αυτονόητο νόμιμο δικαίωμά της στην εργασία απέναντι σε μια καταχρηστική εργοδοτική συμπεριφορά, το δικηγορικό γραφείο ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΕΡΠΑΤΑΡΗΣ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ έδωσε στη δημοσιότητα τα πλήρη στοιχεία του φακέλου της υπόθεσης.
Συγκεκριμένα:
Η εργαζόμενη, κοινωνική επιστήμων με μεταπτυχιακό στην ανθρωπολογία και 15ετή εμπειρία στην επιστημονική υποστήριξη, συνήψε σύμβαση εργασίας «αορίστου χρόνου» με το βουλευτή, όπως ρητά αναγράφεται στο έντυπο της πρόσληψής της, με έναρξη ισχύος την 8η-07-2019 (συν. 1). Χωρίς να έχει δεχθεί κανένα παράπονο από μέρους του για την εκπλήρωση των καθηκόντων της, στις 09.03.2020, της αναγγέλθηκε η διακοπή της εργασιακής τους σχέσης «μετά από άτακτη καταγγελία» του κ. Κόκκαλη (συν. 2), διαδικασία που προβλέπεται μόνον για συμβάσεις «αορίστου χρόνου». Τέσσερις (4) ημέρες αργότερα, στις 13-03-2020, ο γυναικολόγος βεβαίωσε την «αρχόμενη κύηση» της εντολέα μας (συν. 3), η οποία επέδωσε εξώδικο στο βουλευτή στις 16-03-2020 (συν. 4), στο οποίο αναφέρει ότι συντρέχουν στο πρόσωπό της «ευαίσθητοι προσωπικοί λόγοι» που καθιστούν αυτοδικαίως άκυρη την απόλυσή της. Η εντολέας μας, μετά από σύσταση του γιατρού της, δεν προέβη, για λόγους ιατρικής ασφάλειας, σε ευρύτερη δημοσιοποίηση της εγκυμοσύνης της, προτού διενεργηθούν οι κρίσιμες ιατρικές εξετάσεις για την πορεία της κυοφορίας της (συν. 5). Αμέσως μόλις αυτές ολοκληρώθηκαν (02-05-2020), ο βουλευτής ενημερώθηκε από το σύζυγο της εντολέα (04-05-2020) ότι οι «ευαίσθητοι προσωπικοί λόγοι» που επικαλέστηκε στο εξώδικο ήταν η εγκυμοσύνη της. Στις επικοινωνίες που ακολούθησαν επί ένα σχεδόν μήνα και ενώ ο βουλευτής έδινε την εντύπωση ότι θα προέβαινε αυτοβούλως στην επανατοποθέτηση της εγκύου στην εργασία της, τελικά της γνώρισε μέσω τρίτων στις 11-06-2020 την κατηγορηματική άρνησή του να πράξει τα νόμιμα, αναγκάζοντάς την να του απευθύνει έγγραφο αίτημα επαναπρόσληψης (συν. 6) στις 17-06-2020, που κοινοποιήθηκε στον Πρόεδρο της Βουλής.
Στις 22-06-2020, ο βουλευτής, με ένα 14σέλιδο εξώδικο, απάντησε α) ότι η προστασία της εγκυμοσύνης δεν ισχύει στις συμβάσεις «ορισμένου χρόνου», παρότι με την εντολέα μας είχε υπογράψει έντυπο «αορίστου χρόνου» β) ότι η σύμβασή τους έληγε αυτοδίκαια στις 8 Μαρτίου, παρότι ο ίδιος είχε προβεί στην απόλυσή της με «άτακτη καταγγελία» γ) ότι δεν είχε λάβει γνώση του γεγονότος, παρότι από 16-03-2020 (δηλαδή 7 ημέρες μετά την απόλυση) έλαβε εξώδικο με δικαστικό επιμελητή και αποδεικτικό επίδοσης (συν. 7) δ) ότι η πρώην συνεργάτιδά του χρησιμοποιεί την εγκυμοσύνη της ως «μέσο» για να αποκατασταθεί επαγγελματικά (!!!), παρότι η ίδια ζητούσε απλώς να εφαρμοστούν στο πρόσωπό της οι προστατευτικές διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας για την κυοφορία και τη μητρότητα. Ο βουλευτής για να δικαιολογήσει μάλιστα ότι η σύμβαση της εντολέα μας ήταν «ορισμένου χρόνου», επικαλέστηκε αποκλειστικά προφορικές μαρτυρίες οικονομικά εξαρτώμενων από τον ίδιο στελέχη του Γραφείου του (πρώην Διευθυντής υπουργικού γραφείου του, επιστημονική συνεργάτης, αποσπασμένος υπάλληλος) και όχι τα επίσημα συμβατικά έγγραφα της Βουλής των Ελλήνων…
Ως προς τον ισχυρισμό του ότι δεν γνώριζε την εγκυμοσύνη όταν την απέλυε, η εντολέας μας, με ένα σύντομο εξώδικο (συν. 8), του απάντησε αυτό που γνωρίζει η κάθε γυναίκα εργαζόμενη στη χώρα και δεν μπορεί να αγνοεί ένας πρώην υπουργός, ενεργός δικηγόρος και δύο φορές βουλευτής: ότι η απαγόρευση της καταγγελίας ισχύει ανεξαρτήτως της γνώσης του εργοδότη περί της εγκυμοσύνης (ΑΠ 1682/10 – ΔΕΝ 2011 σελ. 724, ΑΠ 1291/88 – ΔΕΝ 1989 σελ. 988) και ανεξαρτήτως της γνώσης ακόμη και της ιδίας της εγκύου!!!
Αλγεινή εντύπωση προκαλούν, τέλος, οι δημόσιες καταγγελίες του βουλευτή ότι δήθεν δέχεται «εκβιασμούς» από μια απολυμένη έγκυο γυναίκα, η οποία διεκδικεί το αυτονόητο νόμιμο δικαίωμά της στην εργασία απέναντι σε μια καταχρηστική εργοδοτική συμπεριφορά. Παρότι δεν είναι νομικό το ζήτημα, δικαιούμαστε να αναρωτηθούμε εάν τέτοιου είδους συμπεριφορές συνάδουν με τον αξιακό κώδικα του πολιτικού χώρου στον οποίο αυτοτοποθετείται, τον τελευταίο καιρό, ο εν λόγω εργοδότης-βουλευτής. Όπως αναφέρει η εντολέας μας στο αίτημά της προς το Συνήγορο του Πολίτη (συν. 9) «η ερμηνεία ότι δεν εφαρμόζονται οι προστατευτικές διατάξεις για τη μητρότητα στις εργαζόμενες που παρέχουν τις υπηρεσίες τους στα μέλη του Ελληνικού Κοινοβουλίου αποτελεί πραγματική πρόκληση για το κοινό περί δικαίου αίσθημα», καθώς «εκθέτει στη συνείδηση των πολιτών το βασικό αντιπροσωπευτικό θεσμό, του οποίου τα μέλη θα έπρεπε να είναι υπόδειγμα πιστής εφαρμογής του Νόμου και προσήλωσης στις αρχές του Κράτους Δικαίου».
Όλα τα έγγραφα και τα στοιχεία είναι στη διάθεση του site μας.
https://www.aftodioikisi.gr/
https://www.aftodioikisi.gr/