Ο Κλέων Παπαδημητρίου χρειάστηκε 48 ημέρες, περίπου 3.500 χιλιόμετρα, πάνω στις δύο ρόδες ενός ποδηλάτου, για να ανταμώσει και πάλι με τα αγαπημένα του πρόσωπα. Το φορτίο που κουβαλούσε στο ποδήλατο ..
έφτανε ως και τα 30 κιλά, ενώ οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν πάντα κατάλληλες αφού εναλλάσονταν από από χιόνι και χαλάζι -στην εκκίνηση- ως καυτό ήλιο στον -τελικό προορισμό.
Η πανδημία τον βρήκε φοιτητή στο Αμπερντίν της Σκωτίας, όπου και παρέμεινε όλη την περίοδο των αυστηρών περιοριστικών μέτρων, ενώ όταν τελείωσε πια τα μαθήματά του, τα κλειστά αεροδρόμια και οι ταξιδιωτικοί περιορισμοί αλλά κυρίως ο νεανικός ενθουσιασμός και η τόλμη του, τον έκαναν να σκαρφιστεί έναν διαφορετικό τρόπο για να φτάσει στην Ελλάδα και την οικογένειά του.
Η«πλάκα» που τον έφερε στο σπίτι του
«Ξεκίνησε σαν πλάκα αλλά επειδή εμένα μ' αρέσουν οι "περιπέτειες" αυτού του είδους, ξεκίνησα να μελετώ αν κάτι τέτοιο ήταν εφικτό», εξηγεί ο 20χρονος στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού/Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων «Πρακτορείο 104,9 FM».
Συμπαραστάτη στην απόφασή του να επιστρέψει από το Αμπερντίν στην Αθήνα με ποδήλατο βρήκε τον πατέρα του, ο οποίος παρακολουθούσε το «στίγμα» του γιου του καθ' όλη τη διάρκεια του ταξιδιού. Αυτή ήταν, άλλωστε, και η βασική προϋπόθεση που του έβαλε προκειμένου να ανάψει το πατρικό «πράσινο φως» και να μπει ο Κλέων με τον ποδήλατό του στη γραμμή εκκίνησης. «Θα το κάνεις υπό την προϋπόθεση ότι θα ξέρω κάθε στιγμή πού είσαι», τού είπε ο πατέρας του.
Ο 20χρονος βρήκε την κατάλληλη εφαρμογή για να καταστεί αυτό εφικτό κι έτσι αποδύθηκε τον δικό του διαφορετικό αγώνα «Kleon vs Lockdown».
Το ταξίδι του νεαρού σπουδαστή ξεκίνησε τελικά στις 10 Μαΐου 2020 και διασχίζοντας το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ολλανδία, τη Γερμανία και την Αυστρία έφτασε στην Ιταλία, όπου από το λιμάνι της Αγκόνας πέρασε με πλοίο στην Πάτρα και από εκεί συνέχισε ώς την Αθήνα όπου η οικογένεια και φίλοι του τον υποδέχθηκαν στη γειτονιά του, τα Μελίσσια, με ένα μεγάλο πανό «Welcome Home Kleon- One more challenge accomplished»!
Όταν η θέληση υπερνικά τις δυσκολίες
Είχαν προηγηθεί 48 συναρπαστικές ημέρες, με ευχάριστες στιγμές, απρόοπτα αλλά κυρίως με πολλή δύναμη ψυχής από την πλευρά του 20χρονου. «Την πρώτη μέρα που έφυγα είχε χαλάζι και χιόνι», θυμάται, ενώ από τις πρώτες κιόλας ημέρες του ταξιδιού στράβωσε ο πίσω τροχός του ποδηλάτου του -ένα μεταχειρισμένο αγωνιστικό που αγόρασε αντί 300 λιρών.
«Έφυγε μια ακτίνα και μερικές φορές έσκαγε δυο-τρεις φορές τη μέρα το λάστιχο και αυτό όχι μόνο μου έτρωγε πολύ χρόνο αλλά δεν ήταν καλό και για το ηθικό μου. Ήταν, όμως, ένα μάθημα που έπρεπε να μάθω να διαχειρίζομαι», λέει ο νεαρός, ο οποίος περνούσε τα βράδια του είτε κάνοντας κάμπινγκ ή -προς το τέλος του ταξιδιού- «σε σπίτια ή κήπους γνωστών» και είχε πάντα στο σακίδιό του άσπρο ψωμί, φυστικοβούτυρο και σαρδέλες σε κονσέρβα προκειμένου να του εξασφαλίζουν την απαιτούμενη ενέργεια για να μπορεί να ποδηλατεί απερίσπαστος από οποιοδήποτε αίσθημα πείνας.
Και μπορεί τα 3.500χλμ πάνω στο ποδήλατο να ισοδυναμούν με πολλές ώρες εξάσκησης σε κάποιο γυμναστήριο, ωστόσο η άθληση φαίνεται πως είναι στο DNA της οικογένειας Παπαδημητρίου, αφού μετά την πρώτη μέρα ξεκούρασης ακολούθησε γερή ...προπόνηση.
«Χθες ήταν η πρώτη μέρα που ξεκουράστηκα και μόλις γύρισε ο μπαμπάς μου από τη δουλειά κάναμε όλοι μαζί (σ.σ. η μητέρα του είναι τριαθλήτρια) στο υπόστεγο γυμναστική για δύο ώρες», λέει χαριτολογώντας ο 20χρονος.