Το αληθινό πρόσωπο αυτής της κυβέρνησης δεν έχει αποκαλυφθεί ακόμη. Ή, καλύτερα, δεν πρόλαβε να αποκαλυφθεί. Τα σοβαρά ζητήματα λόγω της πανδημίας, σε συνδυασμό με τα εθνικά ζητήματα που έχουν προκύψει, έχουν κρύψει κάτω από το χαλί τις προθέσεις και τις αγαπημένες πολιτικές της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Του Θύμιου Λυμπερόπουλου – Προέδρου του ΣΑΤΑ
«δημοκρατία»
Είδαμε μόνο μικρά δείγματα νεοφιλελεύθερων τακτικών, τέτοιων που στοχεύουν στη στήριξη-γιγάντωση των πολυεθνικών και των μεγάλων επιχειρήσεων και στον οικονομικό στραγγαλισμό των μικρών επιχειρήσεων και των αυτοαπασχολουμένων.
Οπαδός του ριζοσπαστικού και του κοινωνικού φιλελευθερισμού που πρεσβεύει τη δικαιοσύνη στην οικονομία και τη δικαίωση της εργασίας, ήμουν πάντα αντίθετος με οποιαδήποτε μορφή μονοπωλίου, είτε αυτό είναι ιδιωτικό είτε κρατικό. Μια οικονομία για να μπορεί να ανθίσει, πρέπει να λειτουργούν όλα τα γρανάζια της. Και τα μεγάλα και τα μικρά. Η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία χωρίζει τον κόσμο στα δύο. Σε αυτούς που ορίζουν και σε αυτούς που ορίζονται. Οι πρώτοι παίρνουν τα πάντα, οι δεύτεροι χάνουν τα πάντα.
Ο δικός μου κλάδος, ο κλάδος των ταξί, βιώνει τη μεγαλύτερη κρίση της σύγχρονης ιστορίας του. Και οι λόγοι είναι πολύ απλοί. Χάθηκε σπουδαίο μεταφορικό έργο, όχι μόνο εξαιτίας των περιοριστικών μέτρων λόγω πανδημίας, αλλά κυρίως γιατί το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, αυτοί δηλαδή που είναι χρήστες του ταξί, απώλεσαν αγοραστική και οικονομική δύναμη. Προσθέστε σε αυτό την -επιτρεπτέα από τις Αρχές;- υποκλοπή έργου από παράνομους μεταφορείς και θα κατανοήσετε γιατί πολλά ταξί είναι παρκαρισμένα και εκτός αγοράς εργασίας.
Εχω ξαναπεί ότι σε προσωπικό επίπεδο κανείς πολιτικός δεν μου είναι αντιπαθής. Οι πολιτικές και οι ιδεολογίες είναι αυτές που διαφέρουν και γίνονται αφετηρίες συγκρούσεων και αντιπαραθέσεων. Η σημερινή κυβέρνηση συστήθηκε στην οικογένεια του ταξί με το καλημέρα. Η πρώτη της απόφαση ήταν η μείωση της ελάχιστης τιμής για τις συμβάσεις των μισθώσεων αυτοκινήτων με οδηγό. Αν μη τι άλλο, ήταν ένα δώρο για τον άμεσο ανταγωνιστή του ταξί στις επιβατικές μεταφορές.
Δεν γνωρίζω αν είχαν κι άλλα δώρα στο συρτάρι τους ή αν τους πρόλαβε η υγειονομική κρίση και πήρε παράταση η «σφαγή του ταξί». Ομως, έχω την εμπειρία να διακρίνω πότε μία κυβέρνηση βάλλει κατά μιας επαγγελματικής ομάδας και πότε είναι δίκαιη και συνεργάσιμη. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει καλές προθέσεις για τον κλάδο μας. Και σίγουρα δεν φταίει ο Λυμπερόπουλος γι’ αυτό. Αποσύρθηκα από τη διοίκηση της Ομοσπονδίας για να μην έχει κανένα άλλοθι ούτε ο κομματικός ούτε ο κυβερνητικός μηχανισμός. Αν εγώ αποτελούσα πρόβλημα, τώρα πλέον δεν είμαι. Ας δείξει λοιπόν η κυβέρνηση ποιες είναι οι προθέσεις της και τα σχέδιά της για τον κλάδο μας. Κι αν αυτά είναι δίκαια και σωστά για το ταξί, εγώ πρώτος θα βγω και θα το πω. Οπως έκανα επί Βερελή (κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ), επί Στυλιανίδη (κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας), επί Βορίδη (συγκυβέρνηση Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ), επί Σπίρτζη (κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ).
Σε όλη τη θητεία μου δεν έβλεπα πρόσωπα, αλλά πολιτικές. Αυτός που είναι φίλος του ταξί είναι και δικός μου φίλος. Αυτός που υπονόμευε το ταξί ήταν εχθρός μου. Με την ιδιότητα του προέδρου του ΣΑΤΑ, του μεγαλύτερου σωματείου της χώρας, θα εξακολουθώ να δίνω τη μάχη μου για το ταξί και τους συναδέλφους μου. Κι άλλες φορές περάσαμε δύσκολα χρόνια ως κλάδος και τα καταφέραμε.
Εν μέσω πανδημίας και βαθιάς οικονομικής κρίσης, η ρητορική και η αρθρογραφία γίνονται συνήθως ενοχλητικές. Η πρόθεσή μου δεν είναι να ενοχλήσω, αλλά να αφυπνίσω. Να γνωρίζουν οι ταξιτζήδες ότι έχουμε μπροστά μας πολύ και ανηφορικό δρόμο να διανύσουμε. Και σ’ αυτή τη διαδρομή το πιο πιθανό είναι να είμαστε μόνοι μας. Μακάρι η κυβέρνηση να με διαψεύσει και να εφαρμόσει πολιτικές κοινωνικού χαρακτήρα που θα δώσουν την ευκαιρία σε κάθε εργαζόμενο, σε κάθε πολίτη, να ζει με αξιοπρέπεια, όπως αρμόζει σε κάθε άνθρωπο.
ΥΓ.: Στα 32 χρόνια της συνδικαλιστικής μου πορείας δεν είχα καμία εξάρτηση. Εμεινα μακριά από τη διαπλοκή, τις πολυεθνικές και τον κομματικό συνδικαλισμό. Υπηρετώ μόνο τον κλάδο μου και κανέναν άλλον. Το 65% των Αθηναίων συναδέλφων με τίμησε με την ψήφο του, γυρίζοντας την πλάτη στον κομματικό συνδικαλισμό. Η αποστολή μου είναι να κάνω το καλύτερο για το ταξί. Είμαι εδώ, μάχιμος και έτοιμος, να υπερασπιστώ τον κλάδο μου. Αν η όποια κυβέρνηση ή ο όποιος υπουργός δεν θέλει να συνεργαστεί, τότε τίθεται απέναντι στη δημοκρατία και όχι στον Λυμπερόπουλο.