«Πάντα είχα δίπλα μου Έλληνες φοβερούς ...
ανθρώπους. Στο δημοτικό, επειδή τα παιδιά είναι σφουγγάρια, ένα παιδί μου είχε ουρήσει την τσάντα και μου είχε πετάξει το θρανίο. Δεν ήξερε αυτό το παιδί τι έλεγε. Με αυτό το παιδί είμαστε σήμερα κολλητάρια.Ήρθε η μητέρα του στο θέατρο κι έκλαιγε λέγοντας ότι πήρε μάθημα ζωής. Έλεγαν ότι το αγόρι μου δεν θέλω να κάνει παρέα με τον Γιάννη γιατί θα πάει φυλακή. Αλλά μετά είχα φοβερούς ανθρώπους δίπλα μου. Μόνο αυτό θυμάμαι κι είναι άδικο για ένα παιδάκι», είπε στον Γρηγόρη Αρναούτογλου και συνέχισε: .
«Οι γονείς μου πάντα μου έλεγαν ότι πρέπει να προσπαθήσεις διπλά. Έχω χαρακτηριστική εικόνα και δυνατές εικόνες. Όταν ήρθα ήμουν 5 χρονών και θυμάμαι ότι μέναμε για μια εβδομάδα στα παγκάκια μέχρι να βρει σπίτι ο πατέρας μου.
Είχε έρθει ένα χρόνο νωρίτερα, είχε βρει σπίτι αλλά το νοικιάσανε και μείναμε μια εβδομάδα σε μια πλατεία.
Θυμάμαι ότι έπινα ζεστό γάλα και της έλεγα μαμά είναι ζεστό το γάλα κι ότι εμένα μου αρέσει το κρύο από το ψυγείο. Είναι στο Μετς, πηγαίνω συνέχεια και τώρα πηγαίνω με τα ανιψάκια μου εκεί βόλτα και κάθομαι και χαζεύω σαν βλάκας. Έχω πει την ιστορία σε φίλους μου όταν παίζουμε μπασκετάκι. Εδώ τους θάμνους τους βλέπετε; Άπλωνε η μητέρα μου τα ρούχα μου».