκη. Εκείνος που μας βομβαρδίζει διαρκώς με όλο και πιο υπερβολικά και απραγματοποίητα αιτήματα και μετά σαρκάζει χυδαία την αδυναμία μας να τα εφαρμόσουμε. Και που όσο πιο πολύ πασχίζουμε να συμμορφωθούμε με τις υποδείξεις του, τόσο περισσότερο ένοχοι είμαστε στα μάτια του. Ο Χαρδαλιάς είναι το Πραγματικό, η μαύρη τρύπα που καταπίνει τη συμβολική τάξη, ένα τερατούργημα απρόσιτο ακόμη και από τη φαντασία.
Δημητρης Τσιρκας (FB)
Στην ιστορία μας, ο Μητσοτάκης υποδύεται το...
Ιδανικό του Εγώ. Με τα καλά σκηνοθετημένα διαγγέλματά του, εμφανίζεται ως ο μεγάλος Άλλος, ο αυστηρός, αλλά αποφασιστικός πατέρας που φροντίζει για την ασφάλεια όλων μας. Αυτός που το υποκείμενο της πανδημίας καλείται να εντυπωσιάσει, τηρώντας πιστά την καραντίνα, αλλά και αγγαλιάζει όταν τον ακούει να τον επιβραβεύει για την πειθαρχία που επιδεικνύει. Ο Μητσοτάκης ανήκει στην τάξη του Συμβολικού.
Ο Τσιόδρας, από την άλλη, ενσαρκώνει το Ιδανικό Εγώ, το φαντασιακό ιδεώδες στο οποίο θα ήθελε να μοιάσει ο κορονόπληκτος θεατής μας. Ο υπερ-ειδήμων λοιμωξιολόγος που διαθέτει όλες τις απαντήσεις και μας οδηγεί με σιγουριά στην έξοδο από την κρίση. Ο μειλίχιος θείος που μας στηρίζει ψυχολογικά στις δύσκολες αυτές ώρες. Ο καθηγητής – ψάλτης που ενσαρκώνει ταυτόχρονα την επιστημονική και τη θρησκευτική αυθεντία, προσφέροντας ένα μοναδικό «ασφαλιστικό πακέτο». Χαρακτηριστικά που τον τοποθετούν στην τάξη του Φαντασιακού.
Ο Χαρδαλιάς τέλος, είναι το Υπερεγώ, η σαδιστική, εκδικητική και τιμωρητική εκδοχή του Μητσοτάκη. Εκείνος που μας βομβαρδίζει διαρκώς με όλο και πιο υπερβολικά και απραγματοποίητα αιτήματα και μετά σαρκάζει χυδαία την αδυναμία μας να τα εφαρμόσουμε. Και που όσο πιο πολύ πασχίζουμε να συμμορφωθούμε με τις υποδείξεις του, τόσο περισσότερο ένοχοι είμαστε στα μάτια του. Ο Χαρδαλιάς είναι το Πραγματικό, η μαύρη τρύπα που καταπίνει τη συμβολική τάξη, ένα τερατούργημα απρόσιτο ακόμη και από τη φαντασία.
Δημητρης Τσιρκας (FB)