Γράφει ο Τάσος Τσατάλης....
«Πρέπει να αναγνωριστεί στον Μελισσανίδη, ότι έκανε τώρα όσα έπρεπε», λένε. Είναι αστείο και μόνο στην ΑΕΚ θα μπορούσε να συμβεί, να έχει μια διοίκηση πίσω της τα αποτελέσματα που έχει η περίοδος από το 2013 και μετά και να λέμε πως τώρα, για πρώτη φορά, έκανε «όσα έπρεπε».
· Είναι αστείο να έρχεται μια διοίκηση και να βγάζει την ΑΕΚ από τα αδιέξοδα και την απαξίωση που της προκάλεσαν σωρεία λαθών ή και εναντίον της ενεργειών εκ των έσω, από το καλοκαίρι του 1996 μέχρι και το καλοκαίρι του 2013, να της λύνει το πρόβλημα ζωής με την κατασκευή του νέου γηπέδου και να λέμε πως έκανε τώρα όσα έπρεπε. Επειδή πήρε εξτρέμ, στόπερ, χαφ, φορ και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο …
· Κι επειδή οι ΑΕΚτζήδες «πνιγμένοι» από … την σωρεία των επιτυχιών και της διοικητικής σταθερότητας από το 1996 μέχρι το 2013, δεν ήταν δυνατό να δεχθούν πως για δύο σεζόν η ομάδα τους, δεν το πήγε καλά ποδοσφαιρικά, έκανε λάθος επιλογές και υστέρησε του ανταγωνισμού. Πως να το δεχθούν, όταν επί 17 συναπτά έτη, οι τίτλοι έρχονταν βροχή, είχαν υπερσύγχρονο γήπεδο και δεν μπορούσε να τους πειράξει το σύστημα εξουσίας στο ελληνικό ποδόσφαιρο, που έλεγχε ο ΟΣΦΠ;
· Θα τρελαθούμε τελείως δηλαδή. Από την διάλυση μέσα σε επτά χρόνια η ΑΕΚ προχώρησε το νέο της υπερσύγχρονο γήπεδο, με τρόπο μοναδικό στα χρονικά δεδομένων των δυσκολιών. Μέσα σε τρία χρόνια από την επιστροφή της στην Super League κατέκτησε πρωτάθλημα, κύπελλο, έκανε πορεία στο Europa League κι επέστρεψε στο Champions League. Έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στο να κρίνονται οι τίτλοι στον συντριπτικά μεγαλύτερο βαθμό πλέον στα γήπεδα κι ανακηρύχθηκε στον Νούμερο Ένα εχθρό του συστήματος της διαφθοράς που καθόριζε τα πάντα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Που τρίτη ήταν δυο σεζόν και είναι πρώτη στην πολεμική όλων αυτών που ονειρεύονται την επιστροφή στις …παλιές καλές μέρες.
· Και μετά απ’ όλα αυτά, έρχονται τώρα δικοί της οπαδοί, να πουν πως «επιτέλους» ο Μελισσανίδης έκανε όσα έπρεπε. «Επιτέλους»!!!
· Είναι κωμικοτραγικό. Δείχνει πόσο ρηχή είναι η προσέγγιση μεγάλης μερίδας του απλού κόσμου, αλλά και του περίγυρου του ποδοσφαίρου, στο τι συνιστά πραγματικό ζητούμενο για την σταθερότητα και την μακροπρόθεσμη προοπτική μας μεγάλης ομάδας. Μιας ομάδας δε που ποτέ δεν στηρίχθηκε σε «πάρε δώσε» με τους μηχανισμούς του κράτους, ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκε ως εργαλείο για την προώθηση άλλων στόχων πέρα από το ποδόσφαιρο. Για να έχει δηλαδή …πρόσθετη αξία, με τέτοιο τρόπο. Όπως συνέβη κι εξακολουθεί να συμβαίνει με τον πρωταγωνιστή της 20ετίας.
