Φαίνεται μάλιστα ότι ο πρώην πρωθυπουργός δεν άφησε αναξιοποίητο ούτε το διάστημα που ήταν κλειστή η Βουλή λόγω διακοπών, μεταφέροντας τις δραστηριότητες και τις επαφές του εκτός Αθηνών. Ειδικά η εβδομάδα του Δεκαπενταύγουστου, που για τους περισσότερους είναι η φάση της απόλυτης χαλάρωσης, για τον κ. Σαμαρά είχε άλλα χαρακτηριστικά. Τις ημέρες εκείνες μετακινήθηκε, από την ιδιαίτερη πατρίδα του την Μεσσηνία και από το Ναύπλιο, στο Οίτυλο. Στο γραφικό χωριό στην καρδιά της Μάνης όμως δεν ήταν μόνος. Άρχισαν να καταφθάνουν οικογενειακώς και βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας ο αριθμός των οποίων ανήλθε κατά τις πληροφορίες γύρω στους δέκα. Ένας αριθμός που θα μπορούσε να μην σημαίνει κάτι ιδιαίτερο αλλά υπό συγκεκριμένες συνθήκες θα μπορούσε και να σημαίνει πολλά δεδομένης την αριθμητικής πλειοψηφίας των 158 βουλευτών της ΝΔ.
Μεταξύ της δεκαμελούς παρέας υπήρχε και ένας υπουργός, που ήταν ο μοναδικός: Ο Μάκης Βορίδης ο οποίος έχει άλλωστε το άλλοθι ότι η Μάνη αποτελεί λόγω της καταγωγής της συζύγου τον αγαπημένο τόπο διακοπών του. Ενδιαφέρον έχει ότι αν και η σύναξη του Οιτύλου είχε τον μανδύα της κοινωνικής καλοκαιρινής συνεύρεσης, αποφεύχθηκε οποιαδήποτε διαρροή γύρω από αυτήν όπως και για τη σύνθεσή της, κάτι που αυτομάτως θα πυροδοτούσε συζητήσεις και αντιδράσεις. Γι’ αυτό και κρατήθηκε μυστική. Μεταξύ αυτών που ανταποκρίθηκαν πάντως στην πρόσκληση του κ. Σαμαρά ήταν οι βουλευτές Μίλτος Χρυσομάλλης και Περικλής Μαντάς, που εξελέγησαν για πρώτη φορά στην Μεσσηνία πέρυσι, ο Σπύρος Πνευματικός από τη Εύβοια και η Στέλλα Μπίζιου από την Λάρισα. Αμφότεροι επίσης νεοεκλεγέντες. (σ.σ. Ένας ακόμη φέρεται ότι ήταν ο Δημ. Μαρκόπουλος από την Β' Πειραιώς).
Εκτός από τη σημειολογία των κοινών διακοπών του πρώην πρωθυπουργού με μια καθόλου ευκαταφρόνητη ομάδα βουλευτών, κατά την παραμονή και φιλοξενία τους στο Οίτυλο έγιναν και πολλές πολιτικές συζητήσεις. Αυτό βεβαίως ακούγεται και ως κάτι το αυτονόητο. Όμως οι πληροφορίες, καθ’ όλα έγκυρες, αναφέρουν ότι αναχωρώντας από το λακωνικό θέρετρο είχαν υπάρξει και συγκεκριμένα «δια ταύτα» για περαιτέρω κοινό βηματισμό τους εντός της Κοινοβουλευτικής Ομάδας υπό την εσωκομματική κηδεμονία του κ. Σαμαρά. Έτσι ένα γεγονός που θα μπορούσε να θεωρηθεί συγκυριακό πήρε πολιτικό περιεχόμενο εν όψει και της νέας περιόδου η οποία όπως όλα δείχνουν θα είναι πλούσια σε ζυμώσεις και ανοικτή σε πολλά απρόοπτα.
Άλλωστε λίγες μόλις ημέρες αργότερα, στη ΝΔ σήμανε συναγερμός λόγω της ονομαστικής ψηφοφορίας που ζήτησε ο ΣΥΡΙΖΑ για τις δύο συμφωνίες με Ιταλία και Αίγυπτο. Όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα στον κ. Σαμαρά, με δεδομένες και τις σαφείς επιφυλάξεις που είχε διατυπώσει το προηγούμενο διάστημα για τους χειρισμούς στα ελληνοτουρκικά και το ενδεχόμενο διαλόγου με τον «πειρατή» Ερντογάν. Τελικά υπερψήφισε δίχως να διατυπώσει ούτε καν κάποιον αστερίσκο. Όπως λέγεται ωστόσο στα νεοδημοκρατικά παρασκήνια χρειάστηκε να προηγηθούν κάποιες «συζητήσεις», ενώ ορισμένοι κάνουν λόγο και για «πιέσεις». Αυτό που μένει εν καιρώ να φανεί είναι τα «ανταλλάγματα» που πήρε σε άλλα μέτωπα ο πρώην πρωθυπουργός για να συγκατατεθεί -μαζί με την ομάδα του Οιτύλου και όχι μόνο- σε συμφωνίες για τις οποίες διατυπώνονται σοβαρές ενστάσεις σε ο,τι αφορά τη διασφάλιση των εθνικών μας συμφερόντων στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο.
