ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ Δ. ΒΛΑΣΣΗ
Το δημοσίευμα αναφέρει: “Η διοίκηση της νέας εταιρείας ‘αναγνωρίζει πως ένα από τα σημαντικότερα περιουσιακά στοιχεία της ΕΛBΟ αποτελεί το καταρτισμένο με μακρόχρονη εμπειρία προσωπικό της. Στο πλαίσιο αυτό, σχεδιάζει να αξιοποιήσει έως και το σύνολο του υφιστάμενου προσωπικού της εταιρείας, βάσει αξιολόγησης των δεξιοτήτων και της εμπειρίας τους, διασφαλίζοντας καθ’ αυτόν τον τρόπο την τεχνική και λειτουργική ετοιμότητα της εταιρείας, τη μεταφορά γνώσης και την εκπαίδευση του νέου προσωπικού.
Το πλάνο στελέχωσης της νέας εταιρείας θα παρουσιάζει σταδιακή αύξηση, ανάλογα με τις ανάγκες παραγωγής και το χρονοδιάγραμμα των έργων. Στο πέμπτο έτος λειτουργίας, εκτιμάται πως η νέα εταιρεία θα απασχολεί σχεδόν 600 άτομα’, αναφέρεται χαρακτηριστικά”.
Είναι ασφαλώς πάντα πολύ σημαντική η διάσωση μιας προβληματικής εταιρείας και ταυτοχρόνως η διάσωση των θέσεων εργασίας. Το θέμα είναι ότι σήμερα η ΕΛΒΟ δεν είναι εταιρεία και ούτε προσωπικό διαθέτει, καθώς λιγότερα από 20 άτομα παραμένουν στο μισθολόγιό της, λόγω ελλείψεως τυπικών προσόντων για μετάταξη στο υπόλοιπο Δημόσιο, όπως συνέβη τα τελευταία έτη με εκατοντάδες πρώην εργαζομένους της.
Συνεπώς σε ποιο “καταρτισμένο” προσωπικό και ποια “αξιοποίηση του συνόλου του υφισταμένου προσωπικού” αναφέρεται το δημοσίευμα; Από τα εισαγωγικά στο αρχικό κείμενο, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι αυτά όλα αποτελούν θέση των Ισραηλινών, είτε καταγεγραμμένη εγγράφως ή μεταφερθείσα στην εφημερίδα, που την αναπαράγει αυτούσια.
Όπως πολύ λογικά αναφέρεται στο δημοσίευμα, η στελέχωση της εταιρείας υπό την νέα διοίκηση, θα παρουσιάζει σταδιακή αύξηση αναλόγως των αναγκών παραγωγής. Ωστόσο, όπως είπαμε, η ΕΛΒΟ σήμερα δεν αποτελεί εταιρεία αλλά απλά περιουσιακά στοιχεία τα οποία “πωλούνται” και αναφέρονται αναλυτικά στο δημοσίευμα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ.
Η νέα διοίκηση θα κληθεί να την στήσει εξαρχής και για να ξεκινήσουν προσλήψεις πρέπει να υπάρχει έργο. Εφόσον οι Ισραηλινοί ενδιαφέρονται, δύο πράγματα μπορεί να σημαίνει αυτό: ή οι ίδιοι έχουν εξασφαλισμένο σημαντικό όγκο έργου και αδυνατούν να το εξυπηρετήσουν με τις υφιστάμενες γραμμές παραγωγής στο Ισραήλ, οπότε θα μεταφέρουν μέρος αυτού στην Ελλάδα, είτε αναμένουν να τους ανατεθούν συμβάσεις από το Ελληνικό Δημόσιο. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