Ασφαλώς και δεν θέλουμε να γινόμαστε μάντεις κακών… Τουλάχιστον δεν ήταν αυτός ο σκοπός του αφιερώματός μας με τίτλο “Πολεμικό Ναυτικό: Πρώτα κοιτάς τις κύριες μονάδες επιφανείας… μετά τα ελικόπτερα”.
Να όμως που ήρθε η ανάγκη αντικατάστασης της φρεγάτας ‘ΥΔΡΑ” με το “καλημέρα” της συμμετοχής της Ελλάδας στην επιχείρηση “IRINI”, από τη φρεγάτα “ΣΠΕΤΣΑΙ”, για να επιβεβαιώσει την κοινή λογική…
Είναι βέβαιο ότι το γεγονός (η βλάβη στην “ΥΔΡΑ” που προκάλεσε την ανάγκη αντικατάστασής της…), θα μπορούσε να λάβει χώρα και υπό άλλες συνθήκες. Κανονικές… και ερμηνεύστε όπως επιθυμεί ο καθένας τι υπονοεί αυτή η κανονικότητα. Δηλαδή ακόμη και υπό συνθήκες προ οικονομικής κρίσης και μνημονίων για την Ελλάδα και τη Διοίκηση Φρεγατών του Πολεμικού Ναυτικού.
Δεν μπορεί φυσικά να το αμφισβητήσει κανείς αυτό, όπως δεν μπορεί να αμφισβητήσει και το γεγονός ότι οι περισσότερες από τις κύριες μονάδες επιφανείας του ΠΝ έχουν ξεπεράσει τις τέσσερις δεκαετίες ενεργού υπηρεσίας (οι S…) με τις νεότερες MEKO 200HN να έχουν ξεπεράσει την 25ετία… Με ότι αυτό συνεπάγεται αν δεν έχουν γίνει εκτεταμένες εργασίες συντήρησης όχι μόνο των οπλικών αλλά και των επιμέρους συστημάτων τους.
Ενημερωνόμαστε, επίσημα και ανεπίσημα, ότι για το ζήτημα αυτό οι προβληματισμοί είναι έντονοι τόσο στο ΓΕΝ όσο και στο ΓΕΕΘΑ. Το ίδιο έντονοι είναι και οι δικοί μας προβληματισμοί κι αυτός είναι και ο λόγος που εκφράσαμε ανοικτά τις όποιες επιφυλάξεις μας αναφορικά με τις προτεραιότητες κατανομής των ελάχιστων κονδυλίων που διαθέτει πλέον η χώρα.
Το πρόβλημα δεν είναι εάν είναι καλό ή όχι -ενδεχομένως κορυφαίο στον ρόλο του- ή χρήσιμο ένα οπλικό σύστημα όπως τα ελικόπτερα MH-60R. Δεν υφίσταται καν συζήτηση επ’ αυτού. Οι προτεραιότητες τη συγκεκριμένη περίοδο είναι το ζήτημα. Σχετικά με το κατά πόσο είναι η προμήθεια 4+3 ανθυποβρυχιακών ελικοπτέρων MH-60R υψηλότερη προτεραιότητα απ0ό κάποια άλλη.
Μία περίοδο κατά την οποία πρέπει οπωσδήποτε και το ταχύτερο δυνατό να καλυφθούν φλέγουσες επιχειρησιακές ανάγκες σε πρώτη φάση (νέες τορπίλες και σύστημα αυτοπροστασίας κατά τορπιλών για τον στόλο των υποβρυχίων, αερομεταφερόμενοι αντιπλοϊκοί πύραυλοι Harpoon για τα εκσυγχρονισμένα P-3H, αναβάθμιση αντιπλοϊκών πυραύλων Harpoon και Exocet για τις φρεγάτες και τις ΤΠΚ, εκσυγχρονισμός και εκτεταμένες εργασίες συντήρησης στις τέσσερις MEKO 200HN) και να εξασφαλιστούν κονδύλια για την αντικατάσταση των φρεγατών S σε δεύτερο χρόνο.
Προς την κατεύθυνση αυτή, θεωρούμε δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί ορθή η έναρξη της διαδικασίας διαπραγμάτευσης για την προμήθεια των γαλλικών “ψηφιακών” φρεγατών Belhara. Είναι μία αρχή και οπωσδήποτε σημαντικό βήμα στη χρονοβόρα και υψηλού κόστους διαδικασία αντικατάστασης των φρεγατών τύπου S.
Στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας επομένως είμαστε υποχρεωμένοι να επιδιώξουμε τη μέγιστη οικονομία χρόνου και χρήματος. Αυτή είναι η λογική και το ευρύτερο σκεπτικό δεδομένης της απειλής που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, σε συνδυασμό φυσικά με το ότι καλείται ήδη (όχι θα κληθεί…) να την αντιμετωπίσει ΑΠΟΛΥΤΩΣ μόνη της…
Αυτό που συνεχίζει να εκπλήσσει αρνητικά, είναι η αφασία της πολιτικής εξουσίας για τα περί της άμυνας, παρά τις κάποιες φιλότιμες προσπάθειες που γίνονται τελευταία. Συνολικά, είναι ηλίου φαεινότερο ότι η συντριπτική πλειοψηφία δείχνει να πιστεύει, ότι άπαξ και έχει όλα αυτά τα συστήματα, αυτοκίνητα, πλοία και αεροπλάνα, θα… περπατάνε ό,τι και να γίνει.
Έστω κουτσά στραβά. Οι ανόητοι, αδυνατούν να σκεφτούν απλά, με όρους αυτοκινήτου ηλικίας 40 ετών, που είναι μάλιστα και πολύ απλούστερο στη συντήρηση, συγκριτικά με οπλικά συστήματα που φέρουν τεχνολογικό εξοπλισμό που για την ομαλή του λειτουργία συνήθως δεν μπαίνει κατσαβίδι, στα χέρια του πολύπειρου μπαρμπα-Μήτσου στον Ναύσταθμο… Και θα γίνεται ολοένα χειρότερο, όσο αναπτύσσεται η τεχνολογία. θα μας πάρει φαίνεται δυο τρεις δεκαετίες να το κατανοήσουμε.
Ε λοιπόν, αποδεικνύεται από μόνο του ότι δεν περπατάνε, κυρίως δεν σου εξασφαλίζουν ότι θα περπατάνε τη δύσκολη στιγμή θα περπατάνε. Αυτό όμως απλά αποδεικνύεται ανεπαρκές να τους αλλάξει τη στάση. Η πολιτική ανοησία είναι διακομματική, όσο και διαχρονική. Νοιάζονται πως θα παραστήσουν τους φιλάνθρωπους μοιράζοντας χρήμα στον κόσμο. Και βλέπουμε…
Αν συνεχίσουμε να σκεφτόμαστε με αυτό τον τρόπο είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν θα έχουμε καλό μέλλον. Ή απλά και μέλλον… Τα δε χρήματα που διατίθενται για την υποτιθέμενη αναβάθμιση του στόλου φρεγατών τα οποία εγκρίνουν, είναι απλά ΑΝΕΠΑΡΚΗ και δεν θυμίζουν τίποτα περισσότερο, από το πως… δεν βάφονται αυγά. Κι ας δυσαρεστούμε φίλους. Θα επανέλθουμε σύντομα διότι το κακό έχει παραγίνει.
Τα “πακέτα” που αποδεσμεύει η Ευρωπαϊκή Ένωση για τον κορονοϊό, αποτελούν την τελευταία μεγάλη ευκαιρία έναρξης ουσιώδους αντιμετώπισης του προβλήματος. Η δε συγκυρία επίσης προσφέρεται για κάποιον που επιθυμεί και είναι αποφασισμένος να πείσει τους “εταίρους”.
Όμως ισχύει ό,τι και στις πωλήσεις. Αν δεν το πιστεύεις το προϊόν που πουλάς, απλά δεν πρόκειται να πείσεις ποτέ κανέναν να το αγοράσει. Το ίδιο ισχύει και για την προσπάθεια των πολιτικών να πείσουν για την ανάγκη αντιμετώπισης των τεραστίων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η άμυνα.
Είτε με την αποδέσμευση κονδυλίων από τον κρατικό προϋπολογισμό λόγω της κάλυψης των αναγκών από τη χρηματοδότηση, είτε σε συνεννόηση με τους εταίρους της χώρας και το απόλυτα ορθολογικό επιχείρημα ότι πρόκειται περί απολύτως αναγκαίας για την επιβίωση της χώρας επένδυσης, από την οποία μπορούν να βγουν κερδισμένες ευρωπαϊκές ναυπηγικές βιομηχανίες.
Δεν μπορεί, κάτι θα έχει πιάσει το αυτί τους ότι θα έχουμε προσεχώς ανακατατάξεις και η αρτηριοσκληρωτική Ευρώπη δείχνει καταδικασμένη να υποστεί οδυνηρή ήττα, βιομηχανικού χαρακτήρα και μάλιστα εντός έδρας. Οι οραματιστές πάντα έλλειπαν από τη Γηραιά Ήπειρο, η οποία διέθετε πάντα πλεόνασμα λογιστών, ασχέτως εάν ήταν πολύ καλής ποιότητας. Το αποτέλεσμα είναι εξίσου καταστροφικό.