Η Λενιώ Διαλεισμά βρίσκεται αποκλεισμένη σε λωρίδα εδάφους, στο Ματζούλι στο ..Απέρ Ασσάμ ...του ποταμού Βραχμαπούτρα της Ινδίας και απευθύνει έκκληση σωτηρίας
Στα βάθη της βορειοανατολικής Ινδίας στη λωρίδα Ματζούλι του τεράστιου και μυθικού ποταμού Βραχμαπούτρα βρίσκεται αποκλεισμένη μία Ελληνίδα και μέσω του ethnos.gr καλεί βοήθεια προς όποιον μπορεί να την παρέχει στην ίδια αλλά και σε άλλους 10 Ευρωπαίους πολίτες που βρίσκονται αποκλεισμένοι σε διάφορες περιοχές στην καρδιά της αχανούς χώρας.
Η Λενιώ Διαλεισμά βρίσκεται στο Ματζούλι από τις 12 Μαρτίου. Από τις 22 Μαρτίου που επιβλήθηκαν οι αυστηροί περιορισμοί στην Ινδία ειναι αποκλεισμένη στην περιοχή. Το χειρότερο είναι πως οι ντόπιοι την αντιμετωπίζουν λες και είναι προσωποποίηση του κορονοϊού και η ίδια επιβιώνει με ξηρά τροφή. Φοβάται για τη ζωή της και απευθύνει απελπισμένο μήνυμα να οργανωθεί αποστολή σωτηρίας για την ίδια και για τους υπόλοιπους ευρωπαίους πολίτες που βρίσκονται σε απομονωμένες περιοχές της Ινδίας όπου έχει επιβληθεί πλήρης απαγόρευση.
Τα λόγια της Λενιώ Διαλεισμά συγκλονίζουν:
«Νομίζουν πως είμαι ο κορονοϊός»
«Είμαι στο Ματζούλι στο Απέρ Ασσάμ από τις 12 Μαρτίου. Στις 22 επιβλήθηκε γενικό lock down. Εγώ από 19 ήμουν σε καραντίνα που τελείωσε χθες αλλά πρακτικά συνεχίζεται. Οι άνθρωποι εδώ με φοβούνται, νομίζουν πως είμαι εγώ ο κορονοϊός. Δε μου μιλάει κανείς. Λόγω του lock down δεν υπάρχει τροφή, τρέφομαι με ξηρά τροφή και ψάχνω μία πτήση να φύγω από τη χώρα. Τα τρένα που υπήρχαν, ακυρώθηκαν όπως και οι πτήσεις. Προσπαθώ με κάποιο τρόπο να συμπεριληφθώ σε πτήση σωτηρίας. Από την ελληνική κυβέρνηση δεν βρήκα κάποια ανταπόκριση. Μέσω ενός φίλου Ισπανού απευθύνθηκα στη γερμανική πρεσβεία».
«Είμαι σε νησί 1.500 χιλιόμετρα από την Καλκούτα»
Και η Λενιώ Διαλεισμά συνεχίζει: «Οι άνθρωποι κατάφεραν και με έβαλαν σε πτήση σωτηρίας, η οποία, όμως έφυγε από την Καλκούτα αλλά εγώ δε μπόρεσα να το πάρω διότι βρίσκομαι 1.500 χιλιόμετρα μακριά και δε μπορούσα να ταξιδέψω επειδή δεν υπήρχαν τρένα. Βρίσκομαι σε ένα νησί και δεν υπάρχει κάποιο μεταφορικό μέσο για να προχωρήσω στο μεγαλύτερο αστικό κέντρο που είναι η Καλκούτα. Σήμερα μόλις πληροφορήθηκα πως υπάρχουν άλλοι 8-10 που είναι στα βορειοανατολικά. Είναι 5-6 άτομα στη Μανιπούρ, δύο στα Μαγκαλέα, δύο στο Ντατσίλινγκ, μία στο Τσιλίγκουρι και μία στην Τριπούρα και ίσως και στο Γκουαχάτι. Θα μπορούσαμε να γεμίσουμε ένα πούλμαν κι εμείς εδώ στην άκρη. Πρέπει να κουνηθούμε κάπως γιατί σε λίγο εδώ δεν θα έχουμε να φάμε».
εθνος