Μπορεί βεβαίως ο κ. Σαμαράς αυτή τη στιγμή να δείχνει ο οιωνεί άτυπος ρυθμιστής της κυβερνητικής ευστάθειας, αλλά από την άλλη πλευρά είναι φανερό ότι μπαίνει κι αυτός στην περίοδο των μεγάλων διλημμάτων. Με τη μορφή που παίρνουν οι εξελίξεις, η ισορροπία ανάμεσα στα εσωκομματικά παίγνια και τα μεγάλα πολιτικά διακυβεύματα θα είναι από εδώ και πέρα ολοένα και πιο εύθραυστη ενώ για τον πρώην πρωθυπουργό θα είναι διαρκώς πιο δύσκολο, παρά τη δεινότητά του σε ελιγμούς, να πατάει ταυτόχρονα σε πολλές βάρκες.
Άλλωστε κατά τον πρόσφατο ανασχηματισμό (που μόνο ...ανασχηματισμός δεν ήταν) έκαψε πολλά από τα πυρομαχικά του. Κατάφερε να διατηρήσει στους θώκους τους όλους τους “σαμαρικούς” υπουργούς -αν και στη συνέχεια αρκετοί ...κουρεύτηκαν και αποψιλώθηκαν από αρμοδιότητες- αλλά γνωρίζει καλά ότι αυτό κάθε άλλο παρά εύκολο είναι να επαναληφθεί την επόμενη φορά. Παραδείγματος χάριν, στο υπουργείο Ανάπτυξης ο Ν. Παπαθανάσης έχει παραμερίσει ήδη τον Αδ. Γεωργιάδη, στο Οικονομικών ο Θ. Σκυλακάκης έχει ενισχυθεί αποφασιστικά και στο Εργασίας ο υφυπουργός Παν. Τσακλόγλου προπονείται από τώρα για να πάρει τη θέση του Γ. Βρούτση. Στην περίπτωση κατά την οποία μάλιστα αναζωπυρωθούν τα σενάρια περί εκλογών από την προσεχή άνοιξη και μετά -καθώς θα συμπληρώνεται διετία- τότε τα περιθώρια φυγόκεντρων κινήσεων στο εσωτερικό της ΝΔ γίνονται πιο ασφυκτικά.
Το φθινόπωρο το οποίο ξεκινά θα είναι επομένως καθοριστικό και για τη στρατηγική του κ. Σαμαρά. Μπορεί έως τώρα με διάφορες αφορμές να κάνει επίδειξη ισχύος και συναθροίζοντας βουλευτές για “καλοκαιρινές συνωμοσίες” στις αμμουδιές της νότιας Πελοποννήσου να στέλνει μηνύματα στο Μέγαρο Μαξίμου ότι είναι ο αφανής εσωτερικός εταίρος του κ. Μητσοτάκη, αλλά αυτό εκ των πραγμάτων έχει ημερομηνία λήξεως. Έτσι κι αλλιώς αυτός ο ιδιότυπος κλεφτοπόλεμος δεν μπορεί να φτάσει στα άκρα καθώς ουδείς βουλευτής της ΝΔ -ακόμη και εκ των συνομιλητών του πρώην πρωθυπουργού- θα έπαιρνε το ρίσκο να δημιουργήσει μείζον πρόβλημα στην κυβέρνηση.
Το αμείλικτο ερώτημα όμως -που τίθεται επί τάπητος και στις συζητήσεις για την “επόμενη ημέρα”- είναι τι θα γίνει όταν τα πράγματα αρχίσουν να επιδεινώνονται στο οικονομικό και διπλωματικό πεδίο. Αφενός με την ύφεση για το β' τρίμηνο να ξεπερνά το 15% και μεσοσταθμικά για όλο το 2020 να αναμένεται άνω του 10% δημιουργώντας συνθήκες κοινωνικής έκρηξης και αφετέρου με τη χώρα μας να οδηγείται σε πολιτικό διάλογο άνευ όρων με την Τουρκία και ήδη γκριζαρισμένα ντε φάκτο τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο ανατολικό Αιγαίο, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι ο χειμώνας θα φέρει διεργασίες και πιθανόν ανακατατάξεις. “Ο κ. Σαμαράς με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει;” αναρωτιούνται οι άσπονδοι φίλοι του στη ΝΔ. Προφανώς ευκρινή απάντηση δεν έδωσε ούτε ο ίδιος στους συνδαιτυμόνες του στο Οίτυλο...
Ανδρέας Καψαμπέλης