· Δεύτερον, πόσο μεγάλο ήταν και παραμένει το κύμα της εμπάθειας που είχε να αντιμετωπίσει από το ξεκίνημα το 2013 ο Μελίσσανίδης, σε βαθμό που αιφνιδίασε κάποια στιγμή και τον ίδιο. Δηλαδή βγάζεις μόνος σου σε μια εποχή βαριάς οικονομικής κρίσης μάλιστα, από το πλήρες αδιέξοδο ένα σύλλογο με τρομακτικές απαιτήσεις. Του φτιάχνεις το μέλλον του με το γήπεδο και την σπουδαία βελτίωση των προπονητικών του εγκαταστάσεων, τον καθιστάς σε χρόνο ρεκόρ πρωταγωνιστή κι εντός κι εκτός συνόρων, με τίτλους και πορείες στην Ευρώπη. Του εξασφαλίζεις πως ό,τι μπορεί να διεκδικεί, θα το διεκδικεί με ίσους όρους. Για να φτάσεις να ακούς και να διαβάζεις σήμερα, πως όλα αυτά δεν είχαν καμιά σημασία, αλλά πρέπει να πάρεις τώρα τον έπαινο επειδή πήρες δύο κι όχι ένα στόπερ και δύο κι όχι ένα εξτρέμ. Μιλάμε για γελοιότητες.
· Βεβαίως τις ομάδες μας τις ακολουθούμε ως ποδοσφαιρικοί οπαδοί και τα συναισθήματα τα διαμορφώνουν οι επιδόσεις τους εντός γηπέδου. Για ποδόσφαιρο μιλάμε, για μπάλα. Μόνο που για να μιλάμε γι’ αυτό και να έχουμε και προοπτική να χαιρόμαστε από αυτό, πρέπει οι ομάδες μας να υπάρχουν και όχι απλά να υπάρχουν. Να υπάρχουν πάνω σε στέρεες, σε δυνατές βάσεις, μέσα σε ένα ολοένα και πιο ανταγωνιστικό περιβάλλον, που η ψαλίδα ανάμεσα στους πιο δυνατούς και τους πιο αδύναμους μεγαλώνει.
· Κάποιοι δεν έχουν καταλάβει ακόμη ή δεν θέλουν να καταλάβουν, πως στα μέσα της περασμένης δεκαετίας, από την ΑΕΚ πέρασαν και τελικά απέτυχαν, οι εκτός Μελισσανίδη πιο ισχυρές οικονομικά Ενωσίτικες δυνάμεις που θα μπορούσαν ποτέ να συσπειρωθούν για να την οδηγήσουν διοικητικά. Βέβαια ούτε αυτές συσπειρώθηκαν για να εκτοξεύσουν το μπάτζετ και να ξοδεύουν δεκάδες εκατομμύρια, όμως το ξεχάσαμε κι αυτό. Τέλος πάντων, χαμπάρι δεν έχουν πάρει τι κεφάλαιο σπαταλήθηκε τότε, δυστυχώς όχι μόνο χωρίς αποτέλεσμα, αλλά βάζοντας στο τέλος κι άθελα τους τις βάσεις για την καταστροφή που επήλθε μέσα σε λίγα χρόνια από την αποχώρηση τους.
· Επιμένουν να κρίνουν ή να θέλουν να κρίνουν όσα συμβαίνουν στην ΑΕΚ τα τελευταία επτά χρόνια, σα να περνάει ένα τεστ η σημερινή διοικητική κατάσταση, στο οποίο αν αποτύχει …θα περάσει ο επόμενος. Που και η πιθανότητα πλέον κάποια στιγμή να υπάρξει και «επόμενος», θα οφείλεται αποκλειστικά στην επιτυχία της σημερινής κατάστασης που εξασφαλίζει την παραμονή της ΑΕΚ στα επίπεδα που επιτάσσει η ιστορία της. Πέρα από την ύπαρξη της, σε πρώτη φάση. Τίποτε από τα δύο δεν ήταν αυτονόητο, πριν από επτά χρόνια.
· Είναι «ποινικό αδίκημα» σε βάρος της ΑΕΚ, να λέει ο οποιοσδήποτε οπαδός της σήμερα, ειδικά αυτός που δεν αναγνωρίζει τίποτα, πως με τρεις – τέσσερις μεταγραφές παραπάνω, ο Μελισσανίδης αυτή τη φορά έκανε το σωστό, ενώ πριν ας πούμε δεν το έκανε. Και η ομάδα …δεινοπάθησε στα χέρια του. «Ποινικό αδίκημα» σε βάρος της ΑΕΚ.