Το Ειρηνοδικείο Αθηνών δικαίωσε τους εργαζόμενους στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, κρίνοντας αντισυνταγματικές τις περικοπές των δώρων των Χριστουγέννων και του Πάσχα, καθώς και του επιδόματος αδείας τους.
Ειδικότερα, το Ειρηνοδικείο έκανε δεκτή ομαδική αγωγή οδηγών συρμών και ηλεκτροδηγών, οι οποίοι διεκδικούσαν τις περικοπές που τους έγιναν σε επιδόματα αδείας και σε δώρα κατά την εξαετία 2013 – 2018. Στο σκεπτικό της απόφασης του, το οποίο είναι κόντρα στις αποφάσεις της ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, ο δικαστής Εμμανουήλ Φωτάκης αποφαίνεται ότι οι αντίθετες αποφάσεις για αντισυνταγματικότητα των δώρων του ΣτΕ δεν δεσμεύουν τα υπόλοιπα δικαστήρια, καθώς δεν ισχύει για όλους!
Πρόκειται για την απόφαση 471/2020 με την οποία το δικαστήριο έκρινε ότι τα επίδικα δώρα και επιδόματα για την προαναφερόμενη εξαετία δεν έχουν καταβληθεί από την εναγομένη εταιρεία, την οποία και υποχρέωσε να καταβάλει στην συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων το ποσό των 6.000€ στον καθένα και 3.000 ευρώ σε οκτώ εξ αυτών, συν τους νόμιμους τόκους από την επόμενη της επίδοσης της αγωγής.
Το δικαστήριο έκανε δεκτές τις αγωγές, καθώς έκρινε ότι η διάταξη της περίπτωσης 1 της υποπαραγράφου Γ.Ι της παραγράφου Γ του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012, με την οποία καταργήθηκαν από 1.1.2013 τα επιδόματα εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα και αδείας για λειτουργούς και υπαλλήλους του Δημοσίου και του ευρύτερου Δημόσιου Τομέα, όπως οι ενάγοντες, αντίκειται στα άρθρα 25 παρ. 1 και 4 παρ.5 του Συντάγματος και τις απορρέουσες από αυτά αρχές της αναλογικότητας και της ισότητας στα δημόσια βάρη και συνακόλουθα υποχρεούται να μη την εφαρμόσει, κατά τη ρητή επιταγή του άρθρου 93 παρ. 4 του Συντάγματος.
Δεν έχει ισχύ έναντι όλων
Ο ειρηνοδίκης, λαμβάνοντας υπόψη την επίκληση από την πλευρά της εναγομένης των αντίθετων αποφάσεων της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, διευκρινίζει στην απόφαση του ότι η κρίση του Δικαστηρίου αυτού για την αντισυνταγματικότητα της παραπάνω διάταξης, την οποία κλήθηκε να εφαρμόσει στην ένδικη αγωγή δε δεσμεύεται από τις τυχόν αντίθετες με αυτή αποφάσεις, καθώς στα πλαίσια του διάχυτου και αυτεπάγγελτου ελέγχου της συνταγματικότητας κάθε διάταξης (ουσιαστικού και τυπικού) νόμου που καλείται να εφαρμόσει ο Δικαστής, η κρίση του περιορίζεται μόνο στη συγκεκριμένη περίπτωση και δεν έχει ισχύ έναντι όλων.
Κατά τον δικαστή, «η μόνη εξαίρεση στο διάχυτο έλεγχο της συνταγματικότητας αποτείνει η κρίση του ΑΕΔ, η οποία είναι δεσμευτική για όλα τα Δικαστήρια, πλην όμως μέχρι σήμερα το ως άνω Δικαστήριο δεν έχει αποφανθεί για τη αντισυνταγματικότητα ή μη της διάταξης της περίπτωσης 1 της υποπαραγράφου Γ.1 της παραγράφου Γ του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012, με την οποία καταργήθηκαν από 1.1.2013 τα επιδόματα εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα και αδείας για λειτουργούς και υπαλλήλους του Δημοσίου και του ευρύτερου Δημόσιου Τομέα, και επομένως είναι επιτρεπτός ο παρεμπίπτων έλεγχος αυτής (ΜΠρΘεσπ 42/2019)».
(πηγή: Ισοκράτης)