Το Βερολίνο εξ αιτίας της εμμονικής πάθησης περί δικαίου και άλλων παραισθησιογόνων φιλοσοφικο-πολιτικών αντιλήψεων, πίσω από τις οποίες κρύβονται...
μεγαλειώδη ιμπεριαλιστικά ορμέμφυτα, άργησε να κατανοήσει τη δυναμική της ύφεσης που πυροδότησε το lockdown του κορονοϊού.
Μόλις κατάλαβε, πανικοβλήθηκε και ανακοίνωσε ένα εθνικό γερμανικό πρόγραμμα 500 δισ. ευρώ και δανείστηκε 155 δισ. ευρώ από τις αγορές. Μετά συνειδητοποίησε πως αν σκάσει ο ευρωπαϊκός Νότος δεν θα μείνει τίποτε όρθιο και έκανε έναν τακτικό συμβιβασμό με τον Μακρόν.
Στο ηθικό-πολιτικό πεδίο αντιμετώπισης της πανδημίας, άλλωστε, το Βερολίνο έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο, γεγονός που πυροδότησε νέο κύμα αντιγερμανισμού στην Ευρώπη.
Για καλό και για κακό, πάντως, το Βερολίνο έβγαλε το diktat της Καρλσρούης κόντρα στην ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική τράπεζα) και έκτοτε προσπαθεί να ακυρώσει τις συνέπειες του συμβιβασμού με τον Μακρόν, ετοιμάζοντας προσκόμματα στην χρήση των 750 δισ. ευρώ.
Στόχος του είναι να ελέγξει, μέσω των επιδοτήσεων, τα αναπτυξιακά σχέδια των χωρών-μελών. Μαζί με τις επίσης υπαγορευόμενες “μεταρρυθμίσεις”, να ελέγξει και το νέο καταμερισμό των υπό χρηματοδότηση έργων σε ολόκληρη την ΕΕ. Και αυτό για τους εξής μείζονες στρατηγικούς λόγους που έχουν ιστορική καταγωγή εκατό και πλέον χρόνων… ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΓΚΥΡΗ ΠΗΓΗ